در هفته بیست و دوم بارداری امکان دارد که مادر دردهای سختی در ناحیه ی لگن احساس کند که موجب اختلال در کارهای روزانه و حرکت کردن شود. در این حالت با پزشک مشورت کن... با جنین حرف بزن! جنین صدایت را می شنود. طول جنین 29 سانتی متر است و وزن آن 650 گرم است. جنین:در این هفته جنین بیست و دو هفته ای است. حالا جنین تمام رحم را گرفته است و مادر بیش از قبل حرکات جنین را حس می کند. اندام حفظ تعادل در گوش در جای خود قرار می گیرند و حالا ساختمان های گوش شروع به سخت شدن می کنند. به دلیل رشد اندام حفظ تعادل در گوش، جنین حالا تعادلش را بهتر حفظ می کند. ممکن است که فکر کنیم که جنین در جای بسیار ساکتی در بدن مادر است، اما برعکس جنین صدای تنفس، حرف زدن، صدای دستگاه گوارش و ضربان شریانهای بزرگ را می شنود. همچنین جنین در آب بچه است و آب بچه نیز نقش گوش را برای جنین بازی می کنند. دستگاه تنفسی رشد پیدا می کند، اما هنوز اکسیژنی از ششها به خون وارد نمی شود و همچنین دی اکسید کربنی هم از خون وارد ششها نمی شود. اکسیژن و دی اکسید کربن از طریق جفت در حال انتقال هستند. مادر :در زمان حاملگی به دلیل وزین شدن شکم، نقطه تعادلی بدن به سمت جلو جابجا می شود. حفظ صحیح حالت کمر موجب می شود که دردهای کمر در دوران حاملگی کمتر باشد. متاسفانه تعدادی از زنان باردار وزن شکم را به سمت عقب بر روی کمر می اندازند که این کار موجب فشار بیش از حد به عضلات کمر و درد کمر می شود. همچنین هورمونهای حاملگی موجب شل شدن و کش آمدن بافتهای مفصلی به خصوص در کمر می شوند. این تغییرات کمر را به فشار و استرس حساس می کند. ممکن است که این درد کمر مادر را آزار بدهد، شاید هم به مشاوره ی پزشک احتیاج داری، شاید هم فیزیوتراپی به درد کمر کمک کند. اگر مراقب خودت باشی سرحالتر هستی و بهتر می توانی حاملگی را از نظر روحی و جسمی تحمل کنی. پیاده روی روزانه می تواند به درد کمر کمک کند. همچنین مراقب باش که کمرت چه حالتی و وضعیتی در حال نشسته، ایستاده یا راه رفتن دارد. طول رحم 20 تا 22 سانتی متر است. شل شدن مفاصل استخوان های لگندر دوران حاملگی بافتهای مفصلی لگن شل شده تا بدن برای تولد جنین آماده باشد. این نورمال است و در حالت عادی مشکلی پیش نمی آورد. ممکن است تنها کمی درد ایجاد کند. اما امکان دارد که مادر دردهای سختی در ناحیه ی لگن احساس کند که موجب اختلال در کارهای روزانه و حرکت کردن شود. در این حالت با پزشک مشورت کن. شل شدن بافتهای مفصلی به طور معمول از نیمه ی حاملگی شروع میشود. اما اگر مادر در حاملگی های فبلی از دردهای شدید لگن رنج برده است، احتمال بیشتری وجود دارد که در این حاملگی هم همان مشکل را داشته باشد. نشانه ها عبارتند از درد لگن، احساس ناخوش در کشاله ران، دردهایی همانند دیسک کمر و درد در هنگام راه رفتن. اما نشانه های درد لگن میتواند در بعضی از مادران متفاوت باشد، یا اینکه روز به روز متفاوت باشد. درد میتواند بیشتر شود وقتی که مادر حرکت های ناگهانی می کند، یا اینکه تکان شدیدی بخورد. دردهای لگن و کمر می تواند در پایان روز بیشتر شود. شل شدن لگن می تواند در پایان حاملکی شدیدتر شود و در واقع کاری هم برای کم کردن این دردها نمی شود کرد، البته به بعضی ها فیزیوتراپی کمک میکند. اما مهم این است که آرامتر راه بروی و زیاد به خودت فشار نیاوری (در کار بیرون و در کارهای خانه). مراقب خودت باش، سعی کن در روز استراحت کنی و ببین در چه حالتی کمرت راحتتر است. از لباسهایی که جنس لیز مانندی دارند، برای خواب استفاده کن، زیرا این لباسها بلند شدن از جا را راحت می کنند. وقتی که میخواهی سوار ماشین شوی یا پیاده می شوی، هر دو پایت را با هم بلند کن. مشکل هضم غذا:در