دولت ممکن است به صراحت درباره تغییر رژیم صحبت نکند، اما این دقیقا همان چیزی است که کسانی که گردانندگان سیاست آمریکا در مورد ایران هستند - به ویژه پومپئو و مشاور امنیت ملی، جان بولتون - امیدوارند که به دست آورند. یک مقام سابق سازمان سیا و استاد فعلی دانشگاه جرج تاون امریکا در گفتگو با پرشیا دایجست می گوید: «تحت فشارهای فزاینده سیاسی و حقوقی در داخل، ممکن است ترامپ درگیری نظامی را برگ برنده ای برای منحرف کردن افکار عمومی و ابزاری برای جلب حمایت از ریاست جمهوری خود ببیند.» به گزارش پرشیا دایجست، وزیر خارجه امریکا گروه ویژه‌ای را در وزارت‌خارجه برای همکاری و اجرای سیاست‌های واشنگتن در رابطه با تهران تشکیل داده است. این گروه که «گروه اقدام ایران» نامیده شده مسئول بازبینی و نظارت بر اجرای همه سیاست‌های آمریکا در ارتباط با ایران است و برایان هوک، مسئول هدایت آن را بر عهده دارد. پمپئو همزمان با اعلام تشکیل گروه اقدام گفت: «ما تمام تلاش خود را به کار می‌گیریم تا ایران را وادار کنیم رفتارش را تغییر دهد و برایان نقش زیادی برای اعمال ‌فشار حداکثری بر ایران ایفا کرده است.» پرشیا دایجست درباره این موضوع و آخرین تحولات روابط ایران و امریکا با پل پیلار رئیس سابق بخش تحلیل عملیات سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) گفتگو کرده که متن آن در ذیل می آید. اخیرا شاهد افزایش حمایت امریکا از برخی نارضایتی های اقتصادی در ایران یا برخی گروههای اپوزیسیون همچون جبهه مقاومت ملی هستیم. آیا هدف امریکا از تشکیل «گروه اقدام» برای فشار بیشتر به ایران در راستای تغییر رژیم است؟ دولت ممکن است به صراحت درباره تغییر رژیم صحبت نکند، اما این دقیقا همان چیزی است که کسانی که گردانندگان سیاست آمریکا در مورد ایران هستند - به ویژه پومپئو و مشاور امنیت ملی، جان بولتون - امیدوارند که به دست آورند. سخنرانی اخیر پومپئو در مورد ایران اساسا درخواستی از ایرانیان برای قیام در مقابل حاکمانشان بود. جهت گیری این سیاست حتی قبل از اعلام ایجاد گروه به اصطلاح اقدام، تنظیم شده بود. این نوع از سازماندهی مجدد برای برجسته کردن اولویت های دولت استفاده می شود، اما تا جایی که اثرات عملی آن در میان است به تنهایی اهمیت چندانی ندارد. به نظر می رسد دولت ترامپ رویکرد واحدی در برابر ایران ندارد. رئیس جمهور ترامپ از مذاکره بدون پیش شرط با ایران سخن می گوید اما وزیر خارجه پمپئو شروط تعیین می کند و اکنون نیز گروه اقدام تشکیل می دهد. در این بهم ریختگی سیاستی، ایران چگونه می تواند بفهمد امریکا به دنبال چیست؟ رهبران ایران حق دارند سردرگم شوند، و منبع این سردرگمی منحصر به سیاست ایالات متحده نسبت به ایران نیست. به خاطر طبیعت غیرقابل پیش بینی و تکانشی دونالد ترامپ و عدم وجود تفکر استراتژیک که اکثر بیانات رسمی او را در بر می گیرد، چنین گسست ها و تناقض هایی در دولت او رایج است. تناقض مشابهی نیز در رابطه با سیاست های دولت وی در رابطه با روسیه و کره شمالی وجود دارد