سیزدهم فروردین را روز طبیعت نامگذاری کرده‌اند؛ طبیعتی که در کشور پهناور ایران، از دیرباز مورد احترام بوده و مردمان این سرزمین زاینده همواره در حفظ و پاکیزگی آن کوشیده‌اند.برپایی جشن‌ها و آیین های ویژه روز سیزدهم فروردین، ریشه باستانی و تاریخی دارد مردم ایران در دوره‌های مختلف تاریخی، نوروز را جشن آفرینش و آغاز هستی و زایش طبیعت و پایان آن را روز 13 فروردین می ‌پنداشتند.ایرانیان قدیم پس از 12 روز جشن و شادی در آغاز سال نو که به یاد 12 ماه سال است، روز سیزدهم نوروز را به باغ و صحرا رفته و در حقیقت به این ترتیب، دوره نوروز را با شادی به پایان می‌رساندند.پیشینه و انگیزه برگزاری جشن سیزدهم فروردین هر چه باشد؛ ایرانیان در همه شهرها و روستاها، یکپارچه و هماهنگ، به صورت خانوادگی و گروهی غذای ظهر را آماده می‌کنند و آجیل و خوردنی‌های سفره هفت سین را برداشته و به دامان صحرا و طبیعت می روند؛ شوخی، بازی و تفریح از جمله سرگرمی‌ها و ویژگی‌های روز سیزده فروردین است.گردش ایرانیان در سیزدهمین روز از جشن نوروزی، بزرگترین پیک نیک جهانی است؛ در این روز پدرها و مادرها، پدربزرگ‌ها و مادر بزرگ‌ها، نوه ها و نتیجه‌ها،‌ در پیوند با طبیعت، در بوستان و دشت ها سفره‌ای پهن می‌کنند و نیمروزی را به شادی و تفریح می‌گذرانند.با این رسم شیرین و دل پذیر ایرانی، آخرین بخش از جشن‌های نوروزی با پالایش روح و آرامش روان و احترام به طبیعت پایان می‌پذیرد.اما متاسفانه در سال های اخیر شاهد برخی نامهربانی ها با طبیعت بوده ایم، روزی که در آن می بایست برای خوش آمد گویی شکوفه ها و درخت‌های تازه جوانه زده‌ به دامان طبیعت رفته و از زمزمه آب، ‌آواز پرندگان و شکوه آبشارها لذت ببریم، باید نظاره گر وجود زباله در طبیعت و رود، شکستن شاخه‌ درختان و ... باشیم.آشتی با طبیعت را خلاصه کرده‌ایم در بیشمار قوطی کنسرو رها شده روی خاک، مراتعی که با خطوط عبور ماشین‌ها مزین شده‌اند، شاخه های سوخته درختان و ... آیا این شیوه ما در پاسداشت روز طبیعت است؟!.بعد از روز 13 فروردین، به هر منطقه ییلاقی و سرسبز که قدم بگذارید احساس می‌کنید آدم‌هایی پا به این مناطق گذاشته‌اند که با سرزمین ما دشمنی داشته‌اند.بطری نوشابه‌ای که در طبیعت رها می شود، تا 450 سال بعد همان جا می‌ماند بدون اینکه تجزیه شود، تجزیه بطری‌های شیشه‌ای 500 سال، قوطی‌های کنسرو 200 سال و مواد پلاستیکی 300 سال زمان می‌برد و با این حساب آسیبی که سهل انگاری و بی توجهی ما به طبیعت می‌زند جبران ناپذیر است و برای سال‌ها و سال‌ها فرزندان مان را از دیدن جلوه‌های بی همتای طبیعت محروم می‌کند.امیدواریم امسال مردم با طبیعت در روزی که به نام این موهبت الهی است؛ مهربان تر باشند. خبرنگار: مرضیه مهربان **انتشاردهنده: علی اصغرافتاده7187/1744**1625 انتهای پیام /*