در دیداری مقابل ترکیه قرار گرفتیم که فشار یک تیم قوی و محکم را حس کردیم اما این تیم چنان که خبر دارید 7 بازیکن اصلی خود را در این بازی همراه خود نداشت؛ بوراک یلماز ، کوکان گونول ، سردار عزیز ، سلچوک اینان ، توپراک ، امره مور و انیس اونال. اگر این بازیکنان در ترکیب ترکیه قرار می گرفتند بی گمان کار سخت تر می شد. البته در نیمه اول هم ایران ترکیب اصلی خود را برای ترکیه رو نکرد. کی روش خیلی دست به عصا در این بازی حرکت کرد؛ چون می دانست حریفان ایران دارند این بازی تدراکاتی راآنالیز می کنند. چشمان زیادی به این بازی بود که کی روش را لاجرم وادار به مخفی کاری می کرد؛ او باید مثل جیمز باند مامور 007،کمی در مورد ترکیب و سبک بازی تیم ملی پنهان کاری می کرد که به نظر می رسد در انجام این عملیات تا حدودی موفق بود... کی روش البته سعی می کند به آنچه خودش تصور می کند برای جام جهانی لازم است عمل کند؛ اما در اینجا همه متخصص هستند و هر مساله ای را تفسیر می کنند؛ حتی انتخاب بازیکنان و فهرست نهایی جام جهانی را حق مسلم خود می دانند!  انگار نه انگار که سرمربی تیم یک نفر دیگر است و فهرست تیم ملی را او باید تنظیم کند. گویی همه مفسر و کارشناس هستند و قرار است تیم را آنها ارنج کنند. ما با پدیده ای از اظهار نظرهای بی مورد در فوتبال مواجه هستیم که عملیات جیمزباندی کی روش را پیچیده تر می کند! *نکته: این مطللب در تاریخ 8 خرداد 97 در صفحه 2 روزنامه خبر ورزشی منتشر شده است.