بالاترین ظلم به حادثه‌ای بد دفاع کردن از آن است. از افرادی چون جناب منصوری که عمری را در مبارزه بوده‌اند و سال‌هایی را در مقام دیپلمات در وزارت امورخارجه و کشورهای پاکستان و چین و... بوده است انتظار نیست امروز را با تمام تفاوت‌هایش با دوران پهلوی مقایسه کند و فحش و ناسزاگویی‌های مردم را نشانه آزادی بداند و امروز را با سال ۱۳۴۵ مقایسه کند. ادبیات و فرهنگ و زیرساخت‌های زندگی سیاسی و اقتصادی و دینی امروز با سال ۱۳۴۵ تفاوت فراوان داشته و قابل مقایسه نیست و نیازی هم نیست که انقلاب و جمهوری اسلامی را با کشورهای امارات و کویت و... قیاس بفرمایند بلکه شایسته است امروز را با سال ۱۳۵۸ مقایسه کنند و بگویند میزان همبستگی ملی، اعتماد عمومی، معضلات اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و خانوادگی و... امروز بیشتر است یا سال ۱۳۵۸؟سال ۱۳۵۸ به معنای کامل و جامع دوران حاکمیت مردم و دلدادگی عموم مردم به باورهای انقلابی و دینی راهبران کشور در سطوح مختلف بود آیا امروز هم چنین است؟ در سال ۱۳۵۸ روحیه مدارا و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز و هم‌گرایی مردم با یکدیگر بیشتر بود یا امروز؟روحیه مذهبی و جان‌نثاری و ادب عمومی و نزدیکی طبقات مختلف از حیث اقتصادی و... به یکدیگر، امروز بیشتر نمایان است یا ۳۹ سال پیش؟ شکاف طبقاتی امروز را با زندگی سال ۱۳۵۸ می توانید قیاس کنید؟ جناب آقای دکتر منصوری قانع نکردن مردم و جوانان منحصر در شما نیست بلکه گرفتاری اکثر اصحاب تریبون و منبر است زیرا همه شما گرفتار «قیاس من الفقر» شده‌اید و با دستان خالی روبه‌روی دانشجو و مردم قرارمی‌گیرید و به جای تبیین درست و صحیح دست‌آوردها و از دست‌داده‌ها به یاد مرحوم پدرتان در سال ۱۳۴۵ می‌افتید و لگدی بر دیروز این سرزمین می‌زنید و کف و صوتی هم برای امروز خود می‌کشید، در حالی که اگر به‌درستی به امروز و دیروز خودمان نگاه کنید، بهتر می‌توانید مردم را قانع کنید و نیازی نیست برخی شعارها را مستمسک تمسخر شعاردهندگان قرار دهید. بلکه بر فقر خود غالب شوید و به زبان گویا اعتراف کنید «از خودمان عقب افتادیم و داشته و یافته‌های خودمان را ازدست دادیم» زیرا اگر سال ۱۳۵۸ را به ملت برگردانند باز سری میان سرها بلند می‌کنیم و مردم را با هر گرایش و تیپ و قیافه و مرامی کنار هم می‌بینیم و معنای «ما همه با هم هستیم» را یک‌بار دیگر در ایران زمین مشاهده خواهیم کرد و عده‌ای ولو اندک، به ستودن رضا شاه نخواهند پرداخت. بهتر است فرصتی را برای خود خلوت کنید و ببینید با آرمان‌ها و شعارهای اول انقلاب و دوران جنگ چقدر فاصله پیدا کردیم و داریم به کجا می‌رویم! فقر و فقیر بودن فقط جنبه اقتصادی ندارد، بلکه تهیدستی و بی‌زبانی در دفاع از خوبی‌ها و مقایسه کردن‌های بی‌معنا و صفر و صد دیدن تمامی دوران‌ها درد بزرگی است که به‌سان خوره‌ای به جان سرزمینم افتاده است و فضا آن قدر رنجش‌آور شده است که حتی سکوت و بی‌تفاوتی هم نمی‌تواند آرامش را به ارمغان بیاورد. آری ملت ایران سال ۱۳۵۸ را می‌خواهد زیرا دوست دارد همه را کنار همدیگر ببیند و برتری‌جویی به عدالت‌جویی تبدیل شود، تملق و دروغ‌گویی به راست‌گویی مبدل گردد و شاهد یه روی کارآمدن شیفتگان خدمت باشد نه تشنگان قدرت. جناب دکتر منصوری شما را به خوبی می‌شناسم و با یکدیگر درددل کرده‌ایم و دوران بی‌مهری‌های به خودتان را فراموش نکنید، دل را از گرو فقر دور کنید و با دانشجویان‌تان بدون تعصب و باورهایی که در خلوتتان دارید سخن بگویید، بعد می‌فهمید که دلبستگی آن‌ها به مباحث انقلابی‌تان چقدر توسعه پیدا می‌کند. توجیه کردن و مقایسه‌های غیرمرتبط را از نوشته‌ها و گفته‌های‌تان حذف کنید و داشته‌های مادی و معنوی و اجتماعی سال ۱۳۵۸ را به مردم برگردانید، زیرا نیازی به مقایسه با دوران پهلوی و کشورهای منطقه نیست و اگر هم خواستید یاد پدر مرحوم‌تان کنبد با حضور برمزارش تکریم و تجلیلش کنید. به یاد ۱۳۵۸ دکترمرتضی بهشتی، حقوق‌دان و پژوهشگر