به گزارش جام نیوز، یکی از آموزه‌های بسیار مهم دینی که موجب تکامل انسان می‌گردد، صبر در برابر قضا و قدر الهی است چرا که مومن به خداوند اعتماد دارد و می‌داند که خداوند جز به خیر بندگانش عملی انجام نمی‌دهد. از همین جا در روایتی امام صادق علیه السلام آمده است: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ أَعْلَمَ النَّاسِ بِاللَّهِ أَرْضَاهُمْ بِقَضَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ (اصول كافى ج : 3 ص : 99 رواية :2) «دانـاتـريـن مـردم بـخـدا، راضـى تـريـن آنـهـا اسـت از خـداى عزوجل.» صبر بر قضای الهی موجب تکامل وجودی انسان می‌گردد، در روایتی دیگر امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنَ لَا أَصْرِفُهُ فِي شَيْءٍ إِلَّا جَعَلْتُهُ خَيْراً لَهُ فَلْيَرْضَ بِقَضَائِى وَ لْيَصْبِرْ عَلَى بَلَائِى وَ لْيَشْكُرْ نَعْمَائِى أَكْتُبْهُ يَا مُحَمَّدُ مِنَ الصِّدِّيقِينَ عِنْدِى (اصول كافى ج : 3 ص : 101 رواية : 6) « خداى عزّوجلّ فرمايد: بنده مؤ منم را بهر سو بگردانم ، برايش خـيـر اسـت ، پـس بـايـد بـقـضـاء مـن راضى باشد و بر بلاى من صبر كند و نعمتهايم را سپاسگزارد تا او را اى محمد [خطاب به پیامبر خدا] در زمره صديقين نزد خود ثبت كنم .» در روایت تکان‌دهنده دیگری از امام صادق علیه السلام آمده است که آنچه بر سر فرد مسلمان می‌آید خیر است حتی اگر قطعه قطعه شدن با قیچی باشد یا پادشاهی زمین باشد. امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: عَجِبْتُ لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ لَا يَقْضِى اللَّهُ عـَزَّ وَ جَلَّ لَهُ قَضَاءً إِلَّا كَانَ خَيْراً لَهُ وَ إِنْ قُرِّضَ بِالْمَقَارِيضِ كَانَ خَيْراً لَهُ وَ إِنْ مَلَكَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا كَانَ خَيْراً . (اصول كافى ج : 3 ص : 102 رواية : 8) «در شگفتم از مرد مسلمان كه خداى عزّوجلّ برايش سرنوشتى نكند، جـز آنـكـه خير او باشد، اگر بدنش را با قيچى ببرند خير اوست و اگر هم تمام خاور و باختر روى زمين را مالك شود خير اوست .» همچنین امام باقر علیه السلام فرمودند: أَحَقُّ خَلْقِ اللَّهِ أَنْ يُسَلِّمَ لِمَا قَضَى اللَّهُ عـَزَّ وَ جـَلَّ مـَنْ عَرَفَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَنْ رَضِيَ بِالْقَضَاءِ أَتَى عَلَيْهِ الْقَضَاءُ وَ عَظَّمَ اللَّهُ أَجْرَهُ وَ مَنْ سَخِطَ الْقَضَاءَ مَضَى عَلَيْهِ الْقَضَاءُ وَ أَحْبَطَ اللَّهُ أَجْرَهُ. (اصول كافى ج : 3 ص : 102 رواية : 9) «در مـيـان مـخلوق خدا سزاوارترين كس بتسليم بودن قضاء خداى عـزّوجـلّ كـسى است كه خداى عزّوجلّ را بشناسد و هر كه بقضاء راضى باشد، قضا بر او وارد شـود و خـدا اجـر او را بزرگ فرمايد و هر كه قضا را ناخوش دارد، قضا بر او وارد شود و خدا اجرش را تباه سازد [از سختی‌ای که برایش پیش آمده است ثواب و بهره‌ای نمی‌برد.» از این روایات این مطلب نتیجه گیری می‌شود که اگر انسان بر آنچه با قضا و قدر الهی برایش پیش می‌آید راضی باشد از آن ثواب و بهره برده و موجب می‌شود که به خداوند متعال نزدیک شود ولی اگر ناراحت و ناراضی باشد موجب بعد و دوری او از خداوند متعال می‌گردد و هیچ بهره‌ای هم از آن نمی‌برد. امید که با عمل به این روایات در زمره مومنان واقعی خداوند متعال قرار بگیریم.