گروه سياسي: شهربانو امانی - منتخب دوره پنجم شورای شهر تهران در يادداشتي در روزنامه بهار نوشت: یک جریان سیاسی که گفتمانش رای ندارد و اکثریت جامعه روش دیگری را برای اداره کشور انتخاب می‌کنند، با در دست داشتن ابزارهای مختلف و ابزار قدرت، همواره رئیس‌جمهوری که مد نظر خودشان نبوده و رای نیاورده را تخریب می‌کنند. آنها در طول دوران ریاست جمهوری مخالف خود دست به رفتارهایی می‌زنند که نه اسلامی و نه وحدت‌آفرین است و نه مورد قبول اکثر جامعه. به طوری که به جز دو دوره احمدی‌نژاد، ۲۰ سال است که جریان مخالف گفتمان سیاسی اصلاح‌طلبی و اعتدالی، رفتارهایی ایذایی و غیرپسندیده از نظر افکار عمومی را پیش گرفتند. هر چند در چهار سال اول روحانی هم منوال همین‌طور بود. با توجه به شرایط جهانی، اینکه‌ترامپ در آمریکا مشکلاتی را برای کشور و منطقه ایجاد و خشونت‌طلبی و افراط‌گرایی را به جهان اعمال می‌‌کند، پس از رای بی‌سابقه مردم در پای صندوق‌های رای در ۲۹ اردیبهشت، انتظار می‌رفت شاهد انسجام، وحدت و کمک برای حل مشکلات داخلی باشیم. با وجود این، متاسفانه این جریان سیاسی نمی‌تواند خشم و احساسات و حتی نفرت خود را از جریان پیروز مردم کنترل کند. در روز جهانی قدس که تلاش این است صدا و ندای مظلومیت مسلمانان با یک رفتار وحدت‌بخش به نمایش گذاشته شود، می‌بینیم بخشی به توهین می‌پردازند.  این جریان خودسر نیست. مسیر حضور سران برای برخی از تیم‌ها مشخص است و آنها موظف به حفظ امنیت جان و حیثیت سران و به خصوص رئیس‌جمهور که شخص اول اجرایی کشور طبق قانون اساسی است، هستند. این موضوع نشان می‌دهد که نه اسلام و نه جمهوری اسلامی برایشان اهمیت ندارد و تنها به دنبال عقده‌گشایی هستند. اقدامات علیه ریاست جمهوری در راهپیمایی روز جهانی قدس خودسر و خودجوش انجام نشده است. مردم ما به صورت افراد فحاشی نیستند مگر اینکه به آنها امر شود. مدعی‌العموم و قوه قضائیه وظیفه دارد طبق قانون برخورد کند. در دولت قبل، اگر علیه رئیس‌جمهور اقدامی انجام می‌شد، آنها آنقدر هوشیار بودند که افراد را زندانی می‌کردند. از هیچ توهینی برای اشخاص حقیقی و حقوقی دفاع نمی‌توان کرد اما این مدعی‌العموم است که باید به وظایف خود عمل کند. با تقبیح این عمل در روز قدس، همگان تصور می‌کردند در نماز وحدت‌بخش عید فطر پس از یک ماه روزه‌داری و تزکیه نفس کلامی و جسمی و روحی، مخصوصا‌تریبونی که به امامت مقام معظم رهبری انجام می‌شود شرایط طور دیگری باشد. همه می‌دانند که هر کسی نمی‌تواند پشت‌تریبون نماز جمعه و عید فطر حاضر شود، حتی گفت‌وگوهای آنها هم با برنامه است. برخی به مساله نقادی در این‌تریبون اشاره کردند، در صورتی که در این سخنرانی به رای مردم توهین شده است. چرا یک عده صدای رای مردم را نمی‌شنوند؟ چرا دوست ندارند مردم ایران با یک اجماع در اداره امور کشور با رای خود اعمال نظر کنند؟‌ تریبون نماز عید فطر جای نقد نیست، نماز عید فطر نماد وحدت و اجماع مردم نمازگزار است. دبیر و شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه با کسانی که مثل آنها نمی‌اندیشند، کینه‌توزانه برخورد می‌کنند. آنها تمامی شبکه‌های تلویزیون و رادیو را برای نقد در اختیار دارند، تمامی‌تریبون‌های نماز جمعه در دست آنها است، اما حتی از یک نماز عید فطر هم برای نقد نگذشتند. هرچند در چهار سال گذشته خود روحانی معتقد بود که باید نقد شود. نقد و رقابت سازنده است اگر نقد نباشد کشور به فساد بیشتری مبتلا می‌شود، این حسادت و توهین است که نباید انجام شود. برای اینکه هر کسی به خود این اجازه را ندهد که با در دست داشتن‌تریبون هرچه که خواست بگوید. روحانی همیشه از حق خود گذشته و با وجود این همه توهین، آن‌قدر فرهیخته و دوراندیش است که از مخالفان شخصی خودش می‌گذرد، اما این رفتارها نباید باب شود، مانند دولت اول اصلاحات که در نماز جمعه وزیر را کتک می‌زدند. اینها همان افراد هستند. در ایام انتخابات مگر توهین و تخریب کم بود؟ آنها حرص،  کینه،  تهمت و دروغ را رواج دادند. حتی در روستاها شوراهای اسلامی را مورد پرسش قرار می‌دهند که چه کسی روحانی را تبلیغ کرده که این روستا بیشتر به او رای داده است. رای مردم به زودی از طریق مقام معظم رهبری تنفیذ می‌شود.  این فشارها در آستانه تشکیل کابینه دوازدهم روحانی به او وارد می‌شود. به جای اینکه به حل مشکلات اساسی کشور کمک کنند، چوب لای چرخ دولت می‌گذارند و فشار وارد می‌‌کنند که روحانی در کابینه دوازدهم نتواند با دست باز همراهان خود را به کار گیرد و از نیروهای توانمندی که این افراد دوست ندارند استفاده کند. بخشی از فشارها به همین دلیل است. مردم ایران خادمان خود را از خاطیان تشخیص می‌دهند، کما اینکه با تشخیص خود به روحانی رای دادند. نباید با مردم لجبازی کرد و گفت به هر کسی که رای دادید ما با او مخالفت می‌کنیم. باید با کسانی که اجازه دادند به بهانه نقد در‌تریبون نماز به رئیس‌جمهور منتخب توهین شود، برخورد کنند تا بالاخره یک جایی جلوی این توهین‌ها گرفته شود.