زوّار اربعین حسینی، مبلّغان دین الهی

به گزارش گروه دیگر رسانه‌های خبرگزاری فارس، حجت‌الاسلام والمسلمین «حسین انصاریان» در آستانه راهپیمایی اربعین حسینی(ع) یادداشتی درباره حرکت عظیم مردم در زیارت حضرت سیدالشهداء(ع) در این روز به صورت اختصاصی در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است. وی در این یادداشت تأکید کرده: این جمعیت میلیونی هرساله از سراسر جهان در کربلا گردهم آمده و مردمان این سرزمین چه مهمان‌ نوازانی هستند و چه زیبا از زائران امام حسین(ع) پذیرایی می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که هیچ زائری بدون پذیرایی نخواهد ماند و در این‌ خصوص نگرانی ندارد. بسیاری از ساکنان این سرزمین مقدس، خودشان تمکّن مالی چندانی ندارند و در زندگی خویش با مشکلاتی مواجه هستند؛ اما اینها در طول سال، مقداری از پولشان را برای زائران اربعین ذخیره کرده و در این روزها از مهمانان ویژهٔ ابی‌عبدالله پذیرایی می‌کنند. متن کامل این یادداشت به شرح زیر است: * امام حسین(ع)، عظیم‌العظمای عالم نوشته‌ای را دربارهٔ حضرت سیدالشهداء از فیلسوف، حکیم و عارف بزرگی خواندم که در این نوشته از آن حضرت به «عظیم‌العظما» تعبیر کرده بود؛ بدین‌ معنا که وجود مبارک حضرت سیدالشهداء در شأنیت و هویت خودش از هرچه انسان و شخصیت بزرگ در این عالم است، بزرگ‌تر و والاتر هست. از زیارت وارث نیز همین معنا استفاده می‌شود و می‌توان تمام ارزش‌های حضرت آدم(ع) و انبیای اولواالعزم را در وجود مبارک امام حسین(ع) مشاهده کرد. همانا ایشان بنده‌ای خاص در درگاه الهی است که نه‌ تنها جایگاه ویژه‌ای در این عالم دارد، بلکه در عالمِ بعد نیز از جایگاه ارزشمندی برخوردار است. * گریهٔ انبیای الهی بر مصائب کربلا در روایات رسیده از اهل‌بیت(علیهم‌السلام) آمده که جبرئیل امین از همان زمان حضرت آدم(ع) از سوی پروردگار مأموریت یافت که حضرت سیدالشهداء را به حضرت آدم(ع) و همهٔ انبیای الهی بشناساند و ماجرای کربلا را به‌ صورت مختصر برای آنها بازگو کند. امین وحی نیز تمام پیامبران را از این واقعه آگاه کرد و همهٔ آنها بر مصائب این امام مظلوم گریستند. * گریهٔ أرض و سماء بر امام حسین(ع) البته تنها پیامبران الهی بر مصائب جانسوز کربلا نگریستند، بلکه اهل‌بیت(علیهم‌السلام) هم در زمان ولادت امام حسین(ع) اشک ریختند و اندوهگین بودند. گریهٔ بر آن حضرت هیچ‌گاه و در گذر زمان رنگ نباخته و کمرنگ نشده است و همواره دل‌های عاشق و مؤمن در رثای او گریه کرده‌ و به سوگ نشسته‌اند. وقایع کربلا و شهادت این امام و یاران ایشان به‌ قدری سخت، غم‌انگیز و جان‌گداز بوده و هست که به فرمودهٔ امام زین‌العابدین، تمام موجودات أرضی و سماوی بعد از جریان عاشورا برای آن حضرت گریستند؛ از همین امر نیز واضح و مبرهن است که گریهٔ بر ایشان و حوادث جانسوز کربلا موضوعیت و قطعیت دارد و لذا از فرمایشات حضرت امام رضا و بعضی از ائمه (علیهم‌السلام) می‌توان دریافت که گریهٔ بر حضرت واجب است و نه مستحب. روایات بسیار مهمی دراین‌باره بیان شده که معتبرترین کتاب‌های ما -شیعه و غیرشیعه- نقل کرده‌اند. * سفارش