به گزارش جهان نيوز؛ مردم بازهم آمدند؛ پرشور تر از سالهای قبل؛ اما گلایه هم داشتند؛ از شرایط خاص اقتصادی، تبعیض و ناعدالتی اما آمدند تا بگویند مشکلات، زایده تفکر لیبرالی برخی از مسئولین است. مردم آمدند که بگویند پای کار انقلاب و ولایت هستیم، اما از مسئولین گلایه داریم. در این شرایط انصاف نبود که مردم مستمع سخنرانی غیر همدلانه، جناحی و سیاسی کارانه حسن روحانی باشند. 22 بهمن امسال نشان داد که انقلاب در عمق قلب مردم ایران ریشه دارد. نشان داد که چهل سال هم از انقلاب بگذرد، ملت همچنان عاشق این انقلاب هستند. نشان داد که اتفاقا کوخ نشینانِ امام و آنهایی که بیشترین فشار اقتصادی را تحمل کرده اند، بیشتر پای کار انقلاب‌اند. در دست نوشته های راهپیمایی کننده ها، مکرر این جمله مشهود بود که «مسئولین خوش‌حال نباشند؛ ما فقط به عشق رهبر آمده‌ایم!». اتفاقا در روزی که مردم فارغ از دسته بندی های سیاسی و جناحی، به خیابان ها آمدند تا اعلام کنند همچنان پای کار انقلاب و ولایت هستند، اما سخنان سخنران راهپیمایی 22 بهمن پایتخت جمهوری اسلامی، یعنی حسن روحانی نشان داد که پیدا می شوند عده ای که حاضرند یک اتفاق ملی را به میتینگ سیاسی و انتخاباتی خود تبدیل کنند. انگار نه انگار که این شرایط بد حاصل بی عملی دولت اوست؛ نه عذرخواهی، نه نقطه امیدی برای برون رفت و جبران مافات و نه تلاشی برای همدلی با مردمی که آمده اند!  اصرار بر تکرار هزارباره شعارهای تاریخ مصرف گذشته سیاسی برای آنکه کام مردمی که از بی عملی دولتش تلخ است را تلخ تر کند! درست در زمانی که مردم در خیابان انقلاب از لزوم «مقابله با فتنه گران، چه در قصر و چه در حصر» سخن می گفتند و به مسئولین یادآوری می کردند که «گرونی و اختلاس، فتنه امروز ایناست» رئیس جمهور همچنان در هوای میتینگ های سیاسی و انتخاباتی به سر می برد!  آقای روحانی دیروز بر خلاف وحدت ملی و درحالیکه ملت برای انقلاب به خیابان آمده بودند،بی مورد و بی مناسبت، ساز رفراندوم کوک کرد! آنهم درست روزی که حضور حماسی مردم به رفراندومی عظیم در تایید پایبندی مردم به انقلاب اسلامی قابل تعریف است. روحانی دیروز گفت: «قانون اساسی بن‌بست‌ها را برداشته است. اگر جایی با هم بحث داریم به اصل 59 قانون اساسی مراجعه کنیم. این اصل می‌گوید در برخی موارد قانونگذاری و اعمال قوه مقننه، مراجعه به آرای مستقیم مردم است. اگر جناح‌ها سر موضوعی اختلاف دارند، صندوق آرا را بیاوریم. هر چه مردم گفتند به آن عمل کنیم». اما سوال این است که چگونه میتوان در روز ۲۲ بهمن سخنرانی کرد و طوری القا کرد که کشور به بن بست رسیده است؟! اصلا مردم این چنین پرشور به خیابان آمدند که تلقی بحران در کشور ایجاد نشود! اگر آقای روحانی واقعا به نظر مردم توجه دارد چرا در مواردی که به وضوح از نظر مردم مطلع است، نظرات ایشان را عملی نمی‌کند؟! آیا ۹۱% از مردم برای دریافت یارانه ثبت نام نکردند؟! آیا آقای روحانی با علم به این موضوع در انتخابات ۹۶ شعار نداد که یارانه‌ها به همین منوال ادامه می‌یابد؟! روحانی در بخش دیگر سخنان خود گفت «امروز باید همه را مجددا به سوار شدن قطار موفقیت و پیروزی انقلاب دعوت کنیم ». غافل از این که جهت سوارکردن پیاده‌شدگان، قطارانقلاب را نباید متوقف کرد، نباید دولت با این کارکرد شلخته و پر ابهام اندکی از سرعت قطار انقلاب را کم کند. از سوی دیگر باید تاکید کرد، آنهاکه کوشیدند قطارانقلاب را ازریل خارج وساقط کنند لایق سواری دراین قطارنیستند. نکته تاسف بار آنجاست که سخنان روحانی قبل از همه مورد تشویق جمعی ضدانقلاب خارج نشین قرار گیرد. آن هم درست در جشن تولد 39 سالگی انقلاب! روحانی چطور به خود حق داده است که راهپیمایی پرشور مردم در ۲۲ بهمن را تحت‌الشعاع اظهاراتی قرار دهد که دشمنان، با انعکاس آن جملات از زیر بار انعکاس حضور پرشور مردم فرار کنند!؟ چطور به خود اجازه می‌دهد تا مسائلی را که قانون مسیرشان را مشخص کرده است با سخنانی عجیب به بهانه‌ای به دست ضدانقلاب تبدیل کند؟! باید تاکید کرد که دلسوزان انقلاب با اصل «59» قانون اساسی و مراجعه به آراء مردم از طریقی که قانون مشخص کرده است مخالف نیستند، بلکه مخالفت آنجاست که این اصل و عباراتی مانند صدای مردم و... بازیچه ای در دست احزاب تبدیل شود.