یک جشنواره متفاوت در مدرسه‌ای متفاوت/ دانش‌آموزان مدرسه بین‌المللی تهران چگونه مهارت‌های زندگی می‌آموزند؟ به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ مدرسه تطبیقی بین الملل تهران میزبان دانش آموزان غیرایرانی است و یا دانش‌آموزانی که تجربه اقامت و تحصیل در مدارس خارج از کشور را دارند. در حالیکه آنچه در نظام آموزشی به نام "کار عملی" شناخته و تبلیغ می شود در مدارس ما در تحقیق‌های دانش آموزی که به کمک پدرومادرها و البته اینترنت کلیشه می شود، این جشنواره نمونه ای واقعی از تجربه کارهای عملی دانش آموزان بود. دانش آموزانی از پاکستان، آمریکا، چین و مالزی دیده می‌شوند. اینجا دانش آموزانی از 5 قاره و 20 کشور جهان، حاصل یک سال تحصیل شان را در محور زندگی سالم به نمایش گذاشته اند. در یک غرفه کوچک چند دانش آموزان زندگی حضرت ابراهیم را با کمک تصاویر ساده ای که خودشان کشیده اند به نمایش گذاشته اند. «المیرا» که پدر ایرانی و مادر روسی دارد می گوید: «من زندگی حضرت ابراهیم را انتخاب کرده ام. چون نشان می‌دهد اگر انسان خدا را داشته باشد، می‌تواند از سخت‌ترین موانع حتی قرار گرفتن در آتش هم به سلامت بگذرد.» در غرفه دیگری، 4 دانش آموز که هویت های لبنانی، چینی، بحرینی و اماراتی دارند نمایش شمس و مولانا را اجرا می کنند. یکی شمس است و دیگری مولانا. یک نفر راوی قصه شده و یکی دیگر هم هنگام روایت روای، شعرهایی از مولانا را می خواند. شنیدن «مرده بدم زنده شدم، دولت عشق آمد و من دولت پاینده شدم» با لهجه چینی آنقدر جذاب هست که همه بازدید کننده‌ها را مجبور به توقف در این غرفه کند. در فضای نمایشگاه دو دختر مقطع ابتدایی، ماکتی از یک اتوبوس را درست کرده اند، بین غرفه‌ها می چرخند و بازدیدکننده‌ها را مثلا سوار اتوبوس می‌کنند تا آنها را به غرفه خودشان ببرند و نتیجه تحقیق شان درباره تاثیر ورزش بر زندگی سالم را نشان بدهند. نکته جالب اما حوصله و اراده آنها برای معرفی کارهایشان است.حتی اگر فقط یک بازدید کننده داشته باشند، با شوق و اشتیاق و به طور کامل فعالیت هایشان را برایش توصیف می کنند. آزیتا غفاری عضو انجمن اولیای اين مدرسه است که در دوران دبيرستانش هنرهای دستی مثل کوزه گری و امثال اين‌ها را بسيار دوست داشته است اما به دليل نبود امکانات هيچ وقت به خواسته اش نرسیده‌است. او می گوید: «در مدرسه تنها تدريس کتاب های درسی تاثیری ندارد و کارهای عملی و پرورش خلاقيت است که می‌تواند برای جامعه مفيد باشد. دانش آموزان اینطور برای حضور مشارکت جویانه در جامعه آماده می شوند.» اما آیا مدارس معمولی ما هم امکان چنین تجربه هایی را دارند؟ دکتر مریم دلاور مدیر مدرسه معتقد است اجرای چنین طرح هایی پیش از آنکه به پول و امکانات احتایج داشته باشد،نیاز به یک اراده دارد. او می گوید: «چند سال قبل در این مذرسه نه تنها از این خبرها نبود،بلکه در مقایسه بسیاری از مدارس معمولی ما هم فعالیت ها کمتر بود. اما ما تصمیم گرفتیم حال و هوای مدرسه و مسیر تحصیل را تغییر بدهیم. تصمیم گرفتیم تحقق سند تعالی آموزش و پرورش را نه به صورت کلیشه ای بلکه در یک قالب متفاوت دنبال کنیم. ما ميخواهيم افرادی را وارد جامعه کنيم که یادگیرنده موثر باشد و به دنبال یادگیری مسائل گوناگون برود. آموختن مهارت های زندگی حتما از یادگرفتن سرفصل های درسی مهم تر است. بچه‌ها مفاهیم درسی را بالاخره یاد می گیرند، اما اگر از مهارت‌های زندگی جا بمانند جبرانش دشوار خواهد بود. شاید باور نکنید، اما بچه ها هفت ماه است با کار آفرینی خودشان هزينه غرفه ها را تامین کرده اند و ما فقط هزينه امروز افتتاحیه را پرداخت کردیم. آنها حالا از اولیای مدرسه در برگزاری این جشنواره و کارهای مشابه جدی تر هستند. سال اول برگزاری جشنواره 100 دانش آموز متقاضی شرکت و حضور در آن بودند، سال دوم 270 نفر شدند و امسال حدود 400 نفر به صورت داوطلب در جشنواره شرکت کردند. هدف اصلی ما پرورش خلاقیت دانش آموزان است و فکر می کنیم همه مدارس با هر امکاناتی می توانند این تجربه را داشته باشند.» بعد از برگزاری مراسم افتتاحیه، دانش آموزان با هیجان در راهورها و غرفه ها رفت و آمد دارند. در آستانه پایان سال تحصیلی، شور و نشاط آنها با روز اول مهر تفاوتی ندارد و شاید حتی بیشتر باشد. این نمایشگاه یک هفته دیگر ادامه دارد.  ۴۷۴۷