به گزارش سرویس ورزشی جام نیـوز، روز جمعه و در جریان بازی پرسپولیس و تراکتورسازی تبریز، شعارهایی روی سکوهای ورزشگاه آزادی سر داده شد که زشت، رکیک و غیرقابل دفاع بود. این شعارها پیرو روابط تیره هواداران دو تیم و کم‌وبش از سوی هر دو گروه سر داده شد که تحت هیچ شرایطی نمی‌تواند قابل دفاع باشد. با این وجود از لحظه پایان مسابقه مسوولان باشگاه تراکتورسازی به شدیدترین شکل ممکن نسبت به اتفاقات ورزشگاه آزادی موضع گرفته‌اند و طوری وانمود می‌کنند که انگار تمام این مشکلات به طور یکطرفه و فقط از سوی هواداران تیم تهرانی ایجاد شده است. نقطه اوج تلاش‌های گمراه‌کننده مدیران تراکتور، نامه سرگشاده مصطفی آجورلو به رییس فدراسیون فوتبال است که با لحنی تند و تهدیدآمیز نوشته شده است. مصطفی آجورلو در این نامه 72ساعت به فدراسیون فوتبال فرصت داده که به اتفاقات رخ داده در ورزشگاه آزادی رسیدگی کند، وگرنه موضوع را از طریق مراجع ذیصلاح پیگیری خواهد کرد؛ هرچند کسی نمی‌فهمد منظور سردار از مراجع «ذیصلاح» کجاست؟ آجورلو سعی کرده با ترفند نخ‌نما شده و سیاست کلیشه‌ای ربط دادن همه چیز به هم و مایه گذاشتن از وحدت ملی و عزت خانواده شهدا و احساسات جانبازان و خانواده مفقودالاثرها، هر طور که شده حق را به جانب خودش بگیرد، غافل از اینکه هر کلمه هزینه کردن از این مقدسات و ارزش‌های جمعی این سرزمین برای چنین مسایل پیش پا افتاده‌ای، یک لطمه جبران‌ناپذیر به آنها محسوب می‌شود . خاک بر دهان همه آن کسانی باد که در ورزشگاه آزادی با نیت توهین به یک هموطن، عمدا شعارهای تفرقه‌انگیز سر داده‌اند. قطعا از کار آنها نمی‌توان دفاع کرد، اما سردار آجورلو جواب بدهد که آیا همه چیز ناگهان از همین عصر آدینه گذشته شروع شد؟ یا این ماجرا سبقه‌ای مفصل دارد که او عمدا ترجیح داده فراموش‌اش کند؟ مصطفی آجورلو در تاریخ 13خرداد95 مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی تبریز شد و از آن روز به بعد، شدیدترین ناهنجاری‌ها در ورزشگاه یادگار امام تبریز رخ داده است. اگر سردار دچار آلزایمر مصلحتی شده‌اند، ما به ایشان یادآوری می‌کنیم که در بازی رفت پرسپولیس و تراکتورسازی در لیگ گذشته که با اصرار ایشان در ورزشگاه اختصاصی و غیراستاندارد تراکتور برگزار شد، حتی یک صندلی هم به پرسپولیسی‌ها ندادند و سنگ‌پرانی‌ها داشت با ریختن خون رادوشوویچ منجر به یک فاجعه سیاه می‌شد. لازم است ما به ایشان یادآوری کنیم که در بازی رفت همین امسال بین دو تیم، رکورد فحاشی در تاریخ فوتبال جهان شکست و برخی هواداران تیم آقای مدیرعامل اهانت به بازیکن فقید (یعنی درگذشته، یعنی مرده، یعنی دست از این دنیا کوتاه شده) حریف را از فرودگاه شروع کردند. تازه اینها که تقابل مستقیم تراکتورسازی با پرسپولیس است، کاش سردار به یاد بیاورند که گروه نخاله هواداران تیفوسی این تیم که آبروی تبریز متمدن را برده‌اند، چطور در بازی پرسپولیس با ماشین‌سازی هم به ورزشگاه آمدند و از سه ساعت قبل از بازی تا یک ساعت بعد از مسابقه بدون وقفه علیه ایران و ایرانی شعار دادند. البته شعارهای ساختارشکنانه این اقلیت که ارتباطی هم با کلیت