گروه سبک زندگی صابرنیوز: اسلام دینی ست که برای همه جزئیات زندگی فردی و اجتماعی انسان برنامه دارد. برنامه ای جامع، منعطف و قابل اجرا. چندیست که تعداد موسسات خیریه مردم نهاد رو به فزونی یافته و فعالیتهای خیریه ای در قالب های جدید در حال شکل گرفتن هستند. برای نمونه می توان به برگزاری بازارچه های خیریه یا اخیرا دیوار مهربانی اشاره کرد. در بدو امر اینگونه فعالیتها بسیار نیکو و پسندیده به نظر می رسند. اما بد نیست در این مورد به چند نکته اشاره کنیم: یک. در سنن اسلامی ایرانی، در جوامع معمولا افرادی بودند که به عنوان ریش سفید مطرح بودند، افرادی که رتق و فتق امور بخش کوچکی از جامعه را به عهده داشتند. اموری مانند ازدواج، امور خیریه و... این نقش اجتماعی، که ثمرات زیادی برای بهبود وضعیت اجتماع داشت، اندک اندک کمرنگ شده و جای خود را به موسسات مردم نهاد می دهد. موسساتی که با توجه به عدم نظارت مستمر و صحیح دولت بر آنها، می توانند مشکلاتی را برای جامعه به بار آورند. اکنون چه شده است که مردم دیگر به ریش سفیدها اعتماد ندارند و لباسهای خود را روی دیوار آویزان می کنند؟ دو. در سبک زندگی اسلامی، مسجد به عنوان محلی برای مدیریت اجتماع تعریف شده است. محلی که تا چند سال پیش نیز به جز محل عبادت، نقشهای دیگری را در جامعه داشت. محلی بود برای امور خیریه، جریان سازی فرهنگی، اجتماعی و سیاسی. اما اکنون مسجد تبدیل شده به محلی برای عبادت که دیگر نقشهای موثر سابق را ندارد. اکنون بسیاری از مراکز مردم نهاد و دولتی، این نقشها را از مسجد گرفته اند و مسجد تنها به محلی برای عبادت تبدیل شده است. سه. موسسات مردم نهاد، موسساتی هستند که مستقیماً بخشی از ساختار دولت محسوب نمی‌شوند، اما نقش بسیار مهمی به‌عنوان واسطه بین فردْفردِ مردم (اتم‌های اجتماع) و قوای حاکم و حتی خود جامعه ایفا می‌کند. با توجه به عدم عدم نظارت صحیح و مستمر دولت بر آنها، این موسسات می توانند از مسیر اصلی خود منحرف شده و یا در قالب اموری چون خیریه، محیط زیست و... به ترویج فرهنگها و سیاستهای متضاد با فرهنگی و سیاستهای ایرانی اسلامی بپردازند. با توجه به نکات مطرح شده، به نظر می رسد که لازم است مسئولین شهری، در برنامه ریزیهای فرهنگی خود، کمی از الگوی غربی فاصله گرفته و با رجوع به آموزه های اسلامی، اقداماتی اساس و جدی در راستای قوت بخشیدن به نقش مساجد و معتمدین و ریش سفیدان انجام دهند. لازم است تا هر مدیری، در کنار خود از یک عالم دینی بهره گیرد، تا در اتخاذ هر تصمیم، نظر اسلام را نیزدر مورد آن جویا شود.