به گزارش سرویس ورزشی جام نیـوز، علی علیپور این روزها روی ابرها سیر می‌کند. آنچه امسال برای مهاجم بی‌سروصدا و کم‌حاشیه سرخپوشان رخ داد، چیزی فراتر از جادو و معجزه بود. به راستی که مهدی طارمی در مورد «خیر» بودن محرومیتش راست می‌گفت. خانه‌نشینی او و سپس جدایی‌اش از پرسپولیس حداقل این خیریت را داشت که پتانسیل گلزنی یک مهاجم جوان مشخص شود. علی علیپور بین دو نیم‌فصل لیگ چهاردهم به پرسپولیس پیوست و پس از آن در بیشتر مواقع اگر فرصتی برای حضور در میدان پیدا می‌کرد، به عنوان «مهاجم سایه» و دور از دروازه به کار گرفته می‌شد. به این ترتیب این بازیکن مازندرانی اغلب در خدمت مهدی طارمی بود؛ یعنی می‌جنگید، توپ می‌گرفت، مدافعان را به خودش مشغول می‌کرد و پاس می‌داد تا طارمی بیشتر و بیشتر گل بزند. مسلما علیپور در کسب دو عنوان متوالی آقای گلی از سوی مهاجم بوشهری نقشی کلیدی داشت. وقتی طارمی از تیم کنار رفت، علیپور در موقعیتی خاص و غیرمنتظره قرار گرفت. حالا او می‌توانست یک خط جلوتر برود و به عنوان «مهاجم هدف» در مقابل دروازه رقبا قرار بگیرد. البته آن اوایل به نظر می‌رسید گادوین منشا این نقش را بر عهده بگیرد، اما شروع گلزنی‌های علیپور خیلی زود معادلات کادرفنی را به هم زد. آقای شماره70 به هیچ توپی رحم نمی‌کرد. او آنقدر گل زد و گل زد که منشا هم پذیرفت پشت سر او به عنوان یک مهاجم مکمل توپ بزند. حالا علیپور 17گله است. او از رکورد طارمی در لیگ پانزدهم عبور کرده و فقط یک گل تا تکرار رکورد طارمی در لیگ شانزدهم فاصله دارد؛ آنچه به دست آوردنش با توجه به فاصله 7مسابقه تا پایان لیگ، اصلا کار سختی به نظر نمی‌رسد. درست همزمان با درخشش خیره‌کننده و غرمنتظره علی علیپور در پرسپولیس، پژمان جمشیدی هم در سینما گل کرده و طعم موفقیت را می‌چشد. پیستون پیشین سرخپوشان که به‌تازگی حضور در عالم هنر را تجربه می‌کند، در سی‌و‌ششمین جشنواره فیلم فجر به خاطر بازی در فیلم سینمایی «سوءتفاهم» نامزد کسب عنوان سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد؛ موفقیتی دور از انتظار که شاید جمشیدی روزهای اول حضورش در سینما حتی خواب آن را هم نمی‌دید، با این حال ایستادگی، تلاش و ممارست او باعث شد مرزها را بشکافد و همان‌هایی را که جدی‌اش نمی‌گرفتند، وادار به اعتراف و تحسین کند. از این جهت بین علیپور و جمشیدی شباهت‌های زیادی وجود دارد و در مورد هر دو نفر تنها می‌توان گفت درخت صبر نتیجه داده است. اول فصل به‌خصوص وقتی پرسپولیس گادوین منشا را گرفت و مهدی طارمی هم در این تیم ماندنی شد، همه فکر کردند کار علیپور تمام شده، اما مهاجمی که اصلا دیده نمی‌شد، حالا سوپرقهرمان سرخ‌هاست و جواب ماه‌ها تحمل نیمکت‌نشینی، دلسرد نشدن و انجام تمرینات اضافی را می‌گیرد. از آن سو پژمان جمشیدی هم قصه مشابهی دارد. چه کسی فکرش را می‌کرد بین این همه ستاره اسمی سینما، این بال راست سابق تیم ملی باشد که نامزد کسب سیمرغ از تخصصی‌ترین جشنواره سینمایی کشور می‌شود؟ او روزهای اول شروع به کارش علاوه بر اینکه «مسخره» شد، توهین‌ها و تهمت‌های زیادی را هم به جان خرید؛ تا جایی که وقتی اولین تئاترهایش را اجرا کرد، موجی از فحاشی‌ها متوجه او شد. حالا اما زبدگان عالم سینما مثل صدرعاملی و کمال تبریزی و محمدرضا فروتن او را سزاوار نامزدی سیمرغ می‌دانند تا بار دیگر روشن شود اگر استعدادی در کار است، همیشه ایستادن و مبارزه کردن می‌تواند ثمربخش باشد. دنیای اقتصاد 110