به دو عالم ندهم لذت بیماری را

۲۷ سال است که از لذت راه رفتن محروم است اما وقتی از او می‌پرسیم "آیا از رفتن به جبهه پشیمان نیستی؟" این مصرع را زمزمه می‌کند: «به دو عالم ندهم لذت بیماری را». به گزارش سرویس مقاومت جام نیـوز، حسین آقایی که ۲۷ سال افتخار جانبازی دارد و قطع نخاع است،‌ در گفت‌وگویی در حالی که به دلیل مشکل زخم بستر به رو خوابیده بود،‌ عنوان کرد: اهل شیرکوه هستم و در عملیات شناسایی آزادسازی شهر مهران به درجه جانبازی رسیدم. وی با اشاره به اینکه ۳۱ تیرماه سال ۶۳ در حین رفت و آمد در مهران دچار حادثه شده است،‌ گفت: اهل اندیمشک هستم و هر ۱۰، ۱۵ روز یک بار به شهرم بر می‌گردم و دوباره به اینجا می‌آیم. ولی بیشتر اوقاتم را در خانه سپری می‌کنم. آقایی دلیل بازگشتش به آسایشگاه ثارالله که در ولنجک واقع شده است را دیدار دوستان جانبازش و درمان عنوان کرد و ادامه داد: معمولاً‌ سعی می‌کنم که در مناسبات به اینجا بیایم. از آن جمله هفته دفاع مقدس است که برای دیدار با مردم به اینجا برمی‌گردم. این جانباز که صاحب چهار فرزند است،‌ اظهار کرد: مشکلات درمانی دارم و برای رفتن و آمد به اینجا از شهر اندیمشک با مشکل وسیله نقلیه روبرو هستم و کسی نیست که مرا در این راه همراهی کند و از این رو مجبور هستم با هواپیما تردد کنم که کار را برایم سخت می‌کند. وی در پاسخ به اینکه اگر وضعیت جسمانی او اجازه می‌داد که در شرایط احتمالی جنگ در جبهه حضور یابد،‌ با دیدن شرایط کنونی‌اش چه کاری انجام می‌داد،‌ با بیان اینکه باز هم به میدان جنگ می‌رفتم، این مصرع را زمزمه کرد که «به دو عالم ندهم لذت بیماری را». ایکنا