کد خبر: 51576
منتشر شده در چهارشنبه, 10 مرداد 1397 08:20
۱۰ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۸:۲۰ چهارمین نشست تخصصی عصر طنز با موضوع نقدی بر فراگیری کمدی جنسی در سینمای ایران، با حضور علی ملاقلی پور و صادق فرامرزی در حسینیه هنر برگزار شد. به گزارش خبرگزاری مهر، علی ملاقلیپور کارگردان سینما در ابتدای چهارمین نشست عصر طنز در سخنانی گفت: سینما کاملا مرتبط با ادبیات است و...
۱۰ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۸:۲۰
چهارمین نشست تخصصی عصر طنز با موضوع نقدی بر فراگیری کمدی جنسی در سینمای ایران، با حضور علی ملاقلی پور و صادق فرامرزی در حسینیه هنر برگزار شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، علی ملاقلیپور کارگردان سینما در ابتدای چهارمین نشست عصر طنز در سخنانی گفت: سینما کاملا مرتبط با ادبیات است و ادبیات هم به صورت غیرمستقیم تحت تاثیر فلسفه است. اصل ماجرا این است وقتی تولید فکر که کار متفکر، ایدئولوگ و فیلسوف است، مشکل پیدا کند، ادبیات بد و ضعیف میشود و در نتیجه هنرهایی که باید از آن استفاده کنند هم رو به ضعف میگذارند.
وی با اشاره به فیلم «اجاره نشینها» افزود: این اثر، فیلمی است که در حوزه طنز به سطح نمیزند، بلکه از عمق خوبی هم برخوردار است. فیلمنامه این اثر در واقع محصول فکر است. مشکلی که در ادبیات و سینما داریم، عبور سینما از فکر و رسیدن آن به سطح و ابتذال است.
ملاقلی پور با اشاره به تغییر ذائقهها از فیلمهای فکری و فلسفی به سمت آثار کمدی با شوخیهای جنسی گفت: جامعه دهه ۶۰ تحت تاثیر فکر بوده و کل دعواهای کف خیابان، دعواهای ایدئولوژیک بوده است، در آن زمان، جریان فکری در سطح جامعه به شدت رشد داشته است. رشد این جریان، موجب شده بود که ساخت فیلم مبتذل در این فضا و شرایط جایی نداشته باشد.
ملاقلیپور خاطرنشان کرد: در آن زمان جامعه آرمان داشت و فرهنگ غالب به جایی رسیده بود که مردم با هر ایدئولوژی به دنبال آرمانی خاص بودند. در حالی که الان مخالف نظام فردی چون مجری فراری، «حسینی» است و این یک وضعیت کمیک و در عین حال تراژیک است.
این کارگردان با بیان اینکه سینمایی که به سمت شوخیهای جنسی میرود سینما نیست، بلکه در حال از بین بردن فرهنگ جامعه است، افزود: این قبیل فیلمها البته از جنبه صنعتی توجیه اقتصادی دارند. اما مسئله اینجاست که آیا تقاضای جامعه چنین فیلمهایی است؟ یا ما در حال نازل کردن سطح تقاضای جامعه هستیم؟ جواب این سوال که چرا فرهنگ و هنر در حال فرور رفتن به سطوح نازلی هستند، در سینما نیست، بلکه برای یافتن پاسخ این سوال باید یقه متفکران و نخبگان جامعه را بگیریم.
وی با اشاره به فیلم «خجالت نکش» به عنوان یک کمدی سالم تصریح کرد: ماجرا در سینمای امروز کشور برعکس شده و این پخشکننده است که به کارگردان و فیلمساز میگوید چه چیزی بسازد.
ملاقلی یادآور شد: مدیریت فرهنگی این است که چند متفکر درست و حسابی پیدا کنیم، نیازهای جامعه را به همراه آنها بررسی کنیم و این موارد را با چند هنرمند مرتبط کنیم تا با هم تعامل کنند، در این صورت است که محصول خوبی از جمله کمدی بیرون میآید.
این کارگردان با تاکید بر ضرورت تبلیغ و توصیه فیلمهای خوب به دیگران گفت: آنهایی که دغدغه خانواده، اخلاق، انسانیت و شرافت دارند اگر در عرصه سینما با فیلم خوبی روبرو شدند باید مبلغ آن باشند.
ملاقلیپور در بخش دیگری از سخنانش گفت: سینمای اول انقلاب از تفکرات امام خمینی (ره) نشات میگرفت. سینماگران کشور در ابتدای انقلاب چه بخواهند و چه نخواهند تحت تاثیر اندیشههای ایشان قرار داشتند. اما در دهه ۷۰ این جایگاه ایدئولوژیک بسیار کمرنگ میشود.
وی با طرح این سوال که چرا بچههای حزب الهی و فیلمسازان متعهد نباید راجع به موضوعات کمدی فیلم بسازند؟ گفت: گویی ما برای آنها سینمای طنز متعهدانه تعریف نکردهایم. آیا تا امروز جشنواره فیلم فجر به بهترین فیلم کمدی جوایزی اهداکرده است؟ پاسخ منفی است. حتی اگر کارگردانی کمدی خوب و سالمی بسازد و متعهدانه هم باشد در نهایت به او میگویند که تو که پول این فیلم را میگیری. در واقع نگاه صرفاً هنری و هنر زدگی باعث شده است که بعد از انقلاب هیچ فیلمی نداشته باشیم که بتوانیم به آن سینمای طنز متعهدانه بگوییم.
