مشکلات ناشی از کار با وسایل دیجیتال

اگه با وسایل دیجیتال (کامپیوتر و موبایل یا وسایل رایانه ای سر و کار دارید؟)  این مطلب را بخوانید. با دلگرم همراه باشید. خطرات استفاده از وسایل دیجیتال تحقیقات اخیر نشان داده است که اعتیاد به وسایل دیجیتالی و بازی‌های رایانه‌ای در کودکان می‌تواند روند رشد و تکامل مغز آن‌ها را مختل کند و احتمال ایجاد اختلالات روانی همچون افسردگی و استرس را نیز در آن‌ها افزایش ‌دهد. کلیک – دکتر نیکلاس کارداراس، یکی از متخصصان مطرح کشور آمریکا در زمینه اعتیاد مفرط به مسائل مختلف، در کتاب خود با نام Glow Kids: How Screen Addiction Is Hijacking Our Kids (کودکان پر تب و تاب: اعتیاد به وسایل دیجیتالی چگونه به کودکان ما آسیب می‌زند) توضیح داده است که استفاده زیاد از تلویزیون، کنسول‌های بازی‌ها، رایانه و اینترنت و وابستگی بیش از حد به آن‌ها، می‌تواند درست مانند داروهای مخدر اعتیاد آور به مغز در حال رشد و نمو کودکان آسیب بزند. دکتر کارداراس با تحقیقات گسترده‌ و آزمایشات بالینی با هدف بررسی اعتیاد به وسایل دیجیتالی و همچنین تجربه زیاد در زمینه بررسی و درمان انواع دیگر اعتیاد، به این نکته پی برد که اعتیاد کودکان به وسایل دیجیتالی و وابستگی پیش از حد به آن‌ها، مانع رشد خلاقیت در آن‌ها شده است. دکتر کارداراس که کودکی خود را با بازی‌های نوستالژی همانند Asteroids و بازی دوست داشتنی Ms. PacMan گذرانده است، به بیان این مطلب پرداخت که سازندگان بازی‌های کامپیوتری برای ایجاد بیشترین میزان اعتیاد به این بازی‌ها، آزمایشاتی جهت اندازه‌گیری میزان دوپامین و آدرنالین در بدن انجام می‌دهند. وی همچنین توضیح داد که اعتیاد به دستگاه‌های دیجیتالی حتی می‌تواند مانع رشد و نمو قسمت لب پیشانی مغز شود (محتوای شخصیتی، چاره‌یابی، هیجانات، تمرکز، قضاوت، سخن گفتن و حرکات ارادی از کارکردهای این بخش از مغز هستند). کارداراس در کتاب خود سعی دارد این موضوع را مطرح کند که ابتدا باید مغز کودکان به رشد کامل خود برسد و سپس اجازه استفاده از وسایل دیجیتال و بازی‌های رایانه‌ای به آن‌ها داده شود. سایت VICE در گفتگویی که با دکتر کارداراس انجام داده است، از وی خواسته است دلیل کسل بودن و کسل کننده بودن کودکان امروزی و همچین دلیل جایگزینی شدن روابط واقعی با روابط مجازی در شبکه‌های اجتماعی را توضیح دهد. در ادامه شرح این گفتگو را برای شما بیان کنیم. با ما همراه باشید. عواقب مضر بازی با تبلت و موبایل  بازی با تبلت و گوشی همراه می تواند به بینایی کودک آسیب وارد کند مراقب باشید فرزندتان بیش از حد مشغول بازی با آنان نشود. بر اساس یافته‌های جدید محققان حدود نیمی از کودکان زیر یک سال روی صفحه موبایل تلویزیون تماشا می‌کنند علاوه بر این ۳۶ درصد از زمان خود را با استفاده از موبایل سپری می‌کنند و ۱۶ درصد هم با بازی های موجود در تلفن‌های همراه سر و کار دارند کارشناسان هنوز به قطعی به خوب یابد بودن این مسئله پی نبرده‌اند اما در حال حاضر هم هیچ اثر مثبتی از اینگونه، ابزار برای کودکان به اثبات نرسیده است.