یک شرکت کوچک لبنانی مهاجران روزانه را تشویق می کند تا ماشین های خود را کنار بگذارند و با دوچرخه سواری به بیروت اجازه دهند تا دوباره نفس بکشد. در شهری پر جمعیت و با حمل و نقل عمومی ضعیف٫ خودرو ها بر شهر حکومت می کنند اما یک سیستم دوچرخه رانی اشتراکی که به تازگی شروع به کار کرده، امیدوار است بتواند در این شرایط تغییری ایجاد کند.  در این شهر هر نوع ماشینی٫ از مرسدس های قدیمی تاکسیران ها گرفته تا بوگاتی ها و فراری های صادراتی پیدا می شود، حمل و نقل عمومی نادیده گرفته شده و قابل اعتماد نیست. راحت ترین راه برای سفر های درون شهری استفاده از ماشین هاست. هر چند مینی بوس هایی هم در کناره ی ساحل و بین شهر ها در رفت و آمدند.    ازدحام مشکل بزرگی است که انکار ناپذیر است. در ساعات اوج ترافیک٫ یک سفر نیم ساعته می تواند تا چند ساعت طول بکشد.  دوچرخه حمل و نقلی پایدار  جواد اسبیتی، موسس Beirut by bike امیدوار است تا ایستگاه های دوچرخه های اشتراکی، دوچرخه سواری را به یکی از وسایل اصلی حمل و نقل عمومی تبدیل کند. وی می گوید بزرگ ترین هدف ما ایجاد حمل و نقل پایدار است.  وی می افزاید، هر لبنانی صاحب یک یا گاهی دو خودرو است. حتی اگر بتوانیم استفاده ی مردم از خودرو هایشان را تا ۲۰ درصد کاهش دهیم، نتایج قابل مشاهده ای خواهیم داشت.  اسبیتی کار خود را بیست سال پیش آغاز کرد. وی یک کلوپ دوچرخه سواری راه انداخت که در آن هم مردم را از مزایای این کار آگاه می کرد و هم دوچرخه هایش را ساعتی اجاره می داد.  وی شرکت خود را با ۶۰ دوچرخه در سال ۱۹۹۷ راه اندازی کرد و حالا ۲۰۰۰ دوچرخه دارد که معمولا جوانان و خانواده ها در آخر هفته ها برای گشت زدن اطراف ساحل آن ها را اجاره می کنند. اما هدف پایگاه های جدید که در آینده تاسیس خواهند شد مهاجران روزانه هستند.    اسبیتی می گوید: می خواهیم به مردم بگوییم تا ماشین هایشان را در مرز بیروت بگذارند و با دوچرخه به داخل آن بیایند. امیدوارم این کار در کم شدن ترافیک موثر باشد.  در حال حاضر پارکینگ های بزرگ و خالی در مرز ها وجود دارند  اما مردم به این راحتی متقاعد نخواهند شد که ماشین های خود را آنجا بگذارند. اسبیتی می گوید سال ها طول خواهد کشید تا اینکار نتیجه دهد. این یک رویای آرمانی است.  بر خلاف کشور هایی مانند لندن و پاریس، این سیستم در بیروت اسپانسر بزرگی ندارد و خودکفاست. اسبیتی امیدوار است تا روزی در جای جای کشور شعبه داشته باشند و مردم بتوانند با استفاده از کارت های بانکی یا اپلیکیشن های مختلف دوچرخه ی خود را اجاره کنند.  هنگامی که عکس های اولین شعبه ی دوچرخه رانی در شبکه های اجتماعی پخش شد، بازخورد ها اکثرا مثبت بود. اما منتقدانی هم بودند که می گفتند جاده های بیروت برای دوچرخه سواری مناسب نیست.  در مناطقی زباله ها روی هم تلنبار شده اند، راه ها توسط ماشین های پارک شده مسدود شده اند و هیچ مسیر مخصوصی برای دوچرخه سواری وجود ندارد. بهتر است اول شهر خود را برای دوچرخه سواران آماده کند.  شهرداری شرکت را پشتیبانی نمی کند اما اسبیتی می گوید سعی دارد موجب احداث مسیر های مخصوص دوچرخه در مرکز شهر شود و با جذب نظر چند نفر از اعضای کنسول شهری٫ وی خوشبین است که این اتفاق به زودی خواهد افتاد.  از کجا شروع کنیم؟  سیوار کارایتم یک دوچرخه سوار مشتاق است که امسال یک کتاب راهنما در مورد دوچرخه سواری در شهر منتشر کرده است. این کتاب اطلاعاتی همچون نوع لباس پوشیدن، دنده عوض کردن، وسایلی که باید همراه داشت، نکات امنیتی و … به شما می دهد.    ویژگی ای که بیشتر از هر چیزی کارایتم را مشتاق دوچرخه سواری کرده آزادی است که با آن بدست می آورد. چرا که بدون داشتن ماشین شخصی٫ تنها راه رفتن یه سر کار یا ویزیت دکتر یا یک گشت و گزار شبانه تنها گرفتن تاکسی یا نشستن در انتظار یک سواری از طرف یک دوست خواهد بود. اما با دوچرخه شما کاملا متکی به خودتان هستید. یک فرهنگ در حال رشد  بیروت شهر کوچکی است. شما می توانید کمتر از نیم ساعت از شرق به غرب بروید. این کار به کم شدن آلودگی هوا و ترافیک نیز کمک می کند. همچنین دیگر لازم نیست به باشگاه های ورزشی بروید.  فارغ از راه های مخصوص دوچرخه سواری٫ میله های مخصوصی که برای قفل کردن دوچرخه به آن است هم مورد نیاز است، وگرنه مردم مجبور می شوند تا دوچرخه های خود را به تیر های چراغ برق و سطل های آشغال ببندند و  از مشکلات دیگر نبود چراغ های خیابان ها است و آگاهی رانندگان از وجود دوچرخه سواران.  در دو دهه ای که شرکت Beirut by bike افتتاح شده، نظر عموم مردم درباره ی دوچرخه سواری تغییر کرده. اسبیتی می گوید هر شب در گوشه ای از بیروت گروهی در حال دوچرخه سواری هستند. فرهنگ دوچرخه سواری در حال رشد و گسترش است. این کار شاید در ابتدا به نظر غیر ممکن می آمد اما امروزه مغازه های دوچرخه فروشی در سراسر لبنان به چشم می خورند.