مردم شریف و میهن‌دوست تبریز ندارد، به هر دو زبان فارسی و ترکی بوده و هست، اما اگر آجورلو وانمود می‌کند زبان ترکی نمی‌فهمد، ما تک‌تک آن شعارها را برای ایشان ترجمه می‌کنیم تا بدانند زیر پوست تیمی که همه‌کاره‌اش هستند چه می‌گذرد و دیگر بیخود و بی‌جهت با حرف زدن از منافع ملی، جانماز آب نکشند. آجورلو می‌گوید کاپیتان تیمش اول بازی با عکس هادی نوروزی به زمین آمده تا حسن نیت مجموعه تراکتور را نشان بدهد، اما ای دریغا که درست در همان لحظات سکوی هواداران این تیم علیه کاپیتان فقید پرسپولیس فحاشی می‌کرد. در جریان همان بازی معروف فصل قبل بین پرسپولیس و ماشین‌سازی، معدود هواداران میهمان که دست از جان شسته و به ورشگاه رفته بودند، در مقابل انبوه فحاشی تراکتوری‌ها شعار «آذربایجان تسلیت» سر دادند تا بابت ضایعه سیل آن روز در بخشی از استان آذربایجان شرقی به هواداران میزبان سرسلامتی داده باشند، اما جواب این حسن نیت، سنگ‌باران جماعتی بود که بین‌شان کودکان کم‌سال هم وجود داشت. راستی آقای آجورلو می‌داند چرا مدتهاست هواداران پرسپولیس و استقلال نمی‌توانند سوت پایان بازی تیم‌شان در تبریز را بشنوند و از دقیقه80 به بعد به اجبار نیروی انتظامی از ورزشگاه بیرون رانده می‌شوند؟ آیا در تهران هیچ پلیسی در یک ربع آخر بازی به تراکتوری‌ها گفته: «زودتر بروید بیرون، وگرنه خون‌تان پای خودتان است»؟ شما که بعد از یک سال‌ونیم توانایی مهار کمتر از هزار یاغی ساختارشکن را نداشتید، چطور برای فدراسیون و سایر تیم‌ها خط و نشان می‌کشيد و توقع دارید همه جا برای همین اقلیت هتاک، امن و آرام باشد؟ مصطفی آجورلو روزی در غائله روزه‌خواری علی کریمی، خودش را پاسدار ارزش‌های ایران و انقلاب توصیف کرد، اما امروز عمیقا نگرانیم که تلاش او برای چهار روز بیشتر نشستن روی صندلی مدیرعاملی تراکتورسازی به تاراج بخش زیادی از همین ارزش‌ها منجر شود؛ اگرنه او به خاطر توجیه یک شکست، از الفاظی استفاده نمی‌کرد که تنها آتش را تندتر می‌کند و به شکاف‌های قومی و قبلیه‌ای دامن می‌زند. این سردار اگر پاسدار بود، آرام و بی‌سروصدا از فرصت یک سال‌ونیمه‌اش برای بهبود فضای فرهنگی ورزشگاه تبریز و مقابله با اقلیت فرصت‌طلب سود می‌برد و همین مطالبه را در تعامل با مدیران پرسپولیس، استقلال و سایر باشگاه‌ها نیز پیگیری می‌کرد، نه آنکه تا قافیه به تنگ آمد، پای وحدت ملی و این قبیل ارزش‌های بسیار والا را وسط بکشد و بکوشد تا خودش را از نتایج ضعیف فعلی تراکتورسازی (تیمی که بیشتر از برخی پادگان‌های کشور سرباز دارد!) مبرا کند. بدبختانه اینطور به نظر می‌رسد که آجورلو از همان روز اول برای تثبیت موقعیت خودش، بنا را بر باج دادن به تندروها گذاشته؛ مصداق بارزش هم داستان هارویان، مدافع تیم ملی ارمنستان است که ابتدای فصل گذشته کار جذبش تمام شده بود، اما آجورلو صرفا به خاطر مشتی از کامنت‌های همین جماعت انتقال او را منتفی کرد و صدای زمین و زمان را درآورد. کاش آجورلو جواب می‌داد که آیا چهار روز حفظ بیشتر این میز و صندلی‌ها، ارزش هزینه‌ای که او غفلتا می‌پردازد، دارد؟ نگران شما هستیم سردار، نگران! روزنامه گل 110