رکوردزنی در پرسپولیس درست از زمانی شروع شد که سیدجلال حسینی با پایان دوران مصدومیت خود به ترکیب اصلی بازگشت. مدافع باتجربه و کاپیتان سرخپوشان که توانسته با بهترین رهبری مانع از شکل گیری حملاتی خطرناک روی دروازه این تیم شود و در کنار خود شجاع خلیل زاده، مدافع تکنیکی و پرسرعت این روزهای سرخپوشان را می‌بیند. محمد انصاری نیز که سابقه حضوری یکساله در دفاع میانی پرسپولیس را در کارنامه دارد با پوشش مناسب به خوبی توانسته در پست تخصصی خود در سمت چپ ایفای نقش کند و البته حملات پررنگی نیز از این جناح ترتیب داده است. در سمت مقابل نیز حسین ماهینی با خصوصیات تدافعی‌تر به بهترین شکل ممکن توازن دفاعی را شکل داده است. محسن ربیع خواه نیز به عنوان عنصر تدافعی خط میانی با حضوری مداوم در یک سوم دفاعی این تیم مانع از شکل گیری حملات حریف می‌شود. با این حال علیرضا بیرانوند بهترین سود را از ساختار دفاعی غیرقابل نفوذ برده و توانسته با کمترین واکنش ممکن رکوردی 17 ساله را از خود به جا بگذارد. مهمترین واکنش‌های این فصل علیرضا بیرانوند را در این مدت می‌توان به عملکرد او برابر تیم‌های تراکتورسازی در بازی رفت و سپیدرود در استادیوم سردار جنگل عنوان کرد. نگاهی به دیدارهای اخیر این تیم نشان می‌دهد او کمترین سهم را در بسته نگه داشتن دروازه سرخپوشان داشته و همین دیدار پایانی مقابل تراکتورسازی یکی از نمونه‌هایی است که تیم حریف روز بدون موقعیتی را روی دروازه او داشت.