دوران حاملگی مادر شکمش را بزرگ و تورم کرده احساس می کند. این به آن دلیل است که بدن بزرگ شده و عصلات کش می آیند. در این زمان مادر حامله دچار مشکل هضم غذا میشود. زیرا غذا حالا آرامتر هضم می شود. می توان گفت که نسبت به حالت معمولی، نزدیک به دو برابر وقت می برد تا غذا هضم شود. اما این برای جنین بسیار خوب است، زیرا وقتی که غذا آرامتر هضم شود، مواد غذایی بیشتری جذب بدن میشود. به همین دلیل هم مدفوع مادر حامله سفت است. اما نوشیدن زیاد مایعات می تواند به این مشکلات کمک کند. خوردن گندم، میوه و سبزیجات بسیار خوب است و بسیار مهم است که حرکت داشته باشی و پیاده روی کنی. نوشیدن آب بسیار خوب است زیرا به مشکل انگل نیز کمک می کند. اگر مشکل قبضیت داری از دارو استفاده کن، اما با توصیه ی پزشک. نکته: هیچ وقت از کنار شیر آب نگذر مگر اینکه آب نوشیده باشی. کودک شما چگونه تغییر می کند؟اکنون کودک درون رحم شما مثل یک نوزاد ولی کمی کوچکتر است. او 27.7 سانتی متر طول و حدود 450 گرم وزن دارد. پوست او تا زمانی که به اندازه کافی وزن اضافه کند چروکیده به نظر می آید؛ و موهای نرمی بنام لانوگو که سر و بدن او را پوشانده ، قابل دیدن است. لبهای او مشخص تر شده و دندانهای او به شکل ریشه هایی در درون لثه اش ظاهر شده اند. هرچند چشمهایش رشد کرده اند اما عنبیه (بخش رنگی چشم) هنوز رنگدانه ندارد و رنگی نشده است. ابروها و پلکهای چشمان او در محل خود قرار گرفته اند و لوزالمعده او (که برای تولید هورمونها بخصوص انسولین ضروری می باشد) به سرعت در حال رشد است. شما چگونه تغییر می کنید؟ با بزرگ شدن شکم شما برای فراهم کردن فضای لازم برای کودک در حال رشد ممکن است نشانه های کشیدگی را بر روی پوست خود مشاهده کنید. بعضی از خانمهای حامله دچار این عارضه نمی شوند، اما تقریبا بر روی پوست نیمی از آنها آثار این کشیدگی ظاهر می شود. این خطوط باریک که از بافتهای جدید از جنس پوست هستند، علاوه بر باز شدن پوست بعلت تغییرات هورمونی در دوران بارداری ایجاد می شوند و به رنگ صورتی تا قهوه ای پررنگ (بسته به رنگ پوست شما) هستند و ممکن است ضخامت آنها با افزایش سن حاملگی بیشتر شود. آنها نه تنها بر روی شکم بلکه احتمالا بر روی باسن، رانها و پستانها نیز ظاهر می شوند. اثرات ثابت شده ای از اینکه محلولهای طبی و لوسیونها از بروز این خطوط رنگی جلوگیری کنند یا آنها را از بین ببرند، وجود ندارد. اما می توانند خارش احتمالی ناشی از کشیدگی پوست را کاهش دهند. همچنین ممکن است ناف تورفته و زیبای شما تغییر شکل دهد، احتمالا سطح ناف شما ابتدا صاف شده و حتی به زودی بیرون می زند؛ اما نگران نباشید، به احتمال زیاد بعد از زایمان به حالت طبیعی خود باز می گردد.یک تغییر دیگر که ممکن است در دوران حاملگی در سطح پوست شما رخ دهد ظاهر شدن خالهای نسبتا بزرگ است. در این حالت قسمت کوچکی از پوست برآمده و سرخ می شود و رگهای خونی و همین طور زائده های متعددی ایجاد می کند. این عارضه در صورت، گردن، قسمت بالایی سینه و سینه ها ظاهر می شود و علت آن نیز میزان بالای هورمون استروژن در دوران حاملگی است؛ معمولا پس از زایمان پوست به حالت طبیعی باز می گردد. فعالیت های این هفتهحلقه ازدواج تان را از دست خود درآورید: از آنجا که انگشتها در اطراف حلقه ورم می کند، بسیاری از خانمها از یک جواهرساز حرفه ای می خواهند که حلقه شان را بریده و درآورد. اگر انگشت شما باد نکرده و می توانید حلقه تان را به راحتی دربیاورید قبل از اینکه خیلی دیر بشود این کار را بکنید. اگر نمی توانید دوری حلقه عروسی یا یک حلقه مهم دیگر را تحمل کنید آن را به یک زنجیر انداخته و دور گردنتان بیندازید تا در نزدیکی قلبتان قرار گیرد.