زندگینامه: تئودور ویزنگرند آدورنو (۱۹۰۳ - ۱۹۶۹)

زندگینامه: تئودور ویزنگرند آدورنو (۱۹۰۳ - ۱۹۶۹)  تئودور ويزنگرند آدورنو  (Theodor Wiesengrund Adorno) يکي از اعضاي کليدي انستيتو مطالعات اجتماعي فرانکفورت بود. اين انستيتو که به نام مکتب فرانکفورت شهرت يافت، در تاريخ پرتحول خود به معبد چهره‌هاي روشنفکري چون والتر بنيامين، هربرت مارکوزه و ماکس هورکهايمر و يورگن هابرماس (دستيار آدورنو) تبديل شد. آدورنو در سال ۱۹۳۸ در زماني که انستيتوي مزبور به نيويورک منتقل شده بود، به آن پيوست. او در سال ۱۹۴۷ معروف‌ترين اثر خود را با هورکهايمر به نام ديالکتيک روشنگري (Dialectic of Enlightment) منتشر ساخت. وي به دليل مخالفت با موسيقي عوامانه، تبليغات و سينما، به عنوان بخش‌هايي از صنايع فرهنگي که از نظر او به سلطه، فريب و به انقياد کشاندن آگاهي مردم مي‌انجاميد، در معرض انتقاد عده‌اي، حتي هم‌عصران خود نظير والتر بنيامين، قرار گرفت. آراي آدورنو به سختي با مدل‌هاي جديد مربوط به مخاطب (audience) و يا مقوله عاميانه (popular) جور در مي‌آيد، با اين همه، اين آرا با توجه به گستره و بافتي که در آن مي‌نوشت نيز سازگار است. وي به دنبال گريز از آلمان و قرار گرفتن در شرايط کنترل فزاينده فرهنگ از سوي دولت آمريکا، عملاً در شرايط يکسان‌سازي فرهنگي و صنعتي به مراتب قوي‌تر از امروز، قرار گرفت. *Will Brooker