داروهای ضدبارداری خوراکی چه تاثیری بر خطر سرطان پستان، سرطان رحم، تخمدان دارند؟ قرص‌های خوراکی ضدبارداری (OCها) را اولین بار در اوایل دهه شصت میلادی در دسترس زنان گذاشتند. درجه اطمینان، تاثیرگذاری و قابلیت بازگشت به حالت اولیه، کارکرد قرص‌های ضدبارداری، این قرص‌ها را تبدیل به محبوب‌ترین وسیله جلوگیری از بارداری کرده است. اگرچه، نگرانی‌هایی هم در مورد نقشی که هورمون‌های موجود در قرص‌های ضدبارداری در برخی سرطان‌‌ها بازی ‌می‌کنند و چگونگی تاثیر قرص‌های هورمونی در شکل‌گیری آنها، ایجاد کرده است. از زمانی ‌که قرص‌های ضدبارداری وارد بازار شدند، به‌قدر کفایت زمان گذشته که بتوان وضعیت تعداد زیادی از زنانی را که سالیان دراز از این قرص‌ها استفاده می‌کرده‌اند بررسی کرد. استروژن، بر رشد و تکامل رحم در سن بلوغ، ضخامت آندومتر (غشاء داخلی رحم) در نیمه نخست چرخه قاعدگی و بافت پستان در سرتاسر عمر، و بیش از همه در فاصله بلوغ تا یائسگی، اثر می‌گذارد. پروژسترون، که در نیمه آخر چرخه قاعدگی تولید می‌شود، غشاء داخلی رحم را برای پذیرش تخمک آماده می‌کند. اگر تخمک بارور شود، ترشح پروژسترون ادامه می‌یابد، از آزادسازی تخمک‌های بیش‌تر از تخمدان‌ها جلوگیری می‌کند. از این‌ رو، به پروژسترون هورمون حامی حاملگی می‌گویند و دانشمندان باور دارند که این هورمون اثرات جلوگیرنده باارزشی دارد. به پروژسترون دست‌ساز مورد استفاده در قرص‌های ضد بارداری، پروژستین می‌گویند. از آنجایی ‌که تحقیقات پزشکی موید این امر است که سرطان‌ها برای شکل‌گیری و رشد نیاز به هورمون‌های جنسی طبیعی دارند، دانشمندان مشغول بررسی رابطه احتمالی استفاده از قرص‌های ضدبارداری و خطر سرطان هستند. محققان توجه زیادی به مصرف‌کنندگان قرص‌های ضدبارداری در 40 سال گذشته معطوف کرده‌اند. این دقت باعث جمع‌آوری گنجینه‌ای از اطلاعات و داده‌ها در مورد استفاده از قرص‌های ضدبارداری و شکل‌گیری برخی از سرطان‌ها شده، اگرچه نتایج این مطالعات همیشه همخوانی نداشته‌اند. خطر سرطان دیواره داخلی رحم و تخمدان‌ها با مصرف قرص ضدبارداری کاهش می‌یابد، در حالی‌که خطر سرطان پستان و دهانه رحم افزایش پیدا می‌کند.  آیا مصرف شیرین‌کننده‌های مصنوعی با ابتلا به سرطان رابطه دارد؟ حساسیت نسبت به ارتباط میان شیرین‌کننده‌های مصنوعی و سرطان هنگامی به‌وجود آمد که بررسی‌های اولیه نشان می‌داد، ترکیب سیکلامات و ساخارین موجب بروز سرطان مثانه در حیوانات آزمایشگاهی می‌شود. در حالی‌که، نتایج بررسی‌های ویژه تعیین سرطان‌زایی (بررسی‌هایی که در آن سرطان‌زا بودن یا نبودن یک ماده مشخص می‌شود) روی این شیرین‌کننده‌ها و دیگر شیرین‌کننده‌های مجاز، دلیل قاطعی مبنی بر وجود رابطه‌ای میان مصرف شیرین‌کننده‌های مصنوعی و ابتلا به سرطان در انسان‌ها را نشان نمی‌دهد. منبع:شفاخانه