۳۹ سال پس از پیروزی انقلاب

۳۹ سال پس از پیروزی انقلاب سیاست > احزاب و شخصیت‌ها - علی صالح‌آبادی دبیر کل کانون زندانیان سیاسی مسلمان قبل از انقلاب، در سرمقاله‌ ستاره صبح نوشت: انقلابیون که به‌تدریج از قطار انقلاب پیاده شدند با مشاهده اوضاع و گرفتاری‌هایی که مردم در حوزه فرهنگ، معیشت، محیط‌زیست و ... دارند، نگران‌اند و علاقه‌مندند در زمینه عبور از مشکلات نظر، خواست و تجربه آن‌ها مدنظر قرار گیرد. متن کامل این یادداشت به قرار زیر است:۲۲ بهمن ما انقلاب اسلامی 39 ساله شد و گام در 40 سالگی ‌گذاشت. جامعه‎شناسان، روان‌شناسان، مدیران اجرایی چهل‌سالگی را برای افراد سن بلوغ فکری، مدیریت، خلاقیت، نوآوری «تصمیم‌سازی" و "تصمیم‌گیری" درست می‌دانند. اگر این فرض پذیرفته باشد، ورود انقلاب به مرز چهل‌سالگی زمینه را برای آسیب‌شناسی و انجام کارها و برنامه‌های مبتنی بر عقل حسابگر رقم زند و به کارهای احساسی و هیجانی نیز پایان دهد. به نظر نویسنده در این روزها به‌جای شعارهای تکراری بهتر است وقایع، رویدادها، عملکردها تحلیل و تفسیر کرد و دریافت که اوضاع کشور بهتر یا بدتر شده است؟ اگر این پژوهش صورت گیرد نتیجه به نفع آینده خواهد بود.آن‌ها که در انقلاب بوده یا نظاره‌گر بوده‌اند، لازم است نظر موافق یا مخالف خود را در زمینه عملکردها به رشته تحریر درآورند.انقلابات، اشتراک‌ها و تفاوتی‌هایی با هم دارند. چون انقلاب نظام حاکم را حذف و نظام برآمده از انقلاب را به‌جای آن می‌نشاند.بد نیست به سرنوشت انقلاب روسیه گریزی بزنیم. سال گذشته میلادی (2017)، انقلاب اکتبر روسیه 100 ساله شد. این انقلاب با شعار حمایت از طبقه کارگر و سپردن امور به این طبقه توسط "ولادمیر لنین"، "گئورگی لووف" و "الکساندر کرنسکی" پایه‌گذاری شد. انقلابی که هرچند ابرقدرت دوم جهان شد، اما میلیون‌ها انسان را به خاک و خون کشید.رهبران اتحاد جماهیر شوروی سابق، شعار مبارزه با امپریالیسم و سرمایه‌داری را سرلوحه کارشان قرار داده بودند. در عمل به‌جای اینکه طبقه کارگر را بر امور کشور حاکم کنند، حزب کمونیست را در رأس قدرت قراردادند؛ حزبی که با بی‌رحمی با مردم رفتار می‌کرد که نتیجه‌اش تضاد، تبعیض، شکاف طبقاتی، نارضایتی، استبداد و ... شد و سرانجام قدرتی که شعار آزادی خلق‌های تحت ستم را می‌داد، فروپاشید و به تاریخ پیوست.شگفت آن‌که پس از این اتفاق در هیچ کشور بلوک شرق، کارگران نه‌تنها در حمایت از رژیم‌های ساقط‌شده به میدان نیامدند، بلکه رفتن آن‌ها را جشن گرفتند و برخی از رهبران کمونیست مثل چایوسشکو هم دستگیر و توسط مردم اعدام شد.این واقعیت نشان داد که رهبران اردوگاه شرق سرشان را زیر برف کرده بودند و نمی‌دانستند زیر پوست جوامعشان چه می‌گذرد؟امروز این تجربه پیش روی ماست. نویسنده بر این عقیده است که وقایع تلخی که در سال 88 رخ داد و همچنین اتفاقات ماه گذشته فرصتی را پیش آورده تا با نگاه به گذشته آینده را ساخت.اینکه گفته شود اعتراضات به‌حق یا صدای معترضان باید شنیده شود، کافی نیست. انقلابیون که به‌تدریج از قطار انقلاب پیاده شدند، شلاق‌خورده‌ها ضمن پایبندی به آزادی، عدالت، اخلاق، حرمت انسانی و... که انقلاب به خاطر آن‌ها صورت گرفت، با مشاهده اوضاع و گرفتاری‌هایی که مردم در حوزه فرهنگ، معیشت، محیط‌زیست و ... دارند، نگران‌اند و علاقه‌مندند در زمینه عبور از مشکلات نظر، خواست و تجربه آن‌ها مدنظر قرار گیرد.4527215