اما فروش خوب سینما در سال 95 تبعاتی هم داشت. شاید مهم‌ترین پیامد این فروش، ‏ تصمیم برخی از مسوولان برای افزایش بهای بلیت سینماها بود. درحالی‌که مشتریان و مخاطبان سینمایی به‌تازگی و پس از سال‏های بسیار زیادی دوباره به سینما به عنوان یک تفریح مناسب، ‏ارزان، قابل دسترس و خانوادگی نگاه می‏کنند و به همین دلیل بیش از 24 میلیون بلیت سینما در سال جاری فروش رفت، ناگهان تصمیم به افزایش قیمت بلیت همچون سدی احتمال تکرار فروش رویایی 95 را در سال 96 با اما و اگرهای متعددی روبه‏رو کرد. پس از اعلام افزایش قیمت بلیت تا سقف 20هزار تومان در سال 96، غلامرضا فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش ضمن تکذیب قطعیت این خبر و در تکمیل آن گفت: مقرر شد بهای بلیت فیلم‏هایی که در نوروز سال ۹۶ اکران می‏شوند به‏صورت شناور باشد؛ به این صورت که قیمت کف بلیت‏ها همان رقم سال ۹۵ و سقف آن تا ۲۰ هزار تومان باشد. با این توضیح امکان افزایش یا کاهش قیمت‏ها وجود دارد و براساس توافق میان سینمادار.اگرچه این مصوبه شورای اکران سعی کرده با تاکید بر شناور بودن و نه قطعی بودن این افزایش قیمت، متعادل باشد، اما بدیهی است که در نهایت به‌عنوان یک مجوز صرف برای افزایش قیمت به حساب می‌آید و چنان‌که تجربه ‌های مشابه هم نشان داده است، ‏ «شناور بودن» موضوعیتی در مرحله اجرا ندارد. به هر حال سال آينده سينماي ايران با چالشي جديد روبه‏رو است آن هم افزايش نرخ بليت سالن‏هاي ممتاز است. تصميمي كه در آخرين روزهاي سال 95 گرفته شده تا مخاطبان هنر هفتم، خود را براي افزايش سهم سينما در سبد هزينه‏هاي فرهنگي‏شان در سال 96 آماده كنند. برهمین اساس چنان‌که پیدا است به نظر می‌رسد به‌رغم افزایش قیمت بلیت در سال آینده، با توجه به کاهش استقبال مخاطبان و همچنین پرشمار بودن فیلم‏های سیاه و تلخ فروش سال آینده سینما به روال سابق برگردد و رکورد بی نظیر سال 95 را تکرار نکند.در همین رابطه جواد نوروزبیگی تهیه‌کننده سینما در گفت‏وگو با «دنیای اقتصاد» گفت: تلخ بودن فیلم‏های اجتماعی در جشنواره فیلم فجر، پخش آنها را در سال 96 با مشکلات جدی روبه‏رو خواهد کرد و از آنجا که منبع اصلی فیلم‏های اکران سال آینده از همین فیلم‏های جشنواره است، به نظر می‌رسد که حتی بدون افزایش قیمت نیز احتمال تکرار رکورد سال 95 در سال آینده غیرممکن باشد. یک محاسبه طبیعی است که در پردیس‏های سینمایی شهرهای بزرگ و به‌ویژه تهران قیمت بلیت به سقف مجاز یعنی همان 20 هزار تومان خواهد رسید. بنابراین اگرخانواده‏اي يك روز تعطيل تصميم بگيرند كه تفريح كنند و به نوعي روز تعطيل خود را بگذرانند با توجه به فقر زيرساخت‏هاي تفريحي در كشور يا در دسترس نبودن‏شان، احتمالا سينما جدي‏ترين گزينه پيش‏رويشان خواهد بود. حالا اگر اين خانواده بخواهد یك فیلم خوب در یك سالن خوب ببيند ناچار است به ازاي هر نفر 20 هزار تومان هزينه كند. یک خانواده چهار نفره دست‏کم 80 هزار تومان باید خرج نشستن روی صندلی‏های سالن کند. هزينه‏اي كه قطعا براي بسياري از مخاطبان هنر هفتم سنگين خواهد بود. زیرا بسیاری از مخاطبان تازه سینما در ایران که در سال 95 به سینما بازگشته‏اند، از طبقه متوسط و طبقه متوسط روبه پایین جامعه هستند. در تهران 43 سالن ممتاز داريم كه از قضا بسياري از آنها از جهت جايگيري در مكاني بنا شده‏اند كه محل تردد و دسترسي قشر متوسط جامعه است. از اين‏رو، اين تصميم به‌طور مستقيم روي سينما رفتن آنها تاثيرگذار است. سينما يا مخاطبان خاصي دارد كه به آنها فيلم‏بين حرفه‏اي اطلاق مي‏شود يا مخاطبان غيرحرفه‏اي كه سينما تنها مفر آنها براي دمي فراغت است.