دانشمندان بیشتر معتقدند این ابزار اثرات منفی بر کودکان خواهد داشت اثراتی منفی مانند تاخیر در سخن گفتن، افزایش بی‌تحرک و همچنین بیماری های مانند نزدیک بینی. آکادمی اطفال آمریکا توصیه می‌کند افراد زیر ۲ سال از اینگونه وسایل دور باشند زیرا مغز کودک در طی این سال‌ها به سرعت در حال رشد است و در طی این مدت بهتر است کودک با مردم تعادل داشته باشد تا وسایل دیجیتالی شما می‌توانید آرامش کودکتان را بالا ببرید.مطالعات اخیر نشان می‌دهد دیدن زیاد تلویزیون منجر به تاخیر حرکتی و سخن گفتن در کودکان زیر ۲ سال می‌شود. علاوه بر این سرو کار داشتن زیاد کودکمان با تکنولوژی باعث جدایی کودک از والدین خود می‌شود.به جای استفاده زیاد از تکنولوژی بهتر است والدین با کودکان خود گفت‌و گو کنند و شب‌ها برای آنها قصه بخوانند که این امر به افزایش قدرت ذهنی کودک هم کمک می‌کند ممکن است کودکتان به تنبلی دچار شود. برخی تحقیقات نشان می‌دهد این دستگاه های دیجیتالی باعث ترشح دوپایین می‌شود، دوپایین زمانی ترشح می‌شود که شما در جست‌و جوی. . . هستید. استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی امروزه باعث می‌شود که کودکان بیشتر به آنها علاقمند شوند و در تعامل با همسالان خود باز بمانند در همین راستا یکی از پزشکان می‌گوید رفتارهای این چنینی موجب افزایش نرخ چاقی در کودکان شده است. دستگاه های دیجیتالی، تعاملات چهره به چهره، با افراد در خارج از محیط خانه داشتند که منجر به درک بیشتر کودکان از روابط عاطفی انسانها شد روابط خود را با کودکتان تحکیم ببخشیدبر طبق مطالعات انجام شده در سال ۲۰۱۴ بر روی کودکان، بچه‌هایی که خیلی شلوغ و پر سر و صدا هستند بیشتر تلویزیو نگاه می‌کنند.تلویزیون تلفن همراه و وسایلی از این قبیل باعث برهم خوردن نظم در خواب هم می‌شوند.همچنین مطالعه‌ای دیگر نشان می‌دهد استفاده زیاد از وسایل دیجیتالی ارتباط زیادی با مشکلات رفتاری کودکان دارد. برای رفع اینگونه مشکلات بهتر است وقت بگذارید و با کودکانتان بازی کنید این کار ممکن است بسیار ساده به نظر برسد اما شواهد نشان می دهد سه ماه بازی کردن با کودک در طول یکسال مشکلات رفتاری کودک را به شدت کاهش داد.با اینکه دید چشم بیشتربر مبنای وراثت است اما محققان بر این باورند که تبلت ها و صفحه نمایشگرهایی اینچنینی به شدت با کاهش بینایی در ارتباط است. همچنین مطالعه‌ای در استرالیا انجام شده که نشان می‌دهد کودکان بهتر است زیاد بیرون نروند چرا که اشعه فرا بنفش روی بینایی اثر منفی دارد. خبرنگار VICE: شما بخشی از ترانه‌ای که اومپا لومپاس در فیلم "ریچارد و کارخانه شکلات سازی" را که می‌گفت "احساس به تباهی کشیده شده است و نابود شده است/ خیال و تصور دیگر از این جهان رخت بسته است" را در ابتدای کتاب خود نقل کرده‌اید. این جملات چه ارتباطی با وابستگی کودکان امروزی با وسایل دیجیتالی و بازی‌های رایانه‌ای دارد؟ دکتر کارداراس: تصور می‌کنم که این گفته‌های رولد دال ارتباط زیادی با این موضوع دارد و او می‌دانسته است که روزی دنیای ماشینی باعث آسیب به انسان‌ها می‌شود. من در ده سال گذشته، هزار دانشجو را به صورت بالینی مورد آزمایش قرار داده‌ام و شگفت انگیزترین مسأله‌ای که متوجه آن شده‌ام این بود که به نظر می‌رسد کودکانی که از سنین خردسالی به استفاده از وسایل دیجیتالی معتاد هستند، غالبا بی قرار هستند. و از نوعی احساس ناراحتی رنج می‌برند. کودکان امروزی اصلا شور و اشتیاق گذشته را ندارند و همیشه کسل هستند و این رفتار آن‌ها باعث می‌شود دیگران نیز همین احساس را پیدا کنند. حس کنجکاوی طبیعی کودکان چند دهه پیش در آن‌ها دیده نمی‌شود و فاقد قدرت خیال‌پردازی کودکان چند نسل پیش هستند. کودکان امروزی نمی‌دانند در دنیای اطراف آن‌ها چه می‌گذرد و نسبت به آن بی تفاوت هستند. تنها چیزی که آن‌ها می‌خواهند، سرگرم شدن با دستگاه‌های دیجیتالی است و این کار به یک نیاز دائمی برای آن‌ها تبدیل شده است. مغز کودکان هنگامی رشد و تکامل پیدا می‌کند که از قدرت خیال پردازی خود استفاده کنند و کارهای خلاقانه‌ای انجام دهند. هنگامی که مغز فرد بیشترین ارتباطات عصبی را ایجاد کرد، به رشد و تکامل می‌رسد. کودکانی که به وسایل دیجیتالی وابستگی شدیدی دارند، از قدرت خیال پردازی خود استفاده نمی‌کنند؛ بنابراین عصب‌های مختلف نیز به فعالیت واداشته نمی‌شوند. در صورت عدم استفاده کودکان از قدرت خیال پردازی خود، توانایی خلاقانه آن‌ها نیز رشد پیدا نمی‌کند. خبرنگار VICE: من در دهه ۱۹۷۰ بزرگ شدم و در سنین کودکی با آتاری بازی می‌کردم و آن زمان شیفته بازی‌های رایانه‌ای بودم؛ اما در عین حال شاداب بودم و تحت تاثیر منفی بازی‌های رایانه‌ای قرار نگرفتم. تفاوت کودکان نسل گذشته که با بازی‌های رایانه‌ای در ارتباط بودند، با کودکان نسل امروز در چیست؟ دکتر کارداراس: اصلی‌ترین تفاوت بازی‌های رایانه‌ای نسل گذشته و حال حاضر در کیفیت است. بازی‌های رایانه‌ای که امروزه عرضه می‌شود، بسیار با کیفیت‌تر هستند و هیجانی که در بازیکن ایجاد می‌کنند، بسیار بیشتر است و نسبت‌ به بازی‌های گذشته دارای محیط بسیار واقعی‌تری هستند و در بازی‌های سه بعدی و واقعیت افزوده، بازیکن دنیای واقعا متفاوتی را تجربه می‌کند و غرق در لذت و هیجان می‌شود. یکی از دوستان من که در زمینه انواع مختلف وابستگی افراطی و اعتیاد تحقیق می‌کند و بازی‌های رایانه‌ای را به صورت گسترده مورد بررسی و تحقیق قرار داده است، به بیان این مطلب پرداخته است که بازی‌های رایانه‌ای امروزی به یک صنعت چند میلیون دلاری تبدیل شده است که برای ایجاد بیشترین میزان اعتیاد در افراد، افراد متخصص در زمینه علوم اعصاب و روانشناسان رفتاری را به خدمت گرفته است. سازندگان بازی‌های رایانه‌ای امروزی پس از ساخت بازی‌ها و آماده شدن آن‌ها، تاثیر این بازی‌ها را بر روی افراد مورد بررسی و آزمایش قرار می‌دهند که این آزمایشات شامل بررسی تاثیر رسانایی پوست که یکی از شاخص‌های هیجان است، میزان فشار خون و ضربان قلب می‌شود . در صورتی که بازی‌ها نتوانستند فشار خون افراد را به ۱۸ روی ۱۴ برسانند، در مورد طراحی‌ بازی تجدید نظر می‌شود و به گونه‌ای