ساعت: 13:37 منتشر شده در مورخ: 1397/03/10 شناسه خبر: 1368915 امام حسن مجتبی (ع) امام دوم شیعیان و فرزند ارشد امام علی (ع) و حضرت فاطمه زهرا (س) است که تا هفت سالگی در محضر پیامبر گرامی اسلام (ص) تربیت یافتند و این ارتباط نزدیک موجب شده بود تا امام حسن (ع) شبیه‌ترین فرد به پیامبر اکرم (ص) باشند.امام حسن مجتبی(ع) یکی از ائمه معصومین هستند که در مورد بخشندگی و کرامت در عمل اسوه و یگانه دوران بودند و علاوه بر این، مهربانی را نیز در بین مردم ترویج کردند و به همین دلیل از ایشان به‌عنوان کریم اهل بیت(ع) یاد می‌کنند. به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بلاغ، امام حسن در شب سه شنبه، نیمه رمضان سال دوم یا سوم هجری در مدینه دیده به جهان گشود، در حقیقت خانه و دامنی که امام حسن(ع) را پروراند، از سه شخصیت بزرگ، پیامبر(ص)، علی(ع) و زهرا(س) تشکیل شده بود، بنابراین اساس زندگی امام حسن(ع) بر سه مقام بزرگ نبوت، امامت و عصمت استوار شد. تربیت حسن و حسین(ع) در دامان پرمهر و پرتدبیر پیامبر(ص) نقش بسزایی در رشد فضایل اخلاقی و تکامل آن دو بزرگوار داشت. چنانکه شباهت کامل امام حسن(ع) در صورت و سیرت به پیامبر(ص) برای همگان آشکار بود. امام حسن(ع) در سال 40 هجری پس از شهادت پدر بزرگوارش، امام علی(ع)، زمام امور امامت و رهبری را در مدت 10 سال به دست گرفت، که در این مدت حوادث متعدد برای ایشان پیش آمد، از جمله صلح با معاویه. اگرچه که شرایط تلخ جامعه سبب شد امام حسن(ع) برای حفظ کیان تشیع و بازسازی یاران و... به ناچار صلح با معاویه را بپذیرد، اما این به معنای تسلیم بی قید و شرط در برابر معاویه نبود و در فرصت های پیش آمده با قاطعیت و شدت پاسخ معاویه را می داد. معاویه که همچنان امام حسن(ع) را مانع بزرگی بر سر راه اهداف انحرافی خود می دید، تصمیم گرفت امام حسن(ع) را با زهر مسموم کند و برای اجرای این نیت پلید، جعده دختر اشعث که همسر امام حسن(ع) بود را انتخاب کرد. جعده با ریختن زهر در آب یا شیر، امام حسن(ع) را مسموم کرد و این امام بزرگوار را در 28 صفر سال 50 هجری در سن 47 سالگی به شهادت رساند. *نمونه ای از رفتار امام حسن علیه السلام امام سجاد(ع) فرمود: امام حسن(ع) در عصر خود از عابدترین، پارساترین و برترین انسانها بود. حلم و بردباری از صفات ممتاز این امام بزرگوار بود، سخاوت و توجه به محرومان، تواضع و خوف شدید از ارتکاب گناه دیگر شاخصه های بارز رفتار امام حسن(ع) بود. *سیاست از دیدگاه امام حسن علیه السلام شخصی از امام حسن(ع) پرسید: سیاست از نظر شما به چه معناست؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: سیاست آن است که حقوق خدا، زندگان و مردگان را رعایت کنی. حقوق خدا آن است که: آنچه خواسته و واجب کرده انجام دهی، آنچه را نهی و حرام کرده ترک کنی، حقوق زندگان هم آن است که وظایف خود را نسبت به برادران دینی انجام دهی و در خدمتگزاری به هم کیشان درنگ نکنی و نسبت به رهبر مسلمین تا وقتی که نسبت به مردم اخلاص دارد، اخلاص داشته باشی و هرگاه از راه راست منحرف شد، فریاد اعتراض خود را نسبت به او بلند کنی و اما حقوق مردگان آن است که از نیکی های آنها یاد کنی و از بدی های آنها چشم بپوشی، زیرا آنها خدایی دارند که از کردارشان حسابرسی می کند. *سجایای اخلاقی امام حسن مجتبی علیه السلام زهد و تقوی امام حسن مجتبی(ع) در زمان خود بی نظیر بود به گونه ای که این امام بزرگوار 25 مرتبه پیاده به مکه مشرف شدند و زمانی که برای اقامه نماز می ایستاد، وجود بزرگوارش در برابر بزرگی و عظمت ذات اقدس الهی به لرزه در می آمد. سخاوت و بخشندگی امام حسن(ع) زبانزد است چرا که ایشان دو مرتبه در طول عمر مبارکش، تمام اموال خود را به نیازمندان بخشید و سه مرتبه هم اموالش را به دو نیم تقسیم کرد، نیمی را برای خود و نیمی دیگر را به نیازمندان داد. صبر، حلم و بردباری امام حسن مجتبی(ع)، مورد اعتراف دشمنان و کفار بود، بنابراین با توجه به این که ما پیرو ائمه اطهار علیهم السلام هستیم، باید از آنها الگو بگیریم و رفتار آنها را در زندگی فردی و اجتماعی لحاظ کنیم.   *بصیرت امام حسن مجتبی (ع) الگویی ممتاز برای مؤمنان پیامبر اکرم(ص) فرمودند: حسن و حسین(ع) هر دو امام هستند، چه قیام بکنند و چه بنشینند. حاج یدالله بهتاش نویسنده و سخنران اهل بیت (ع) در خصوص ویژگی‌های سیره امام حسن مجتبی (ع) گفت: امام حسن (ع) اولین فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) هستند که میلاد با سعادت ایشان در پانزدهمین روز از ماه مبارک رمضان قرار دارد. امام حسن مجتبی (ع) پس از شهادت پدر بزرگوارشان امیر المؤمنین (ع) حدود ده سال و شش ماه امام امت اسلامی بودند. وی ادامه داد: اگر بخواهیم از لحاظ عبادی زندگی امام حسن (ع) بنگریم باید به این نکته اشاره کنیم که هر کدام از ائمه معصوم ما، عابدترین زمان خود بودند. همان طور که در حال حاضر اگر بپرسند عابدترین فرد چه شخصی است، باید به وجود مقدس امام زمان (عج) اشاره کنیم. با این اوصاف، ویژگی‌های خاصی در عبادت‌های امام مجتبی (ع) ذکر شده است. بهتاش در مورد ویژگی‌های عبادت امام حسن مجتبی(ع) تأکید کرد: ذکر شده است که بدن مبارک امام(ع) از ترس خداوند، در هنگام وضو می‌لرزید و رنگ صورتشان تغییر می‌کرد. وقتی ایشان به مسجد برای اقامه نماز می‌رفتند، لباس زیبا می پوشیدند. حضرت (ع) نیز در پاسخ به پیروانی که خواستار دانستن دلیل این کار بودند، می‌فرمودند: خداوند زیباست، زیبایی‌ها را دوست دارد و من خودم را برای خداوند زیبا کردم. فرموده امام (ع) می‌تواند الگویی برای ما باشد و با ظاهری مرتب و معطر به مسجد که محل عبادت خداوند متعال است، برویم. وی افزود: در شرح حال امام حسن (ع) آماده است که حضرت (ع) بیست و پنج بار با اینکه مرکب سفر داشتند اما با پای پیاده به حج رفته‌اند. وقتی این سفرها را تصور می‌کنیم ضیافتی را می ‌ینیم که امام (ع) با پای پیاده و همسفران نیز همراه با ایشان لبیک گویان به سمت خانه خدا می‌روند. بهتاش در خصوص علت آنکه به امام مجتبی(ع) را کریم اهل بیت(ع) می‌نامند، تصریح کرد: به نظر من دلیل این نام‌گذاری یک عمل خاص است که در منابع فقط به امام حسن(ع) منصوب است و برای سایر ائمه (ع) سندی را برای انجام این عمل را پیدا نکرده‌ام. عمل پسندیده مذکور آن است که حضرت امام حسن مجتبی(ع)، دو مرتبه و برخی دیگر گفته‌اند سه مرتبه نصف هر آنچه که اندوخته مالی داشتند را به فقرا بخشیدند. وی افزود: به طوری که امام (ع) در مرتبه اول نصف ثروت شان را به فقرا اهدا نمودند و بعد از مدتی آن نصف دیگر اندوخته‌شان را نصف کردند و به نیازمندان تقدیم نمود. در برخی سندها آمده است که امام حسن(ع) در مرتبه سوم نیز به همین شکل به فقرا کمک نمودند. البته در سخاوت حضرت(ع) نکات دیگری است. اما آنچه به آن تأکید شده همین بخشش نصفی از اندوخته مالی می‌باشد. این نویسنده و سخنران اهل بیت(ع) در خصوص زندگی سیاسی امام حسن مجتبی(ع) تأکید کرد: برخی امام حسن(ع) را شخصیتی صلح طلب و بر عکس امام حسین(ع) فردی شجاع می‌پندارند. اما این طور نیست پیامبر اکرم(ص) فرمودند: حسن و حسین(ع) هر دو امام هستند، چه قیام بکنند و چه بنشینند. ائمه(ع) شرایط زمانی و مکانی را در نظر می‌گرفتند. وی تصریح کرد: اگر توجه داشته باشیم، امامت امام حسین(ع) از سال 50 قمری پس از شهادت امام حسن(ع) آغاز شده و پس از ده سال واقعه کربلا اتفاق افتاده است. بنابراین این طور نبوده است که بلافاصله بعد از شهادت امام حسن(ع) امام حسین(ع) قیام کنند. بلکه ائمه معصوم بر اساس شرایط زمانی و مکانی خود اقدام می‌کردند. از این روی اگر آن شرایط برای امام حسن (ع) اتفاق افتاده و با معاویه صلح کرده است به خاطر شرایط زمانی آن دوره است. بهتاش در مورد رابطه میان امام حسین(ع) و امام حسن(ع) اظهار داشت: ما احادیثی داریم که هم در مورد امام حسن(ع) و هم امام حسین(ع) است. در این زمینه پیامبر اکرم فرمودند: امام حسن(ع) و امام حسین(ع)، دو سرور جوانان اهل بهشت هستند اما پدر آنها بهتر از آنها هست. با این حال امام حسین(ع) در زمان امامت برادر گرانقدرشان، پیرو و مطیع ایشان بودند که این احترام تازمان شهادت امام حسن(ع) در هفتم یا بیست و هشتم صفر سال 50 هجری قمری، ادامه داشت. نویسنده و سخنران اهل بیت(ع) به حدیثی از امام حسن(ع) اشاره کرد و افزود: ما باید زندگی ائمه (ع) را سرمنشاء زندگی خود قرار بدهیم. امام حسن(ع) می‌فرمایند: سه چیز انسان را هلاک می‌کند. آن سه تکبر، حرص و حسد هستند. بیاییم تکبر را کنار بگذاریم و متواضع باشیم. از حرص دوری کنیم و قانع باشیم و از حسد پرهیز کنیم و خیرخواه همدیگر باشیم.   انتهای پیام/