دارایی‌بافی، روشی برای رنگ کردن پارچه پیش از بافت آن است که یک روزگار، دارایی نوعروسان یزد به شمار می‌رفته و امروز کارگاه های معدودی دارایی می‌بافند. به گزارش خبرنگار مهر، ایکات کلمه‌ای است مالایی به معنای گره زدن و رنگ کردن که به فارسی به آن دارایی می‌گویند و روشی است قدیمی برای منقوش و رنگی کردن پارچه قبل از بافت. زادگاه این هنر به احتمال زیاد در اندونزی بوده ولی در ایران از دیرباز در مناطق مختلفی انجام می گرفتهو حالا در شهر یزد تعدادی کارگاه به دارایی بافی مشغول اند. گفته می‌شود نام دارایی از آن جهت برای این نوع بافته به کار رفته که در قدیم، وجود این پارچه در جهیزیه هر عروسی، جزو دارایی آن عروس به شمار می آمده اما امروز، به ندرت مردم شهر و استان یزد از پارچه‌های این چنین استفاده می کنند و دارایی بافی، دیگر دارایی هیچ کدام از آنها به شمار نمی‌آید. ویژگی دارایی، به جز ابریشمی بودن، رنگارنگ بودن آن است و استفاده از رنگ‌های شاد در این پارچه که به صورت دستی بافته می‌شود، استفاده از آن را برای هر فضایی امکان‌پذیر می‌کند. این روزها از دارایی، بیشتر به‌عنوان رومیزی و شال استفاده می شود اما در گذشته برای دوخت انواع  پرده و روتختی از دارایی بهره گرفته می‌شده است. همچنین امروز، در برخی کارگاه‌های دارایی بافی از این نوع پارچه در تولید کیف، کفش، دستمال گردن و جلیقه و مانتو هم بهره می برند. دارایی بافی، از جمله هنرهایی است که در یزد رواج بیشتری داشته اما امروز کمتر هنرمندی است که به این رشته از صنایع دستی توجه کند. چند کارگاه و مغازه کوچک در زندان اسکندر و میدان امیرچخماق به دارایی بافی مشغول‌اند.