وزیر امور خارجه چین سفری به برخی کشورهای آفریقایی داشت و کارشناسان معتقدند هدف وی از این سفر دسترسی چین به ذخایر طبیعی این کشور ها و بنادر اقیانوس اطلس است. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپوتنیک، «وانگ یی» وزیر امور خارجه چین ۱۹ الی ۲۳ ماه مه از موریتانی، کابو ورده، مالی و ساحل عاج دیدن می کند. کارشناسان می گویند که این دومین سفر وی به آفریقا از آغاز سال جاری میلادی است و هدفش مساعدت به دسترسی چین به ذخایر طبیعی این کشور ها و بنادر اقیانوس اطلس است. «دمیتری بوندارنکو»، معاون انستیتوی مطالعه آفریقا وابسته به آکادمی علوم روسیه در این خصوص اظهار داشت: منافع چین و فرانسه در غرب آفریقا تا درجه زیادی به هم برخورد می کند. در سال‌های اخیر چین به شدت تلاش می‌کند جای فرانسه را در مستعمره های پیشین آن، در موریتانی، مالی، ساحل عاج و نیگر بگیرد. این حوزه دارای ذخایر طبیعی سرشار، از لحاظ ثبات سیاسی یک منطقه پیچیده است. تشدید گرایش آفریقایی در دیپلماسی چین پدیده جدیدی نیست. این بخشی از تمایل آن بسوی تحکیم موضع خود در آفریقا است. هدف اساسی آن، اقتصاد و دسترسی به ثروت‌های طبیعی آفریقا است. مثلاً کابو ورده دارای مقادیر هنگفت ماهی و ساحل عاج ذخایر و مواد گوناگون طبیعی است. دیپلماسی وظیفه دارد از حرکت چین در این راستا حمایت سیاسی کند. این مهمترین هدف حرکت چین است. همچنین کارشناسان می‌گویند که بر خلاف ساحل شرقی، ساحل غربی آفریقا دارای تأسیسات زیربنایی کمتری است. نقش چین در مدرنیزه سازی این حوزه در غرب آفریقا هنوز کمتر از شمال و شرق است و ناظران حدس می‌زنند که وزیر خارجه چین در دیدار کنونی سعی خواهد کرد منافع دریایی کشور خود را در ساحل آتلانتیک آفریقا پیش ببرد. چین در این ساحل به جز نامیبیا هیچ نقطه‌ای ندارد که از آن بتواند برای تأمین حوایج ناوگان در حال افزایش خود در جریان لشگرکشی های طولانی استفاده کند. به نظر می‌رسد که چین مایل است از سمت غربی، راه‌های حمل و نقل آفریقا را گسترش دهد. چین همچنین مایل است جاده ابرشمی را تا آفریقا برساند. به عقیده رئیس انستیتوی مناسبات بین‌المللی وابسته به مؤسسه زبان چینی پکن، این قصد جزئی از برنامه سفر وانگ یی است. وی همچنین معتقد است: سفر نوبتی وزیر خارجه چین به آفریقا نشان دهنده مکان این قاره در دیپلماسی کشور ما است. مقدم بر همه کشورهای آفریقایی کشورهای در حال رشد اند و چین بزرگترین کشور در حال رشد است. به این خاطر آن‌ها دارای پیوند های متقابل تنگی می باشند. بعلاوه در گذشته چین و کشور های آفریقا سرنوشت مشابهی داشتند. طرفداری از مبارزه با استعمار و پیشروی به سوی استقلال، آن‌ها را با همدیگر متحد می کنند. اکثر کشور های آفریقایی پس از کسب استقلال در سال‌های ۶۰ قرن گذشته میلادی وارد بسیاری سازمانهای بین‌المللی شدند و ساختار این سازمان ها تغییر کرد. مثلاً ساختار سازمان ملل متحد عوض شد و گرایش عمل آن عوض شد و در نتیجه چین در فعالیت خود در سازمان ملل از پشتیبانی این کشور ها برخوردار شد. حالا چین از نظر راهبردی، پیشرفت منطقه ای و تحقق بخشیدن به ایده «یک جاده یک کمربند» را تشویق می کند. همایش پایان یافته در پکن در باره این موضوع همراه با حصول دستاورد ها در این راستا بود. کشور های آفریقا حوزه مساعد برای جاده ابریشمی است و هم اینک در آنجا خیلی بخش‌ها از این طرح پیاده می شوند. براساس این نظرات می توان گفت که مقام های بلندپایه خارجی به ندرت از بخش غربی عقب‌مانده آفریقا دیدن می کنند. در این زمینه سفر وزیر چینی به موریتانی، کابو ورده، مالی و ساحل عاج گام بلند در حمایت سیاسی از این کشور ها است. این امر به تحکیم اعتبار این کشور ها در چشم های آفریقایی ها و در صحنه جهانی کمک می کند.