آدم وقتی به اخبار ایران دقت می کند بعضی اوقات آنچنان مکدر می شود که آرزو می کند ای کاش اصلا به خبر گوش فرا نمی داد. در روز شنبه ۲۹ مهر روز صادرات ایران، اخبار ساعت 2 سراسری سیما می گفت که کنگره امریکا قرار است در باره برجام چنین و چنان کند. اروپائیان گفته اند برجام را می پذیرند اما باید در باره سایر موارد و به ویژه برنامه ای موشکی به ایران فشار بیاوردند و لی ایران سفت و سخت می گوید برجام بهترین است و ما آن را قبول داریم. باید دید بالاخره کدام پیروز می شوند؟ شما فکر می کنید که اروپا که اینک به ما لبخند می زند با آمریکا در می افتد؟ پس چرا امریکا انجام هر اقدامی علیه ایران را مشروط به توافق متحدانش در اروپا می کند. اگر هر چند ترامپ دروغگو باشد در این واژه «متحدان» قطعا راست می گوید و پاسخش را هم سریع از متحدانش می شنود که ما روابطمان را برای ایران با آمریکا به هم نمی زنیم. برجام و خواصش هنوز در آغاز راه است و هر روز که می گذرد توطئه ها بیشتر و بیشتر، و شفاف تر می شود و دلمشغول کردن ایران و مسئولان ایرانی هم خود برای آنها موضوعیت دارد و لو به جائی نرسد. تهدیدات هم که سر جایش هست و تشنگی ما هم برای کالاهای خارجی و سرمایه گذران خارجی روز افزون و ای کاش که به ثمر بنشیند و دفع الو قت نباشد. از آن طرف سری به بازار بزنید تا حجم کالاهای خارجی را ببینید حتی در فروشگاههایی که مربوط به مراکز شبه دولتی مثل شهرداری ها ست. یک روز به فروشگاههای میدان بار رفتم هر چه دنبال خمیر دندان ایرانی گشتم چیزی نبود. داشتم می نوشتم به خودکارم نگاه کردم دیدم نوشته کن کو و دیدیم که پرچم کانادا بر روی آن حک شده است! این را بگذارید در کنار خبر دیگری دراین روز که در روز صادرات ملی ایران در سالن اجلاس آقای معاون اول از وضعیت صادرات دفاع می کند؛ اما وزاری اصلی مانند صنعت معدن از مشکلات فراوان آن می گوید و اظهار نارضایتی می کند. خیلی جالب بود! انگار جای مدعی و پاسخگو عوض شده بود. و اینکه صادرات ایران 34صدم در صد صادرات جهانی است که اگر سهم نفت را کم کنید می شود 24 صدو اینکه بدنه دستگاههای دولتی با مفاهیم صادرات و کاربرد آن آشنا نیست؛ آنقدر چوب لای چرخ صادرات می گذارند تا همه ازشیرینی فساد واردات سهمی ببرند!و بعد می بینید در این جلسه سیل جوائز به صادر کنند گان سرازیر می شود!اصولا این جلسات برای پذیرایی و دادن جوائز است و اغلب اگر شرکت کنندگان را درست احصا کنید کسی غیر از این ها نخواهد بود!و دوباره روز از نو روزی از نو!و این را بگذارید در کنار سیاست گذاری کشور های پیشرفته ای مانند ژاپن که فی المثل در مورد آموزش آن من کلیپی را دیدم که از مسئولان آموزشی آنان پرسیدند شما به بهترین ها چه جائزه می دهید پاسخ دادند جائزه برای چی؟و سپس گفتند: هر کس بهتر کار کند تکلیف بیشتری به او می دهیم و انتظار کار بیشتری از او داریم این است که ژاپن می شود کشور پیشرفته صنعتی. و مدیر کسی می تواند باشد که طی سالها کار مداوم و بی غلط و یا کم غلط توانسته باشد توفیق خود را اثبات کرده باشد.البته در آغاز انقلاب هم همینطور بود که مسئولان اگر چه خیلی کاربلد نبودند ولی شب و روز کار می کردند و اضافه کار نمی گرفتند ولی الان بعضی مسئولان کاربلدند ولی دیگر خودشان را به حساب خودشان ارزان نمی فروشند و چرا بفروشند وقتی می بینند که برنامه های اقتصادی توأم با فساد است؟ما به کجا می رویم وتا کی باید بگوییم در صادرات به عراق موفق نبودیم در ازبکستان موفق نبودیم در قطر و روسیه موفق نبودیم. و دائما بگوئیم زیر ساخت آماده نبود، اطلاعات به روز نبود و یا اصلا نبود و دائما توپ را در دروازه دیگر پرتاب کنیم .و آخرش هم به هم جائزه بدهیم! انقلاب چهل سالگی شد!باید نگاه ها را عوض کنیم به قول سهراب سپهری چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دیدویاترسم نرسی به کعبه ای اعرابی این ره که تو می روی به ترکستان استو یا گوش اگر گوش من ناله اگر ناله توست آنچه البته به جائی نرسد فریاد استو دائما بخوانیمچو ایران نباشد تن من مباد! آیا واقعا چنین است؟البته برای عده ای آری وبرای عده ای نه!و برای عده ای تا به چه قیمت باشد.