ائمه (علیهم‌السلام) به زیارت کربلا آنچه که پس از گریهٔ بر مصائب آن حضرت حائز اهمیت است و اولویت دارد، زیارت حضرت حسین(ع) است. امامان معصوم(علیهم‌السلام) نسبت به زیارت امام حسین(ع) و یاران ایشان دستور اکید داده‌اند و سفارشاتی را به مؤمنان و عاشقان مکتب اهل‌بیت داشته‌اند. در این سفارشات آمده است: آنان که توان زیارت حضرت را دارند، فرقی نمی‌کند که در کدام نقطه از این کرهٔ خاکی زندگی می‌کنند، حتی اگر یکبار در طول عمرشان باشد، به زیارت این امام شهید بروند؛ و چنانچه برای آنها میسّر است، در سال به دفعات بروند و ایشان را زیارت کنند.  همچنین در این روایات به ثواب عظیم زیارت قبر امام حسین(ع) و یاران آن حضرت به تناسب مکلّفین اشاره شده است. در برخی روایات چنین ذکر شده است: ثواب هر قدمی که زائر امام حسین(ع) از منزل خود تا حرم ابی‌عبدالله برمی‌دارد، حال هرمقدار فاصله که بین منزل و حرم باشد، با ثواب یک حج و عمرهٔ قبول‌ شده برابری می‌کند؛ البته در برخی روایات نیز نود حج و عمرهٔ قبول‌ شده و یا هزار حج و عمرهٔ قبول‌ شده آمده و این اختلاف روایات به تفاوت معرفت و ظرفیت زائر بستگی دارد. گاهی زائر حرم آن حضرت از امامان معصوم (علیهم‌السلام) است و گاهی مؤمنی با درجهٔ والای معرفتی و گاهی نیز مؤمنی با درجهٔ پایین‌تر ایمانی؛ لیکن نکتهٔ مهم و درخور توجه، سفارش و تأکید نسبت به سفر به کربلا و زیارت قبر ایشان است، نه‌ اینکه امام را در منزل خود و با خواندن زیارت‌نامهٔ آن حضرت زیارت کنیم. در حقیقت، مقصودِ ائمه زیارتی است که موجب زنده نگه ‌داشته‌ شدن این ماجرای جانسوز و دلخراش در ظرف جهان باشد.   این سفارشی نیست که تنها به زمینیان شده باشد و انسان‌ها به آن فرمان یافته باشند، بلکه در کتاب «کامل‌الزیارات» آمده است که هر شب هفتاد هزار فرشته به امر خداوند متعال، در اول غروب به زیارت حرم حضرت می‌آیند و در اول فجر به عرش باز می‌گردند، تعداد فرشتگان عرش الهی به‌قدری زیاد است که تا روز قیامت، فقط یکبار توفیق زیارت حرم ابی‌عبدالله نصیب آنان می‌شود. * زیارت اربعین در روایات اما آن زیارتی که پیغمبر اکرم و امامان معصوم (علیهم‌السلام) به آن مکرراً و مؤکداً سفارش کرده‌اند، زیارت امام حسین(ع) در چهلمین روز شهادت آن حضرت و یاران باوفای ایشان است. زیارتی که سال‌هاست مردم با شور و حرارت بسیار در اربعین انجام می‌دهند. به‌ راستی که این شور و حال زیارت در این روز و جمعیت گسترده‌ٔ مردم به خواست و هدایت پروردگار متعال صورت گرفته و چنین گردهمایی در تاریخ بشر و بر روی کرهٔ زمین بی‌سابقه است. اجتماعی خاص و منحصر به‌ فرد با هدفی معنوی و الهی که نظیری را برای آن در هیچ نقطه‌ای از دنیا نمی‌توان یافت. این جمعیت میلیونی هرساله از سراسر جهان در کربلا گردهم آمده و مردمان این سرزمین چه مهمان‌ نوازانی هستند و چه زیبا از زائران امام حسین(ع) پذیرایی می‌کنند؛ به‌گونه‌ای که هیچ زائری بدون پذیرایی نخواهد ماند و در این‌ خصوص نگرانی ندارد. بسیاری از ساکنان این سرزمین مقدس، خودشان تمکّن مالی چندانی ندارند و در زندگی خویش با مشکلاتی مواجه هستند؛ اما اینها در طول سال، مقداری از پولشان را برای زائران اربعین ذخیره کرده و در این روزها از مهمانان ویژهٔ ابی‌عبدالله پذیرایی می‌کنند. * زوّار اربعین حسینی، مبلّغان دین الهی حقیقتاً افرادی که به این‌ شکل به پیاده‌روی اربعین می‌روند و آنان که به این گروه‌ها خدمت می‌کنند، دین الهی را در پرتو وجود ابی‌عبدالله تبلیغ می‌کنند. شور و اشتیاق مردم در زیارت اربعین به‌‌ جایی رسیده که چند سالی است ادیان گوناگونی مانند مسیحیان، زرتشتیان و حتی گروهی از اهل‌تسنن نیز بدان جذب شده‌اند و هر ساله خود را در روز اربعین حسینی به کربلا می‌رسانند. یقیناً اینها از ثواب زیارت امام حسین(ع) بی‌بهره نخواهند بود و چه‌ بسا همین آمدن‌ها موجب آشنایی با دین حقیقی خدا باشد و امید است که روزی در پرتو حضورشان در اربعین حسینی در زمرة پیروان مکتب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) قرار گیرند. * قتلگاه امام حسین(ع)، محل معراج ملکوتیان خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «سُبْحانَ الَّذی أَسْری‏ بِعَبْدِهِ لَیْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ إِلَی الْمَسْجِدِ الْأَقْصَی الَّذی بارَکْنا حَوْلَهُ لِنُرِیَهُ مِنْ آیاتِنا إِنَّهُ هُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ؛ منزّه و پاک است آن [خدایی] که شبی بنده‌اش [محمّد(ص)] را از مسجدالحرام به مسجدالاقصی که پیرامونش را برکت دادیم، سیر [و حرکت] داد تا [بخشی] از نشانه‌هایِ [عظمت و قدرت] خود را به او نشان دهیم؛ یقیناً او شنوا و داناست» (سورهٔ اسراء، آیهٔ 1). طبق این آیه و نیز سورهٔ مبارکهٔ نجم، همانا معراج عوالم بالا برای انسان کامل و خلیفةالله الاعظم رخ داده که در بین زمینیان می‌زیسته؛ اما روایتی از امام صادق(ع) در «کامل‌الزیارات» نقل شده که این کتاب از معتبرترین کتب در 1200 سال گذشته است، ایشان در این روایت فرموده‌اند: همانا حسین ما قتلگاه خود را به معراجی برای ملکوتیان مبدّل کرد. تنها یک‌ نفر از اهل زمین به معراج رفت که رسول گرامی اسلام(ص) بود، اما هزاران‌ هزار فرشته و ملک مقرب الهی از عالم ملکوت برای معراج به زیارت حرم ابی‌عبدالله می‌آیند. پس شما ای زائران اربعین حضرت امام حسین(ع) بدانید که چه‌ کار عظیمی توسط شما انجام می‌شود و این را نیز بدانید که با دست‌ به‌ دست هم دادن و ساختن جمعیتی چند میلیونی از زائران اربعین، چه آثار پر برکتی را از خود به‌جا می‌گذارید. بی‌گمان، این آغاز راه است و جهان در آینده تحت تأثیر منش و رسالت سیدالشهدا(ع) و زائران آن حضرت قرار خواهد گرفت و به‌ زودی چراغ دروغین ادیان و مکتب‌های غیرخدایی به‌ وسیلهٔ طوفان ایمان به ابی‌عبدالله به خاموشی خواهد گرایید و چه‌ بسا در همین اربعین، جهان آمادهٔ ظهور امام عصر(عج)، برپایی عدل جهانی و پذیرش مکتب حسینی شود. باش تا صبح دولتت بدمد کین هنوز از نتایج سحر است * تسنیم   مطلب فوق مربوط به سایر رسانه‌ها می‌باشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را بازنشر کرده است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی انتهای پیام/