به گزارش شفاف، حاج مخبرالسلطنه نوشته است:«از جمله اقدامات صنیع‏الدوله درآوردن سرب پس قلعه بود که صدی بیست الی سی نقره دارد... ساختمان کار را در تپه‌های داودیه بنا کرد. به وسایل عادی نقره از سرب جدا نمی‏شد، نمونه ‏ای از آن سنگ را به برلن فرستاد.  نوشتند به فلان ترتیب آب می‏شود. موافق آن دستور کوره ساخته شد و سنگ آب نشد. در ثانی نمونه برلن فرستاده شده معلوم شد سنگ معدن روی هم دارد و باید اول روی را با شستن جدا کنند. به واسطه پیشامد اسباب شست‌وشو فراهم نیامد... در سنه 1328هـ.ق شروع به شست‌وشو شده بود، دو نفر گرجی که آفت جان صنیع‏ الدوله شدند از کارگران معدن بودند. دومین کارخانه را جهت کارهای ریخته‏گری دایر کرد، بعدا در مقام تاسیس کارخانه ریسمان‏ریسی برآمد. موضوع درآوردن سرب مربوط است به اوایل بازگشت او از آلمان که پدرش می‌خواست او را داماد میرزا داوودخان وزیرلشکر، پسر میرزا آقاخان نوری کند و به‌واسطه آن وصلت هم محل ساختمان را داودیه که متعلق به داوودخان بود انتخاب کرد. جریان تاسیس کارخانه ریسمان‏ریسی از این قرار است که: «حاجی محمدتقی شاهرودی... نزد صنیع‏الدوله آمد و درباره آوردن کارخانه کاغذسازی شور کرد. گفتند ریسمان‏ریسی و چلواربافی اولی است. قرار شد ریسمان ریسی را مقدمه بخواهند... کارخانه در حدود دوهزار و سیصد دوک تمام تاب سفارش شد... اسباب کارخانه رسیده بود و بعضا سوال شده بود. روز 13 نوروز ناصرالدین شاه به بازدید کارخانه آمد... و تمجیدها کرد... صنیع ‏الدوله کارخانه‏ای برای آهن‌تراشی دایر کرده بود و ناصرالدین‏شاه هر دفعه به کارخانه تشریف می‏آوردند، تشویق می‏کردند.» ظاهرا این دستگاه آهن‌تراشی همان کارخانه ریخته‏ گری و پیش از کارخانه ریسمان‏ریسی بوده است. چه صنیع‏الدوله و برادرانش در این کارخانه اخیر شریک بودند. بنا به نوشته، «گنج شایگان» کارخانه ریسمان ریسی در سال 1312 با ماشین‏های بسیار گران ایجاد شد و در ابتدا محصول آن اعلا بود ولی با مال‏التجاره خارجی از حیث قیمت نتوانست رقابت کند و بسته شد. حاج مخبرالسلطنه در این‏باره می‏نویسد: «...عهدنامه ترکمانچای دست ایران را از هر جهت بسته بود و تصرف در گمرک مقدور نبود، کارخانه قند کهریزک خوابید چون حقوق گمرک بر قند روس ممکن نبود. کارخانه ریسمان‌ریسی صنیع‏الدوله واماند چون بر نخ هند وضع گمرکات امکان نداشت... عهدنامه ترکمانچای راه توسعه صنایع را بسته بود، ترویج صنایع در قندسازی و ریسمان‌تابی و شماعی دیدیم، ممکن نمی‏شد...» و ظاهرا اظهار عقیده مولف تاریخ افضل مربوط به اوایل کارخانه است که می‏نویسد: «کارخانه‏ای که امروز در ایران خوب پیشرفت کرده و در امور آن تعطیل نشده و ضرری فراهم نیامده، کارخانه ریسمان‌بافی است که جناب صنیع‏الدوله وزیر محترم صنایع احداث کرده و حاجی محمدتقی شاهرودی مدیر و معاون این عمل است. در نهایت خوبی از عهده برآمده، هنرها به‌کار می‏برند. هرگونه اسباب و ادوات آهنی و چرخ از اروپا آورده، به‌درستی و صحت رفتار می‏کنند و از مزد دادن به عمله‏جات آگاهند و اسراف و اتلاف در کار ندارند...» از اقدامات دیگر او خرید کشتی پرسپولیس است. در همان سفر که گویا برای خرید کارخانه ریسمان‌ریسی رفته بود یا در اواخر دوره تحصیلش، ناصرالدین شاه به او ماموریت می‏دهد که یک فروند کشتی جهت دولت خریداری کند. صنیع‏الدوله کشتی را در بندر «برم» از بنادر پروس(آسمان) به کفایت سفارش داد و این کشتی به نام پرسپولیس مدت‏ها در خلیج‌فارس کار می‏کرد. صنیع‏الدوله به عنوان اولین رئیس مجلس شورای ملی از طرفداران جدی راه‏آهن در ایران بود و رساله «راه نجات» او در این‌باره معروف است. برای احداث راه‏آهن پیشنهاد کرد که به حقوق گمرکی قند و چای بیفزایند تا پول ساختمان راه‏آهن فراهم شود اما روس و انگلیس مانع شدند. آنگاه مالیات نمک را پیشنهاد کرد و از مجلس گذشت ولی به علت مخالفت دموکرات‏ها در دوم جمادی‏الثانی 1329 ملغی شد. منبع: اقتصادنیوز منبع: حسین محبوبی‌اردکانی، تاریخ موسسات تمدنی جدید در ایران، انتشارات دانشگاه تهران، 1370.