در این مطلب آمده است : جام جهانی به عنوان یک رویداد بزرگ جهانی، به غیر از موضوعات فنی و ورزشی حاوی آموزه ‌های بسیاری در ابعاد اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی است که به عنوان یک مکتب آموزشی می‌توان از آن در پیشرفت و توسعه ورزش و دیگر نهادهای اجتماعی کشور بهره جست. عمده توجه و اقدامات فیفا برای این دوره از رقابت‌ ها و حتی دوره آتی در جهت افزایش اعتماد جهانی، حفظ جایگاه و اقتدار بین المللی خود بوده است.به دلیل وجود فساد مالی در ساختار فیفا طی سال‌ های اخیر، این سازمان بین المللی در جهت زدودن خدشه‌ های وارده، برنامه ‌های اعتبار بخشی را در دستور کار خود قرار داده است.مبارزه با نژاد پرستی، پرهیز از توجه دوربین‌ های تلویزیونی به زنان جذاب، استفاده از کمک داور ویدئویی و افزایش سهم درآمد کشورها و نیز افزایش تعداد تیم ‌های شرکت‌کننده برای دوره آتی، نشان از رقابت این نهاد بین المللی با سایر نهادهایی چون کمیته بین المللی المپیک و در ابعاد بزرگتر حتی سازمان ملل متحد است.این قبیل اقدامات اصلاحی می‌ تواند الگویی برای سازمان‌ ها، نهادها و موسسات داخلی باشد که با کژکارکردها و عملکرد ضعیف خود شکاف اعتمادی را با جامعه ایجاد نموده‌اند.وجود 80 ورزشکار چند تابعیتی در تیم ‌های شرکت‌کننده در این جام، نشان از استقبال کشورهای مختلف از این نوع بازیکنان و توجهی درخور به این موضوع است.نقش گروه‌ های دید‌بانی و استعدادیابی در رصد و انتخاب استعدادهای ورزشی برون ‌مرزی کشورها بسیار پر‌رنگ است، توجه به این مهم برای کشورمان در تمام عرصه ‌ها، با وجود چند میلیون مهاجر در سراسر جهان قابل توجه و تامل است.رمز موفقیت تیم‌های برتر در جام جهانی مبتنی بر خرد جمعی و مدیریت برنامه محور بود، برنامه ‌های بلند مدت که با بسیج منابع و یکپارچگی کارکردی نهادها، موفقیت ورزشی را به همراه داشت و الگوهای مناسبی برای جامعه سلیقه گرا و جمع گریز ایران می‌تواند باشد.گفتمان فوتبال از شروع تا پایان مسابقات تیم ملی ایران بر کل فضای جامعه چتر گسترانید و به مثابه انرژی جامعه عمل نمود.جشن مردم ایران بعد از هر سه مسابقه ارتباط محکمی با نتایج تیم ملی نداشت که حاوی دو موضوع مهم است:1-فوتبال به مثابه پناهگاهی برای رهایی از شرایط نابهنجار اقتصادی و اجتماعی و ابزاری جهت تخلیه فشارهای روانی حاکم بر مردم است.2- حماسه سازی و جهت‌ دهی افکار عمومی در اثر جریان سازی و القائات رسانه‌ای که جامعه را به سمت برپایی شادی سوق می‌داد.جنس شادی‌های مردم در قیاس با رویدادهای گذشته(مصاف با تیم‌های ملی استرالیا و آمریکا) تصنعی‌ تر و تفاوت معناداری داشت که بزرگ‌ نمایی رسانه‌ای از علل اصلی آن است.جامعه ایرانی و علاقه ‌مندان ورزش با فقدان مرجع فکری روبرو هستند و متاسفانه در سال ‌های گذشته مرجع فکری ورزشی برای جامعه، رسانه‌ ها بوده‌اند که سطح سواد ورزشی جامعه را نه تنها توسعه نبخشیده بلکه با جا به جایی متن و حاشیه در ورزش، به تحریف آگاهی دست زده‌اند.مجریان ورزشی تلویزیون به دلیل فقدان سواد ورزشی لازم، نگاه کمی و سطحی(تنها اتکا به آمارها و نتایج مسابقات) نتوانسته‌اند در قامت مرجع فکری جوانان و نوجوانان جامعه برآیند و معضل اجتماعی را پدید آورده و در سال ‌های اخیر چالش و آسیب‌ هایی را برای جامعه ورزش برجای گذاشته‌اند.رویکرد برخی برنامه ‌های ورزشی با جا به جایی میان احساس و ادراک مخاطبان، انسداد فکری را ایجاد می‌نماید.در میان شادی‌ های خیابانی، حضور زنان در هنگام پخش مسابقات در عرصه ‌های عمومی(کافه‌ها، پارک‌ها، سینماها) و نیز هنگام شادی ‌های خیابانی با کنار زدن خطوط قرمز، نکته‌ای قابل توجه و تامل در جهت گفتمان مطالبه گری زن ایرانی است.پیوند زنان و فوتبال سوای علایق ورزشی، بدل به درگاهی برای گذر از موانع اجتماعی شده که با فراگیر شدن آن فصل تازه‌ای در ورزش کشور آغاز شده است تا زنان با استفاده از قدرت غیر قابل کنترل فوتبال، دست به کنش‌ های اعتراضی و حق خواهی زنند.حضور مقامات سیاسی کشورها در حین برگزاری مسابقات از دیگر نکات مهم این جام و گویای این نکته است که تفکر قهرمانی علاوه بر خواست جماعت ورزشی به شکل جدی در دیدگاه سیاستمداران جریان می‌ یابد و با برنامه ‌ریزی و سازماندهی و پروژه‌ های بلند مدت در ساق ‌های ورزشکاران به فرجام می‌ رسد.در سلسله علل موفقیت در این رویداد بزرگ جهانی، نگاه ‌ها تنها به مستطیل سبز محدود نمی‌ شود و ساحت‌ های دیگری چون سیاست‌ های اجتماعی، برنامه ‌های اقتصادی و فرهنگی و تلاش ‌های دیپلماسی در منظومه موفقیت تیم ‌های ملی مهم انگاشته می‌ شود.موفقیت در جام جهانی فوتبال مستلزم، ملی اندیشیدن و همکاری جمعی است و درس بزرگی برای سیاستمداران برخی کشورها از جمله مسئولان ما را می ‌رساند که حمایت از ورزش را با دخالت در آن اشتباه نپندارند.6026/ انتهای پیام /*