۹ شهریور ۱۳۹۷ - ۱۵:۳۰ «پیتر جنکینز» معتقد است رئیس جمهوری فرانسه در صدد احیای دیدگاه ژنرال دوگل است و به یک چارچوب امنیتی برای اروپا که از اقیانوس اطلس تا اورال گسترش می یابد می اندیشد. خبرگزاری مهر، گروه بین الملل-جواد حیران نیا-اعظم قاسمی: هنوز روزهای سپری شده از موج گسترده اخراج دیپلمات های روس از کشورهای اروپایی به دلیل مرگ مشکوک سرگئی اسکریپال، جاسوس روس در بریتانیا، به یک سال نرسیده که «امانوئل ماکرون» رئیس جمهور فرانسه خواستار نزدیکی اروپا و روسیه شده و از لزوم کمک گرفتن از مسکو برای مشکلات امنیتی اروپا سخن گفته است. رئیس جمهور فرانسه روز دوشنبه اظهار داشت که بحث ها در مورد موضوعات مربوط به مسائل دفاعی و امنیتی اروپا باید با مشارکت روسیه انجام شود. ماکرون با اشاره به لزوم بازنگری در معماری دفاعی و امنیتی اروپا گفت: امروز، ما باید خودمان مسئولیت و تضمین امنیت و حاکمیت اروپا را به عهده بگیریم. باید یک گفتمان جدید در مورد امنیت سایبری، سلاح های شیمیایی، سلاح های کلاسیک، درگیری های منطقه ای، امنیت فضایی و حفاظت از مناطق قطبی با روسیه صورت بگیرد. اروپا دیگر نمی تواند به آمریکا اعتماد کند تا امنیتش را تامین کند. امروز اروپا نیاز دارد تا مسئولیت امنیت و حاکمیت خود را تضمین کند. ما باید همه از نتایج پایان جنگ سرد درس بگیریم. ماکرون خاطرنشان کرد که پیش نیاز اجباری برای دستیابی به پیشرفت واقعی در روابط با مسکو پیشرفت قابل توجهی در بهبود وضعیت بحران اوکراین و همچنین پایبندی به مقرراتی است که توسط سازمان امنیت و همکاری اروپا در رابطه با وضعیت ناظران در دونباس صادر شده است. در این راستا خبرنگار مهر گفتگویی با «پیتر جنکینز» دیپلمات بریتانیایی انجام داده است که در ادامه می آید. وی دانش آموخته دانشگاههای کمبریج و هاروارد است و دو بار در وین حضور داشته است و مأموریتهای دیپلماتیک در آمریکا، فرانسه، برزیل و اتریش داشته است. وی سفیر بریتانیا در سازمان ملل (مقر اروپایی) و آژانس بین المللی انرژی اتمی بوده و در حال حاضر عضو ارشد مرکز سیاست امنیتی ژنو است. *صحبتهای ماکرون  رییس جمهور فرانسه درباره اینکه اروپا نباید دیگر به لحاظ امنیتی متکی به آمریکا باشد را چگونه ارزیابی می کنید؟ من فکر می کنم این اظهارات مهمی است چرا که تنها چند روز پس از درخواست وزیر امور خارجه آلمان برای اروپای مستقل (تشکیل ارتش مستقل اروپایی) و حدود ۱۵ ماه پس از یک درخواست مشابه از آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان در نشست عمومی در مونیخ، مطرح شد. از لحاظ تاریخی (منظور من از جنگ جهانی دوم به بعد ) فرانسه از یک سیاست مستقل اروپایی دفاع کرده است و آلمان با احتیاط واکنش نشان داده است، تمایلی به انجام هر کاری که ممکن است بر تعهد ایالات متحده بر اساس ماده ۵ پیمان آتلانتیک شمالی ۱۹۴۹ تأثیر بگذارد، طبق این پیمان ایالات متحده در صورت نیاز، برای کمک و دفاع از اروپا می آید. اکنون، به نظر می رسد، فرانسه و آلمان در مورد این مسئله حیاتی هم فکر و هم عقیده هستند. *با روی کار آمدن ترامپ  و انتقاد او به کشورهای اروپایی در خصوص سهمیه بندی ناتو، اروپا تلاشهایی برای تشکیل ارتش مشترک اروپایی را آغاز کرده بود. با توجه به صحبتهای ماکرون به نظر می رسد تشکیل ارتش مشترک اروپایی جدیت بیشتری به خود بگیرد. نظر شما چیست؟ اگر حافظه ام یاری کند در دهه ۱۹۸۰، آلمان با پیشنهاد فرانسه برای تشکیل یک تیپ فرانسوی-آلمانی در نزدیکی استراسبورگ موافقت کرد. این ایده ارزشمندی بود، اما اهمیت کاربردی کمی داشت. در حال حاضر صحبت از تشکیل ارتش مشترک اروپا است. من فکر می کنم این بیشتر مربوط به درک و احساس فرانسه-آلمان است که ایالات متحده در حال تبدیل به یک متحد نامطلوب است. اعتماد و اطمینان به آمریکا نسبت به ۷۰ سال گذشته، به خاطر سیاستها ی متغیر و بی پروای ترامپ در زمینه سیاست کلان خارجی کمتر است. از جمله اشاره و نگرانی (هیاهوی) ترامپ در مورد ناکافی بودن کمک های اتحادیه اروپا به دفاع از ناتو است. با این حال، به اعتقاد من در این مرحله ایجاد ارتش اروپایی به یک آرمان نزدیک تر است تا یک واقعیت. *آیا اروپا اساسا قادر هست به لحاظ امنیتی مستقل از آمریکا باشد؟ اگر چنین است آینده ناتو به چه صورتی خواهد بود؟ در تئوری، بله، اروپا کاملا قادر به تشکیل یک سازمان امنیت جمعی مبتنی بر معاهده ای است که از آن ایالات متحده و کانادا (و شاید انگلستان) حذف می شوند. اما مشکل این است که آیا این همان چیزی است که فرانسه و آلمان در تلاش برای دستیابی به آن در آینده نزدیک یا میان مدت هستند و اینکه آیا در این مرحله میتوان نظر و عقیده(اراده) سیاستمداران اروپایی را بسیج کرد. احتمال دارد که آینده ناتو در کنار توسعه یک هویت دفاعی اتحادیه اروپا بیشتر و قابل فهم تر باشد. من فقط به انگلیس اشاره می کنم. از لحاظ تاریخی، انگلستان از ترس به خطر انداختن ناتو با اتحاد بیشتر اروپا در بخش دفاعی مخالف است. احتمالا این موضع انگلستان در آینده نیز بدون تغییر باقی بماند، خصوصا به خاطر ارتباطات بسیار نزدیک بین ارتش و سرویس های اطلاعاتی انگلیس و آمریکا؛ اگرچه دولت کارگری انگلیس به رهبری جرمی کوربین با آنچه که ماکرون، ماس و مرکل در مورد اروپا و ایالات متحده گفته اند ، همراهی می کند! اما اگر بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج شود، فرانسه و آلمان به راحتی نمی توانند دیدگاه های انگلیس را نادیده بگیرند و احتمالا چنین خواهد بود. *برخی تحلیلگران سخنان اخیر ماکرون را نظم جدید غربی تعبیر کردند. آیا غرب وارد دوره ای نوین از نظم و مستقل از آمریکا خواهد شد؟ این روشی است که به نظر می رسد فرانسه و آلمان مایل به حرکت در آن هستند. آنها تصور می کنند که در آن اروپا دیگر نمی تواند به همکاری که از سال۱۹۴۵ با ایالات متحده داشته است تکیه و اعتماد کند. بنابراین باید توانایی یک قطب مستقل را در یک نظم بین المللی چند قطبی بدست آورند. اما این امر یک شبه ممکن نیست و چند سال طول خواهد کشید. *ماکرون در سخنان خود گفته روسیه نیز باید در مسایل امنیتی اروپا مشارکت داشته باشد. این موضع را چطور ارزیابی می کنید؟ این نیز بسیار مهم است. در طول جنگ سرد، به ویژه هنگامی که ژنرال دوگل رئیس جمهور فرانسه بود، ترس فرانسه به اتحاد جماهیر شوروی از آمریکا و دیگر اعضای ناتو کمتر بود و دیدگاهش به اتحاد جماهیر شوروی کمتر خصمانه بود. ژنرال دوگل در مورد اروپائی که از اقیانوس اطلس به اورال گسترده بود صحبت کرد. از سال ۲۰۰۷ این گرایش تاریخی به نظر می رسد که با آن گلیست ها(کسانی که دیدگاه های دو گل را نمی پذیرند) در تضاد است و حتی با یک نو محافظه کاری خاص وارداتی از ایالات متحده، متحد شده است. در حال حاضر مکرون احیای دیدگاه «گولیستها» را در نظر دارد و یک چارچوب امنیتی را برای اروپا در نظر دارد که در واقع از اقیانوس اطلس تا اورال گسترش می یابد. همکاری دفاعی با روسیه و احترام متقابل به منافع اروپا و روسیه جایگزین ارزیابی تهدید غیر قابل پیش بینی، تخریب رهبران روسیه و عدم حساسیت به منافع روسیه خواهد شد. اما بدست آوردن حمایت اروپا برای این دیدگاه آسان نخواهد بود. لهستان و کشورهای بالتیک به طور خاص ترجیح می دهند روسیه را به عنوان یک تهدید همیشگی به تمامیت ارضی خود و یا حتی بقای خود ببینید. این امر برای متقاعد ساختن آنها به نگاه کردن به روسیه به عنوان یک شریک بالقوه ضروری است. کد خبر 4390036 برچسب‌ها مطالب بیشتر مطالب بیشتر '); })(document);