با اين افزايش قيمت بليت، هردوي اين گروه‏ها ناچار به پرداخت هزينه‏اي می‌کند كه با توجه به اين اوضاع اقتصادي و شرايط درآمدي خانوارها، براي بسياري سنگين است وموجب حذف سينما از سبد فرهنگي‏شان مي‏شود. سبد فرهنگی خانوار آمارهای رسمی از سهم «تفریح و مصرف فرهنگی» در مخارج خانواده طبقه متوسط و متوسط روبه پایین بسیار قابل توجه است. سرانه مصرف فرهنگی این خانواده‏ها بدون توجه به تعداد اعضای خانواده‏ها، کمی بیش از 40 هزار تومان است. حال اینکه مصرف فرهنگی بسیار فراخ‌تر از صرف سینما رفتن است.طبق آخرین گزارش مرکز آمار ایران از شاخص قیمت کالاها و خدمات مصرفی (تورم) در اوایل زمستان امسال، سهم تفریح و فرهنگ در بودجه خانوارهای شهری فقط 1/5 درصد است که البته بانک مرکزی آماری منتشر کرده که نشان می‏دهد مردم ایران در سال ۱۳۹۴ معادل فقط ۲ درصد از درآمد خود را به تفریح و امور فرهنگی پرداخته‌اند.در حال حاضر حداقل مزد کارگر ۸۱۲ هزار تومان است که محاسبه سهم 1/5 درصدی بودجه تفریح و فرهنگ در یک خانواده کارگری، ۴۱ هزار و ۴۱۲ تومان می‏شود. حتی با احتساب درآمد سه میلیون تومانی خانوار طبقه متوسط شهری هم، ‏سهم تفریح و مصرف فرهنگی 150 هزار تومان می‏شود. توجه داشته باشید که این رقم برای شاخص «تفریح و مصرف فرهنگی» است. نه صرفا سینما رفتن. مقابله با آسیب‌های اجتماعی و تقویت بنیه فرهنگی خانواده‌ها مورد تاکید همیشگی مسوولان و مدیران فرهنگی کشور بوده و هست اما با سهم اندک امور فرهنگی در سبد هزینه کارگران، بیم‌ آن‌می‌رود که گرایش به خرید ابزارهای ارزان‌قیمت، اما نامناسب به لحاظ فرهنگی یکی از گزینه‌های خانواده‌ها شود. پیامد قهری افزایش قیمت بلیت اما یکی از پیامدهای احتمالی و بسیار آسیب‌زای افزایش غیرمنطقی بلیت سینما «افزايش قاچاق فيلم‏ها» است. تهران شهري است كه آخرين نسخه فيلم‏هاي روز دنيا به راحتي در خيابان‏هاي آن يافت مي‏شود آن هم با قيمتي در حدود 2000تومان! نكته جالب اين است كه با اين دوهزارتومان نيز، شما نه تنها يك فيلم بلكه مجموعه‏اي از فيلم‏ها را دريافت مي‏كنيد كه به كرات مي‏توانيد آن را همراه دوستان و خانواده خود مشاهده كنيد.خانواده‌اي كه جزو قشر متوسط جامعه است و پول تفريحات آن‌چناني را هم ندارد چرا بايد به جاي دو هزار تومان، به‌ازای هر نفرش 20 هزار تومان هزينه كند و به سينما برود؟ همچنین خانواده‏ای که می‏تواند به ازای هر نفر با خرج رقمی کمتر از 20 هزار تومان در برخی از رستوران‏های معتبر تهران شام صرف کند، چرا باید برای دیدن فیلمی به سینما برود که احتمالا اوقاتش را هم تلخ خواهد کرد و...به نظر می‏رسد که سال آینده با کاهش تعداد مخاطب مواجه باشیم. تصمیم عجولانه و شتاب‌زده افزایش قیمت در سالی که می‏توانست مخاطبان تازه بازگشته به سینما را تثبیت کند و مصرف سینما را به‌عنوان یک تفریح خانوادگی سالم و ارزان و مفرح تبیین کند، اثر ناامیدکننده‏ای خواهد داشت.