به گزارش ایرنا، در پی بحران پناهجویان در اروپا احزاب و جنبش های راست گرای افراطی در سراسر اروپا نیز گسترش یافته و رشد کردند. راست گرایان افراطی در انتخابات مجارستان تبدیل به دومین قدرت این کشور شدند. روز 8 اوریل گذشته در انتخابات پارلمانی مجارستان، حزب راست افراطی 'جوبیک' با کسب حدود 20 درصد ارا ، دومین حزب شد. حزب 'فیدسز' حزب نخست وزیر مجارستان 'ویکتور اوربان' نیز با کسب حدود 50 درصد آرا اول شد. اغلب نماینده این حزب را راست گرایان تقریبا افراطی تشکیل می دهند. چند هفته قبل از آن ، روز 4 مارس در ایتالیا حزب 'اتحاد' به رهبری 'متئو سالوینی' 17 درصد آرا را کسب کرد و برای نخستین بار از حزب راست گرای میانه 'فورتسا ایتالیا' که تنها 14 درصد ارا را بدست آورده بود، سبقت گرفت. سال ها است که راست گرایان افراطی در تمام اروپا رو به رشد هستند و این مساله خاص فقط ایتالیا و مجارستان نمی شود. فهرست موفقیت های راست گرایان افراطی بسیار طولانی است. در اتریش در انتخابات پارلمانی سال 2017 حزب راست گرای افراطی FPÖ موفق به کسب 26 درصد آرا شد و اکنون به همراه حزب اول راست گرایان میانه در دولت حضور دارد. در اتریش در طی نخستین دور از انتخابات ریاست جمهوری در سال 2016 'نوربرت هوفر' کاندیدای راست گرایان افراطی موفق به کسب 35 درصد آرا شد. او سپس در دو دوم انتخابات 7 درصد ارا را در قبال کاندیدهای سبزها 'الکساندر ون در بلن' از دست داد. در انتخابات سال 2015 در دانمارک حزب 'DF ' با 21 درصد آرا، دوم شد . دولت دانمارک به رهبری حزب راست گرای میانه 'Venestre' در پارلمان این کشور به آرای حزب DF جهت داشتن اکثریت بستگی دارد. حزب DF که ملی گرا و مخالف اتحادیه اروپا است، در برنامه خود، ممنوعیت ورود مهاجران مسلمان را درج کرده است. در انتخابات پارلمانی سال 2016 در اسلواکی، ملی گریان حزب LSNS و حزب ملی اسلواکی 'SNS' هرکدام 8 درصد آرا را کسب کرده و در مجموع 16 درصد از رای ها را بدست آوردند . تا چند ماه پیش حزب LSNS از نماد 'گارد هلینکا' ، که شبه نظامیان فاشیست متحد دولت طرفدار نازی ها در سال های 1938 تا 1945 بودند، استفاده می کرد. سال گذشته صحبت از نتیجه عالی حزب 'AfD' آلمان بود، حزب راستگرای افراطی که در انتخابات ماه سپتامبر 2017 آرای خود را سه برابر کرد و از 4.7 درصد در سال 2013 میلادی به 12.6 درصد رساند و برای نخستین بار موفق شد نمایندگان خود را در پارلمان ملی انتخاب کند. این حزب راست گرای افراطی که گرایشات نئونازیستی دارد در انتخابات ماه سپتامبر 2017 موفق به کسب میلیون ها رای در مناطق فقیرتر آلمان شرقی شد. در سوئد، وطن سوسیال دموکرات های اروپا، نظرسنجی ها حاکی از این است که حزب راست گرای افراطی 'سوئدی های دموکرات' پس از کسب نتیجه 12 درصد آرا در انتخابات اخیر، اکنون به 20 درصد رسیده اند. یک نتیجه دیگر که از سوی راست گرایان رادیکال در اروپا بدست آمده است، مربوط به 'جبهه ملی' در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در سال 2017 می شود. در دور اول 'مارین لوپن با کسب ' 21.3 درصد آرا تنها 3 درصد با امانوئل مکرون رئیس جمهور کنونی این کشور فاصله داشت. لوپن در دور دوم شکست خورد اما به هرحال توانست 33.9 درصد آرا را بدست اورد. در انتخابات پارلمانی اخیر ایتالیا نیز علاوه بر موفقیت حزب راست گرای افراطی 'اتحاد'، احزابی که عملا نئوفاشیست محسوب می شوند شمار آرای خود را نسبت به انتخابات قبلی چند برابر کردند. برای مثال جنبش راست افراطی 'کازاپوند' شمار ارای خود را شش برابر کرد و آنرا از 50 هزار در سال 2013 میلادی به 310 هزار رای افزایش داد. حتی جنبش راست افراطی 'فورتسا نوئوا' نیز نتایج خود را بهتر کرد. فهرستی که در آن حزب راستگرای 'ایتالیا به ایتالیی ها' نیز شمار آرای خود را از 90 هزار در سال 2013 به 127 هزار رای افزایش داد. جنبش های راست افراطی حتی در مالت نیز گسترش یافتند ، جاییکه در سال 2016 جنبش میهن پرستان مالتی تاسیس شد. موضوع جدید این است که در طی این سال ها اغلب احزاب راست گرای رادیکالی موفق شدند تا از طریق ائتلاف با احزاب محافظه کار وارد دولت شوند. این نوع ائتلاف ها در لهستان، اتریش و بلژیک وجود دارد درحالی که دولت دانمارک نیاز به آرای راستگرایان افراطی برای کسب اکثریت پارلمانی را دارد. راستگرایان افراطی در اروپا چهره های زیادی دارند، از حاکمیت گرا تا پوپولیست ها، از مخالفان اتحادیه اروپا تا یوروفوبیک ها و برخی اوقات نیز بطور علنی نژادپرست و بیگانه هراس هستند. تردیدی نیست که این احزاب قدرت اصلی خود را در سال های اخیر با استفاده از بحران پناهجویان وعده مبارزه با اسلام به دست آورده اند. البته استثناهایی نیز وجود دارد. اسپانیا و پرتغال برای مثال از جمله معدود کشورهای اروپایی هستند که راستگرایان افراطی موفق به تحقق خود نشدند. در این دو کشور جنبش های ملی گرا و بیگانه هراس هرگز حتی یک درصد آرا را نیز کسب نکردند.این دو کشور 40 سال پیش یک دوران طولانی دیکتاتوری استبدادی و ملی گرایی خارج شده اند و بدین صورت موضوعات سنتی راستگرایان افراطی هنوز از نظر اجتماعی غیر قابل قبول محسوب می شوند چرا که یاداور گذشته اخیر این کشورها می شوند. به عقیده ' کارمن گونزالس انریکز' تحلیلگر مرکز مطالعات 'الکان'، سوء استفاده ازنمادهای ملی و اشاره به هویت ملی در طی رژیم فرانکوئیست سبب یک واکنش شد که هنوز وجود دارد. اوپوزیسیون دموکراتیک رژیم نیز نمایش نمادها را از سرود ملی تا پرچم رد کرد و ملی گرایی اسپانیا بطور کلی از لفاظی های آنها خارج شد و دموکرات ها بجای اسپانیا اروپا را انتخاب کردند. اروپام**461 انتهای پیام /*