طراحی می‌شود که میزان آدرنالین خون افراد را افزایش دهد. مشکل اینجا است که افزایش میزان آدرنالین در خون موجب افزایش استرس در فرد می‌شود و به این صورت سیستم عصبی بدن به شدت نسبت به آدرنالین واکنش نشان می‌دهد. اما ماهیت این واکنش شدید عصبی به گونه‌ای است که به سرعت آغاز می‌شود و به سرعت پایان می‌پذیرد؛ مثلا هنگامی که سگی شما را دنبال می‌کند، ضربان قلبتان بالا می‌رود و موجب افزایش آدرنالین خون شما می‌رود؛ اما پس از مدتی که از سگ دور شدید، ضربان قلب شما به حالت عادی بازمی‌گردد و واکنش عصبی برطرف می‌شود. بازی‌های رایانه‌ای امروزی موجب می‌شود کودکان ساعت‌ها وقت خود را با این بازی‌ها سپری کنند که باعث افزایش میزان آدرنالین در خون آن‌ها و واکنش‌های شدید عصبی می‌شود و این موضوع اصلا برای کودکان خوب نیست. تحقیقات محققان نشان داده است که جدیدترین بازی‌ها موجب افزایش میزان دوپامین در خون می‌شوند. دوپامین‌ یکی از اصلی‌ترین پیام‌ رسان‌های عصبی است که با تاثیر داروهای مخدر بر مغز و همچنین انواع مختلفی از اعتیاد مرتبط است. تحقیقات نشان دادند که بازی‌های رایانه‌ای میزان دوپامین در خون را به اندازه روابط جنسی و همچنین تقریبا به میزان مصرف کوکائین، افزایش می‌دهند. ترکیب آدرنالین و دوپامین با یکدیگر به صورت بالقوه می‌تواند زمینه اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای را فراهم کند. خبرنگار VICE: من دوستی دارم که صاحب دو فرزند است و فرزندانش همیشه همراه او هستند. آن‌ها دائما در حال کار کردن با گوشی و تبلت خود هستند و با هدفون موسیقی گوش می‌دهند و تنها وقتی این وسایل را کنار می‌گذارند که شارژ باتری آن‌ها تمام شده باشد. می‌توانید اثرات درازمدت این رفتار آن‌ها را توضیح دهید؟ دکتر کارداراس: رفتاری که شما مشاهده کردید، دقیقا موضوع صحبت من است. موضوع صحبت من کودکانی هستند که شدیدا وابسته به وسایل دیجیتالی خود هستند که باعث افزایش میزان دوپامین در خون آن‌ها و تحریک سیستم عصبی آن‌ها می‌شود. دلیل تاثیر بیشتر وسایل دیجیتالی بر روی کودکان نسبت به بزرگسالان این است که لوب پیشانی مغز که فعالیت‌های اجرایی، تصمیم گیری و فعالیت‌های مرتبط با کنترل انگیزه‌ها و هیجانات را کنترل می‌کند، هنوز در مغز آن‌ها به رشد کامل نرسیده است (البته بسیاری از بزرگسالان نیز به وسایل دیجیتالی و بازی‌های رایانه‌ای معتاد هستند). متخصصان مغز و اعصاب، لوب پیشانی را یک بخش بازدارنده تلقی می‌کنند و آن را به ک ترمز برای افراد تشبیه کرده‌اند. این بخش از مغز تا اوایل دهه ۲۰ سالگی فرد به رشد کامل خود نمی‌رسد و به همین دلیل نوجوانان قبل از این سنین تمایل زیادی به انجام رفتارهای پر خطری مانند پرش از ارتفاع دارند. آن‌ها در این سنین قادر نیستند هیجانات و تحریکات مغز خود را کنترل کنند و به عواقب کارهای خود فکر نمی‌کنند. علاوه بر این، یافته‌های محققان نشان داده است که استفاده از مواد مخدر و اعتیاد مفرط به وسایل دیجیتالی مانع رشد و تکامل بخش لوب پیشانی مغز می‌شود و میزان سلول‌های خاکستری در این بخش