ساعت: 15:44 منتشر شده در مورخ: 1396/01/12 شناسه خبر: 1074100 یک عالم دینی گفت: زمانی که خلیفه‌ی عباسی از امام هادی(ع) خواست در مجلس بزم و شراب شعر بگوید، او از ‌آموزه‌های دینی و اخروی سخن گفت و حاضرین را به گریه انداخت. به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ حجت الاسلام مهدی جلالی در گفت‌وگو با خبرنگار گروه فرهنگی آناج ضمن تسلیت شهادت امام هادی(ع) اظهار داشت: ‎امام علی النقی (ع) پیشوای دهم شیعیان است، پدر بزرگوارشان امام جواد الأئمة (ع) و مادر پاکدامن‌شان یک کنیز با فضیلت به نام سمانه بود. ‎وی با اشاره به القاب آن حضرت، افزود: مشهور ترین القاب دهمین امام شیعیان "نقی" و " هادی" بود و به آن حضرت "ابوالحسن ثالث " نیز می‌گفتند.  ‎این عالم دینی با شرح مختصری از زندگی آن امام همام، خاطرنشان ساخت: حضرت در سال 220 هجری در سن 8 سالگی بر مسند امامت نشستند؛ مدت امامت‌شان 33 سال و عمر شریف‌شان 41 سال بود؛ در سال 254 هجری در سامرا به دستور خلیفه وقت "معتز عباسی" به شهادت رسیدند و در منزل شخصی‌شان مدفون گردیدند. حجت الاسلام جلالی در باب اوضاع سیاسی و اجتماعی دوران امامت امام هادی (ع) عنوان کرد: خلفای معاصر امام علی النقی(ع) شش خلیفه‌ی بنی عباس بود که از جمله خصوصیات بارز آنان می‌توان به هوس رانی، خوشگذرانی، گسترش بیدادگری و خودکامگی اشاره کرد. این مدرس حوزه و دانشگاه در ادامه سخنانش افزود: متوکل عباسی، از جمله خلفای هم عصر حضرت، کینه‌ی بسیار عمیق و خاصی نسبت به شیعیان و دوستداران حضرت علی (ع) و اهل بیت ایشان داشت؛ حضرت امام هادی (ع) در جهت حفظ امنیت شیعیان اقدام به ایجاد و گسترش شبکه‌ی سری وکالت کردند تا از این طریق به امور شیعیان رسیدگی کنند. متوکل عباسی وقتی متوجه این اقدام امام شد، ایشان را از مدینه به سامرا انتقال داد. ‎این عالم روحانی در خصوص رفتار امام با متوکل عباسی در زمان اقامت‌شان در سامرا، بیان داشت: امام هادی (ع) همواره به یاد مرگ بودند، روزی متوکل مجلس بزم و شرابی به راه انداخت و امام را به آن مجلس دعوت کرد سپس از آن حضرت خواست تا اشعاری برای حضار بخوانند ( اشعار عاشقانه و بزمی ) امام هادی (ع) شروع کردند به خواندن اشعار آموزنده در باب مرگ و حیات اخروی؛ تمام جمع به گریه افتادند و مجلس بزم و شراب بهم خورد. وی یادآور شد: این رفتار سنجیده‌ی امام نشان دهنده‌ی آن است که ایشان انسانی ملکوتی بودند اما در عین حال در زمین زندگی می‌کردند، اگر انسان عادی وارد آن مجلس می‌شد چه بسا تحت تاثیر قرار می‌گرفت و از خود بی‌خود می‌شد. ‎حجت السلام مهدی جلالی در باب فعالیت‌های آن امام بزرگوار، در طول حیات پربارشان، ابراز کرد: امام با فقهای دربار که با چاپلوسی و تملق علم را در اختیار حکام قرار می‌دادند، رویارویی کرد.  ‎وی ادامه داد :از دیگر اقدامات ایشان مقابله با مکتب‌های کلامی منحرف، با برهان و و دلایل قانع کننده بود؛ سوم مبارزه با کسانی بود که برای ایشان همچون امام علی (ع) مقام علویت قائل بودند. ‎این مدرس دانشگاه با اشاره به فتنه‌های خلفای جور خاطر نشان کرد: خلفا زمانی که می‌خواستند مردم را از امورات مهم غافل کنند آن‌ها را به کارهای غیر مهم مشغول می‌کردند، یکی دیگر از فعالیت‌های امام هادی (ع)  آگاه کردن مردم از این مسائل بود؛ از جمله فتنه‌های خلفای عباسی مطرح کردن  "مخلوق بودن یا نبودن قرآن " بود که امام هادی (ع) ضمن پاسخ دادن به این سوال، فتنه و هدف اصلی حکومت را به مردم گوشزد کردند. حجت السلام جلالی با بیان اینکه امام همواره در تلاش برای تربیت شاگردان و ترویج علم و فرهنگ بودند، افزود: شیخ طوسی تعداد شاگردان حضرت را بالغ بر 185 نفر می‌داند که از جمله شاگردان امام هادی(ع) می‌توان به عبدالعظیم حسنی، عثمان بن سعید، ایوب بن نوح و حسن بن راشد اشاره کرد. ‎وی در پایان سخنانش با اشاره به اهمیت علم و علم اموزی در منظر اسلام، تاکید داشت: ‎همه مسلمانان و شیعیان باید از علم به عنوان روشنی بخش دنیا و آخرت‌شان استفاده کنند.