ملاقلی پور خاطرنشان کرد: سینمای متعهد نه متولی، نه دلسوز و نه متفکر دارد. در حقیقت این نوع از سینما هیچ چیز ندارد. فقط در یک صورت ممکن است که در این سینما تغییری ایجاد شود و آن اینکه جامعه از درون اصلاح شود. زمانی که فرد متعهد بوجود بیاید به دنبال آن نویسنده و فیلمساز متعهد هم پدید میآید. به دنبال آن نیز کمدین اخلاقمدار، کاریکاتوریست، سیاستمدار و صنعتگر متعهد بوجود میآید.
تبدیل دوگانه سینمای تجاری- متعهد به دوگانه جناحی در کشور
صادق فرامزی منتقد و روزنامهنگار هم در این نشست اظهار کرد: اگر بخواهیم یک تعریف کاربردی از ابتذال ارائه بدهیم این است که یک جزئی از یک کل را که میتوان با آن خیلی سر و صدا درست کرد و مخاطبان زیادی را جمع کرد و حتی با آن رای خرید را انتخاب کنیم و آنقدر به آن پر و بال بدهیم که این جزء بر کل حاکم شود.
این روزنامه نگار ادامه داد: سینمایی که برپایه کلیشههای جنسی استوار است در واقع یک بخشی را که دیده میتواند با آن مخاطبان را همراه کند آنقدر بال و پر میدهد که اصالت فیلم در مسائل و شوخیهای جنسی داخل فیلم منحل میشود.
فرامرزی با بیان اینکه باید بپذیریم که جامعه ما در سطوح مختلف خود تا حد زیادی از ابتذال استقبال کرده است، خاطرنشان کرد: به عبارتی اگر ابتذال، آن فریب عمومی را به همراه خود نداشت، اهمیت خاصی پیدا نمیکرد. در این چارچوب ما دو نوع نگاه به سینما میتوانیم داشته باشیم؛ نخست دیدی تجاری به سینما و دوم نگاهی که برخوردار از تعهد است.
وی اضافه کرد: سینما هم از جامعه تاثیر میپذیرد و هم بر آن تاثیر میگذارد. جامعه فعلی کاملا در بعد تجاریسازی تقویت شده است. بر همین اساس هم اگر به وضعیت سینماهای کشور نگاه کنیم میبینیم که در سالهای اخیر عموم سالنهای سینما در محیطهای تجاری احداث میشوند.
فرامرزی با بیان اینکه متاسفانه با روندی که در حال طی کردن آن هستیم شاهدیم که فضای نخبگانی ما ارتباط خود را با فضای هنری کشور قطع کردهاند، عنوان کرد: در این فضا فیلمهای خوبی هم که تولید میشوند نمیتوانند جریانسازی کنند. سینمای امروز با بحرانهای مهمی در حوزههای محتوا، معرفت و اندیشه مواجه است.
فرامرزی اظهار کرد: ما آمدهایم دوگانه سینمای خود یعنی دوگانه تجاری و متعهد را به دوگانه سیاسی کشور تقلیل دادیم و هر دو طرف فیلمهای خوبی که حرفهای حسابی برای گفتن دارند و از تفکر سیاسی و اجتماعی دیگری نمایندگی میکنند را با قدرت نقد میکنند و در یک توافق نانوشتهای هر دو طرف در برابر مسائل اجتماعی جامعه سکوت کردهاند.
این روزنامه نگار ادامه داد: بنابراین سینمای متعهد برای ما سینمایی شده است که یا تاریخ انقلاب را روایت میکند و یا مربوط به دفاع مقدس است یا به مباحث دینی میپردازد. اما هیچ وقت نیامدیم فیلمی کمدی بسازیم که یک خانواده در کنار هم آن را تماشا کنند و ارزشهای انسانی هم داشته باشد.
فرامرزی خاطرنشان کرد: ما باید یک هنر سینمای طنز متعهد و سالم را تعریف کنیم و از فیلمهایی که آن را نمایندگی میکنند حمایت کنیم. البته چنین فیلمهایی کم هم نیستند و در چند سال اخیر حدود ۵ تا ۶ فیلم کمدی خوب و سالم داشتیم. اما برخورد خوبی تا امروز با این فیلمها نداشتیم و مبلغ خوبی برای آن نبودیم.
وی اضافه کرد: یک زمانی میگفتند اگر کسی فیلمهای انقلابی بسازد آن فیلم فروش نمیرود و خیلی هم فیلم ساخته میشد و فروش هم نمیرفت. اما از یک جایی که این بدنه تصمیم گرفت خودش را در این سینما تثبیت کند آنقدر پای فیلمهایشان ماندند که الان آن اتفاقهای گذشته دیگر رخ نمیدهد. کار به جایی رسید که امروز اگر حزبالهیها بخواهند با جشنواره فیلم فجر روبرو شوند دیگر به عنوان یک اقلیتی که تازه میخواهد خودش را به رسمیت بشناساند، نیستند.
کد خبر 4362395
برچسبها
مطالب بیشتر
مطالب بیشتر
'); })(document);