متاسفانه احزاب در کشورمان به صورت فصلی و بیشتر در زمان انتخابات فعالیت می کنند، هم اکنون در کشورمان تعداد احزابی که بتوانند حداقل شاخص ها و مولفه های حزبی را داشته باشند به کمتر از انگشتان یک دست می رسد. احزاب باید مرام‌نامه، دیدگاه، برنامه ریزی برای امور در عصه های مختلف داشته باشند، این مهم در حالیست که بسیاری از احزاب فعال در کشورمان دارای هیچکدام از این ویژگی ها نیستند. احزاب برای فعالیت موثر در همه حوزه ها باید پراکندگی جغرافیایی یا به عبارتی دارای دفاتر استانی باشند، اگر قرار باشد حزبی در مسائل کشور مداخله و مشارکت کند باید ابتدا برنامه ریزی و سیاستگذاری داشته و بعد از آن بتواند گزارش عملکرد در خصوص اقداماتش ارائه کند. بنابراین باید اذعان کرد ساختار سازمانی و تشکیلاتی که منجر به آرایش نیروهای سیاسی در احزاب می شود وجود ندارد و اگر حزبی می خواهد مفید و موثر باشد باید به سمت تقویت ساختاری حرکت کند. چالش هایی بر سر راه تقویت احزاب وجود دارد،علاوه بر اینکه احزاب باید در مسائل مختلف اظهارنظر کنند، دولت و سیستم اداری کشور مانند وزارت کشور باید احزاب را بپذیرند و زمینه فعالیتشان را فراهم کنند. البته قانون احزاب می تواند کمک خوبی برای تقویت احزاب باشد اما دستگاه ها نقش قابل توجهی دارند.