گروه فرهنگی جهان نيوز،سید مهدی سیدی: فرو کاهیدن «مسأله فدک» به یک امر اقتصادی، خطایی بزرگ و جبران ناپذیر است. درست است که سرزمین فدک، دارای منافع اقتصادی جدی بوده و می توانسته است بنی هاشم را به طور کامل از حکومت سقیفه، بی نیاز کند، ولیکن اعتراض حضرت فاطمه زهرا (س) در ماجرای غصب فدک، مسأله ای فراتر را از یک احقاق حق اقتصادی است. فاطمه (س) در سایه سار این اعتراض تاریخی، نگران یک انحراف بزرگ است: «استعفا از انقلاب» و انحراف از آرمان های انقلابی پیامبر (ص). حتی گروهی که فدک را از دختر پیامبر (ص) پس گرفتند، آن ها نیز ضرورتاً در پی یک منفعت طلبی اقتصادی نبودند. آنان دقیقا یک حرکت سیاسی حکومتی را تعقیب می کردند و می خواستند جامعه اسلامی را از آموزه های عدالت خواهانه پیامبر (ص) دور ساخته و با همدستی اصحاب قدرت و ثروت، یک سلطنت اسلامی را رونمایی کنند. فدک دومین حرکت از این طراحی غرض ورزانه بود. گام نخست این طراحی، ماجرای سقیفه و تخطی از دستور غدیرانه پیغمبر (ص) برای جانشین کردن امیرالمؤمنین (ع) بود و دومین حرکت، غصب فدک و ابطال سند آن بود. اما در این گام دوم آنان به طور آشکار احکام اسلامی را جابجا کرده و دستور پیامبر (ص) را زیرپا گذاشتند. این مسأله از دیدگان بصیر و روشن بین فاطمه (س) در حکم آغاز انحراف بود. انحرافی که مطمئناً در سال های آینده خطرات بیشتری را خواهد آفرید. او مشاهده می کند که با تبانی عده ای، علی بن ابیطالب (ع) – این انقلابی ترین مسلمان - از محوریت زمامداری مردم کنار گذاشته می شود و دیگرانی در نظام سیاسی قدرت می گیرند که به هیچ عنوان شایستگی و توانایی نمایندگی آرمان های پیامبر (ص) را ندارند. درست است که فاطمه (س) در مسجد مدینه، فقراتی درباره غصب فدک سخنرانی می کند، اما همانجا هم به مرور احکام اسلامی می پردازد و به خواص و توده مردم هشدار می دهد که شما با رضایت به این حرکت، به احکام جاهلی بر می گردید. همه فریاد ریحانه رسول (ص) در این خطبه آن است که چرا با آنکه صدای مظلوم را می شنوید و دادخواهی او را می بینید، در برابر اهل ستم سکوت می کنید و به رغم آنکه توانایی اعتراض و اصلاح دارید، با خمودگی و یکجا نشینی خود، حرکت های غلط سیاسی را تأیید می کنید. ایشان در واکاوی ریشه های این سکوت به یک مسأله مهم اشاره می کند: « مى‌‏بینم که به تن‏آسائى جاودانه دل داده، و کسى را که سزاوار زمامدارى بود را دور ساخته‏‌اید، با راحت‌‏طلبى خلوت کرده، و از تنگناى زندگى به فراخناى آن رسیده‏‌اید». این همان معنای دور شدن از انقلابی گری و تن دادن به عافیت های دنیوی است. این خطبه فاطمه (س)، یکی از مهم ترین حرف هایی است که در این سال های معاصر می توان برای سیاستمداران و احزاب ایرانی قرائت کرد. آنانی که گمان می برند به فصل «پسا انقلاب» رسیده اند و معتقدند شعارهای انقلابی، دیگر منقضی شده و کارکردهای خود را از دست داده است، باید توجه کنند این طراحی تئوریک و نقشه ژورنالیستی، در دراز مدت آسیب های فراوان و غیرقابل جبرانی برای حکومت اسلامی به جای خواهد گذاشت. آبادسازی زندگی مادی و ارتقاء معیشت مردم، اهمیتی حیاتی دارد، ولی نباید با ساخت دوگانه های کاذب و دمیدن در شیپور تسامح و بیخیالی، آرمان های انقلابی را در مسلخ توسعه غربی، قربانی کرد. عدول از آرمان های اسلام انقلابی، همان بلایی را بر سر ایران خواهد آورد که بر سر مردمان مدینه آورد. با این تحلیل فرصت خوبی است تا بار دیگر در فرازهای آسمانی خطبه فدکیه، عمیق شویم و راهی جدید بجوییم.