شهرام ناظری دراین باره می‌گوید: این آشفته بازاری که در موسیقی ایران به وجود آمده بخش اعظم آن به نبود برنامه‌ریزی درست و اصولی درراستای فرهنگ و مسائل هنری درکشور برمی‌گردد و همچنین عملکرد صدا‌وسیما که بتدریج موجب تنزل و پایین افتادن سطح سلیقه هنری و فرهنگ مردم شده است. او دلیل سال‌های دوری از رسانه ملی را این گونه بیان کرد: سال ۵۶ (یعنی حدوداً یک سال و نیم پیش ازانقلاب) در اولین کنکور موسیقی سنتی و دررشته آوازشاگرد اول شدم و به همین دلیل در همان دوران استخدام رسمی رادیو و تلویزیون ملی ایران شدم و بعد ازانقلاب آرام آرام دریافتم که صدا‌و‌سیما محیط جدی برای موسیقی ایران نخواهد بود بنابراین از همان اوایل ازصدا‌و‌سیما بیرون آمدم وتا امروز که ۴۰ سال می‌گذرد هیچ گونه همکاری با آنجا نداشته‌ام. دراین 40 سال بدون اجازه من آثارم را به‌صورت‌های گوناگون و بدون اطلاع من پخش کرده‌اند و هیچ گونه حق کپی رایت آثار من را در نظرنگرفته‌اند و حتی از پرداخت حقوق عادی ثابت من هم خودداری ورزیده‌اند. دراین سال‌ها ما هنرمندان تلاش کردیم معرف فرهنگ و هنرخودمان باشیم و رسانه خودمان شده‌ایم. او در ادامه گفت: اما با تمامی بی‌عدالتی‌هایی که طی این 40 سال درزمینه فرهنگ و هنر صورت گرفت خوشبختانه به‌دلیل بیداری ژن اصیل ایرانی در وجود مردم هنوز اشتیاق به آثار هنری و استقبال از هنرمندان جدی موسیقی در ذات مردم ایران وجود دارد.