خبرگزاری فارس- گروه سینما: «ایران و سوریه با آتش بازی می‌کنند»... این جمله یک مقام نظامی اسرائیلی است که از کمین روز گذشته ایرانی در مرز سوریه و اسراییل به خشم آمده و تعارفات دیپلماتیک را کنار گذاشته بود. فعالیت ایرانیان در عقبه استراتژیک خودشان در جغرافیایی به نام سوریه، مقامات اسرائیلی را چنان به واکنش واداشته بود که برخلاف رویه چند سال اخیرشان تعارفات تلویحی را کنار گذاشته و ناخشنودی صریح‌شان را از حضور سربازان ایرانی در سوریه را اعلام و رزمندگان ایرانی را تهدید می‌کنند. کمی درنگ کنیم... سربازان ایرانی 35 سال قبل برای بیرون کشیدن خرمشهر از زیر چکمه بعثیها جان می‌دادند امروز اما در چندصدکیلومتری بیت المقدس می‌جنگند. همین هم باعث شده که خون صهیونیست‌ها به جوش بیاید. این اما همه ماجرا نیست... در این سمت ماجرا در ایران آقای کارگردانی پیدا شده و تمام توان فنی و سینمایی را پای کار آورده تا به زعم خودش ادای دینی کرده باشد به سربازان وطن. آدمهای دست از جان شسته‌ای که کیلومترها دورتر از مرزهای خودساخته بشری مشغول اعاده حیثیت از مفهوم انسانیت هستند. سربازانی که حتی تا همین چند وقت قبل حتی نمی‌شد اعلام کرد دور از مرزهای رسمی جغرافیایی به نام ایران، جان‌شان را کف دست گرفته و پنجه در پنجه غده‌های سرطانی منطقه انداخته‌اند. امیدواریم جشنواره فیلم فجر نسبت به «به وقت شام» و این ادای دین بی‌مهر نباشد و بی‌تفاوتی پیشه نکند. نیم‌نگاهی به واکنش‌های ایام جشنواره نشان می‌دهد که تلاش آقای کارگردان، شعاری و باسمه‌ای هم از آب در نیامده است. امیدواریم جشنواره فجر انقلاب خاکریز فرهنگی ایران علیه تروریست‌ها و اسرائیلی‌ها باشد که اگر این‌گونه نباشد که اگر اینگونه شد دردمندانه باید گفت جشنواره فجر انقلاب به‌عنوان حاکمیتی‌ترین جشنواره سینمایی داخل کشور، در میانه معرکه نبرد و آتش و خون، پشت سربازان وطن و مدافعان حرم را خالی کرده و آنها را در برابر تکفیری‌ها و صهیونیستها تنها گذاشته است. امید که اینگونه نباشد که اگر باشد بهتر می‌توان راز آن جمله آقای کارگردان در نشست خبری فیلمش را درک کرد زمانی که دردمندانه می‌گفت «این از مظلومیت شیعه است که نمی‌شود به‌دلیل خیلی از مصلحت‌ها سرِ خیلی از مسائل را باز کرد.» محمدصادق علیزاده انتهای پیام/و http://fna.ir/a3wl8b