مشرق- سربلندی در میادین ورزشی اگرچه دشواری‌های خاص خود را دارد و برای تجربه چنین موفقیتی باید ممارست زیادی به خرج داد، اما تحمل وعده‌های پرتعداد مسئولان که هرگز محقق نشده و نمی‌شود، سخت‌تر از همه اینهاست. متأسفانه ورزشکاران ایرانی سال‌هاست که چنین شرایطی را تجربه می‌کنند و از بی‌توجهی‌ها و اجرایی نشدن وعده‌ها گلایه دارند. با این حال هنوز هم هستند مدال‌آورانی که امیدوارند روزی شعارهای آقایان به مرحله اجرا درآید و گرهی از مشکلات زندگی و معیشتی آن‌ها باز شود. شنیدن انتقادهای ورزشکاران، به‌ویژه ورزشکاران جانباز و معلول تازگی ندارد. این قشر زحمتکش با تمام کم و کاستی‌ها می‌سازد و با تکیه بر توانایی‌ها و غیرت مثال‌زدنی‌اش پرچم کشورمان را در میادین مختلف بین‌المللی به اهتزاز درمی‌آورد. بدون شک رسیدن به قله‌های افتخار و تصاحب مدال‌های خوشرنگ روزهای شیرینی را برای مردم و اهالی ورزش رقم می‌زند، اما در این بین نباید فراموش کنیم که عمر قهرمانی بسیار کوتاه است و قهرمانان در سال‌هایی که در عرصه قهرمانی حضور دارند با چالش‌های زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. تعصب مدال‌آوران ما اگرچه زبانزد خاص و عام بوده و هست، ولی ورزشکاران برای تداوم موفقیت‌هایشان نیازمند حمایت مسئولان هستند. ورزشکاری که از نظر معیشتی تأمین نباشد و امید و انگیزه‌ای هم برای روزهای بازنشستگی خود نداشته باشد، نمی‌تواند تمام فکر و ذکرش را معطوف به ورزش کند. با وجود این، هنوز هم بسیاری از ورزشکاران نگران آینده خود هستند و از اینکه وعده‌های مسئولان در خصوص استخدام مدال‌آوران عملی نشده، گلایه‌های زیادی دارند. ورزشکاران اعزامی به بازی‌های پاراآسیایی جاکارتا که تا چند روز دیگر باید در این آوردگاه حضور یابند از جمله کسانی هستند که به‌رغم سال‌ها حضور در ورزش قهرمانی و مدال‌آوری‌های مختلف در بازی‌های معتبر همچنان در حسرت داشتن شغلی هستند که آینده‌شان را تأمین کند. این در حالی است که مسئولان ارشد ورزش کشور بارها از اجرای آیین‌نامه استخدام مدال‌آوران سخن گفته‌اند و به این بحث در مصاحبه‌هایشان زیاد اشاره کرده‌اند، ولی هنوز خبری از عملی شدن این وعده نیست! ] در این زمینه بیشتر بخوانید: یکی باید گوش کیانوش رستمی را بکشد! صرفاً برای یادآوری جناب وزیر! ] سال‌هاست که همه از عملی نشدن وعده‌های آقایان انتقاد می‌کنیم. ورزشکاران در مصاحبه‌هایشان سعی می‌کنند تلنگری به آن‌ها بزنند و رسانه‌ها نیز در تلاشند با پرداختن به این موضوع مهم وعده‌ها را به آقایان یادآوری کنند. با این حال نه رسانه‌ها و نه ورزشکاران نتوانسته‌اند تغییری در رویه مدیران ایجاد کنند. به همین دلیل باید از مدال‌آوران بخواهیم تا دیگر امیدی به عملی شدن وعده و وعیدها نداشته باشند و مثل گذشته شخصاً برای حل مشکلاتشان تلاش کنند. پیدا کردن شغل دوم و پس‌انداز برای روزهای بازنشستگی شاید گزینه‌های بهتری برای ورزشکاری باشد که بهترین سال‌های عمرش را در اردوها و مسابقات سپری کرده به این امید که تلاش‌هایش به چشم مسئولان بیاید. پیش از شروع هر تورنمنت مهمی که اخبارش سروصدای زیادی به پا می‌کند، مدیران و مسئولان از گوشه و کنار خود را به اردوی تیم‌های ملی می‌رسانند و علاوه بر عکس‌های یادگاری و مصاحبه‌های پرطمطراق می‌کوشند با وعده‌های دهان پرکن ملی‌پوشان را به کسب بهترین نتیجه تشویق کنند، غافل از اینکه ورزشکاران ایرانی مرد روزهای سخت هستند و بدون وعده‌و وعید هم برای خوشرنگ‌ترین مدال و بالاترین سکو می‌جنگند. قهرمانان ما دین خود را بارها به مردم و ورزش ایران ادا کرده‌اند و این مسئولان ورزش هستند که خیلی زود وعده‌هایشان را فراموش می‌کنند.‌ای کاش آقایان این بی‌توجهی‌ها را هم در کارنامه کاریشان ثبت کنند. * شیوا نوروزی (تحلیلگر روزنامه جوان)