کودکانی که در محیط هایی سخت گیرانه تربیت می شوند دچار استرس و حالت های پرخاشگرانه هستند. سوال: من با مردی 43 ساله ازدواج کردم و با ایشون بسیار خوب هستم. ولی پسری 9 ساله دارند که من او را و او هم مرا بسیار زیاد دوست دارد. ولی پسر کوچک ما در خانه بسیار متین ارام و حرف گوش کن است اما در مدرسه بچه ای است که همش به دیگران صدمه می زند و دیگران را جری میکند و کمی هم دعوایی است. من واقعا از این موضوع متعجبم ، البته پدرش پدری بسیار سخت گیر است اما مهربان نسبت به پسرش ولی دوست دارد پسرش ایده ال باشد و به همین خاطر بسیار سخت گیر است. ولی من محیط خونه را بسیار نرم و ارام میکنم ولی مورد عرض شده نگران هستم.  پاسخ: اجرای سخت گیری و نرمی در رفتار با کودک باید در حالتی تعدیل شده باشد .کودکانی که در محیط هایی سخت گیرانه تربیت می شوند دچار استرس و حالت های پرخاشگرانه هستند . لذا سعی کنید سخت گیری های خود را بجا و مناسب اعمال کنید .  بسیاری از پسر بچه های در جمع همسالان خود این چنین هستند لذا شما می تونید با انجام شیوه های تشویقی و با هماهنگی کادر آموزشی میزان رفتارهای مثبت او را افزایش دهید . به عنوان مثال اگر در هفته چهار بار در مدرسه از او شکایت می شود به او بگویید هر هفته ای که شکایت ها یک بار و یا کمت شودشم جایزه ی ویژه داری. ویا یگویید اگر شکایات مدرسه از دو بار بیشتر شود فلان تفریح یا بازی حذف می شود . البته روش های تشویقی بیشتر توصیه می شود و بهتر است روش های محروم سازی توسط پدر انجام گردد تا موجب بدبینی به شما نشود . هیچ گاه به او برچسب شلوغ، نامنظم و .. نزنید . همواره او را با رفتارهای مثبتش خطاب کنید . و حتی رفتارهایی را که می خواهید در او ایجاد شود به او لقب دهید .تا برای ایجادش تلاش کند.