قابلیت تعامل با یک اکو سیستم باز از استانداردهای IoT 2.0 است که بسیاری از صنایع را پوشش می‌دهد و شاهد حضور آن در انواع کارخانه‌ها، صنایع خودروسازی، اتوماسیون ساختمان و شبکه‌های متنوع با پروتکل‌های جدید بر اساس رابط‌ها / interfaces و سخت‌افزارهای متناسب خواهیم بود. گفته می‌شود پارادیام اصلی در نسخه 2.0 اینترنت اشیاء در دسترس بودن انواع توسعه باز، مبتنی بر کاهش هزینه‌ها است که دنیای آی تی در قرن 20 بر آن اساس نهاده شد. به همین خاطر بسیاری از کمپانی‌ها ارزیابی مجددی از انتخاب‌های فناوارنه خود خواهند داشت و دست از راه حل‌های اختصاصی غیر سازگار بر خواهند داشت و به‌سوی اکوسیستم باز نرم‌افزاری پیش می‌روند. برای بخش خرده‌فروشی، اینترنت اشیاء به‌عنوان تجارت متنی / Contextual commerce مطرح می‌شود و با استفاده از یادگیری ماشین / Machine Learning کاربران تاریخچه تحلیلی از خریدهای خود را خواهند داشت و ممکن است سفارش‌ها به‌صورت ناشناس/ autonomous ordering گسترده شود و ماشین به‌جای کاربر در رأس ساعت بخصوصی آن را انجام دهد. اینترنت اشیاء به دنبال اتصال ابزار بیشتر، هویتی جدید پیدا می‌کنند و اینترنت اشیاء 2 بر اساس سنسورها، محرک‌های مستقر در محیط تعریف‌شده و با هر نوع وسیله متصلی ارتباط برقرار می‌کند. معماری پلتفرم اینترنت اشیاء 2 نیاز به تکامل بیشتر داشته و از مدل کنونی hub-and-spoke به‌سوی مدل توزیعی P2P می‌رود و ابزارها به‌سوی خودمختاری و استقلال پیش می‌روند. نتیجه این می‌شود که با الگوریتم‌های نوین یادگیری ماشین، حضور پررنگ‌تر fog/edge computing را با رابط برنامه‌نویسی نرم‌افزاری کاربردی به شکل جدید شاهد خواهیم بود. (راههای استراتژیک تعامل با اینترنت اشیاء در بخش زیادشدن دیتا و نحوه تحلیل دیتای حجیم) بنابراین کلاس جدیدی از پلتفرم‌ها و اپلیکیشن های شناختی / Cognitive را خواهیم دید تا قدرت بیشتری از قبل را به کاربر نهایی بدهد و دقت در پیش‌بینی شکست برای ابزارهای متصل به اینترنت اشیاء را بالا ببرد. در اینترنت اشیای 2 شاه ارزان‌تر شدن سخت‌افزار و بالاتر رفتن عملکرد محاسباتی ابزارهای مختلف خواهیم بود تا جایی که هرکدام از ابرازهای کوچک در نقش یک سوپرکامپیوتر ظاهرشده و سخت‌افزارها برای کارهای نوین، دست سازی می‌شوند تا تراشه‌های هوشمند بلوتوث دار را با فرکانس‌های جدید رادیویی و نسل پنجم موبایل / 5G مورد پشتیبانی قرار دهند. اما در بحث امنیتی، اینترنت اشیای 2 برای قوی‌تر شدن نیازمند توسعه یک سیستم‌عامل واحد و مشترک جهت دفع هر نوع حمله از نوع DDOS است. لاگین مکان محور، کلیدهای رمزگذاری شده و استفاده از هویت بیومتریک در این زمینه راهگشا است. ازآنجایی‌که 5G یا 4G به‌تنهایی قادر به پشتیبانی از شبکه وسیع اینترنت اشیای 2 نیستند، ترکیبی از هر دو و تعریف نرم‌افزاری شبکه‌ها / SDN می‌توان راهگشا باشد. در IoT 2.0 از اولتراساند برای تبادل دیتا استفاده خواهد شد و دیتای درپرواز که تُناژ معینی را حمل می‌کند، می‌تواند در اسپیکرهای هوشمند و ... به خوبی پیاده‌سازی شود. از سوی دیگر انتقال دیتا از طریق صوت ارزان‌تر از سایر روش‌ها در می‌آید و اقتصادی‌تر است. به‌هرحال با پیاده‌سازی مدل‌های بیزینسی از اینترنت اشیای 1 و ضمن حمایت از حفظ حریم خصوصی به‌زودی وارد عصر اینترنت اشیای 2 می‌شویم تا شاهد مینیاتوری شدن سایز ابزار اینترنت اشیاء، قدرتمندتر شدن آنها و اتصالات بهتر از قبل باشیم.