را نیز کاهش می‌دهد؛ بنابراین بازی‌های رایانه‌ای امروزی که هیجان زیادی را در فرد ایجاد می‌کنند، دارای دو مشکل اساسی هستند؛ اول اینکه به شدت اعتیاد‌آور هستند و دوم اینکه اعتیاد شدید و دائمی به آن‌ها موجب توقف رشد. بخش لوب پیشانی نوجوانان و کودکان خردسال می‌شود که منجر به عدم توانایی آن‌ها برای تصمیم گیری درست و کنترل هیجانات و احساسات خود می‌شود. خبرنگار VICE: آیا افراد معتاد به بازی‌های رایانه‌ای و وسایل دیجیتالی را می‌توان با معتادین به موارد مخدر مانند هروئین و کوکائین مقایسه کرد؟ البته ممکن است بسیاری از افراد چنین عقیده‌ای نداشته باشند؛ زیرا آن‌ها استفاده از برخی از وسایل دیجیتالی همانند تلفن همراه در دنیای امروزی را ضروری می‌دانند. دکتر کاردارس: من معتقدم تمام نشانه‌های اعتیاد شدید و مفرط، در اعتیاد به وسایل دیجیتالی و بازی‌های رایانه‌ای دیده می‌شود. سازمان بهداشت چین و کشورهای دیگر نیز چنین موضوعی را مطرح کرده‌اند .اگر چه در کشور آمریکا میزان اعتیاد به وسایل دیجیتالی کمتر است و در راهنمای تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی (زبانی مشترک برای طبقه بندی اختلال‌های روانی)، هنوز نشانه‌هایی مبنی بر وجود اعتیاد شدید به وسایل دیجیتالی و بازی‌های رایانه‌ای مشاهده نشده است؛ اما قطعا تحقیق و بررسی بیشتر لازم است. ممکن است استفاده از تلفن همراه ضروری باشد (اگرچه بدون تلفن همراه هم می‌توان زندگی کرد) اما قطعا برای کودکان کم سن و سال وسیله لازمی نیست. نظر کلی من این است که ابتدا باید اجازه دهیم مغز کودکان به طور کامل رشد و تکامل پیدا کند و سپس وسایل دیجیتال را در اختیار آن‌ها قرار دهیم (این کار صحیح و درست تنهادر موارد معدودی مشاهده می‌شود). من هزاران فرد معتاد به هروئین و شیشه را مورد بررسی قرار داده‌ام و معتقدم که درمان افراد معتاد به مواد مخدر بسیار آسان‌تر از درمان افراد معتاد به وسایل دیجیتالی است. زیرا افراد وابسته به وسایل دیجیتالی در همه جا دیده می‌شوند و مردم تا حدودی با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند؛ در حالی که مورد افراد معتاد به مواد مخدر این چنین نیست. من در آزمایشات بالینی خود به این نکته پی برده‌ام که راه حل اصلی جلوگیری از اعتیاد به وسایل دیجیت الی، آگاهی یافتن افراد از خطرات بالقوه اعتیاد به این وسایل و محدود کردن استفاده از این وسایل برای کودکان در زمان رشد و نمو مغز آن‌ها، قبل از اعتیاد شدید آن‌ها به این وسایل است؛ زیرا استفاده زیاد از وسایل دیجیتالی برای کودکان واقعاً خطر بزرگی محسوب می‌شود. خبرنگار VICE: چگونه اعتیاد شدید به وسایل دیجیتالی، اختلالات رفتاری همچون اختلال کم توجهی بیش فعالی، استرس و اضطراب، افسردگی، ایجاد رفتار تهاجمی و روان‌پریشی را در کودک تحت تأثیر قرار می‌دهد؟ دکتر کاردارس: تحقیقات دکتر دیمیتری کریستاکیس نشان داده است که استفاده زیاد از وسایل دیجیتالی احتمال ایجاد اختلال کم توجهی بیش فعالی (به معنای وضعیت روانی غیرطبیعی‌ای است که در روانپزشکی برای بیان حالت "از دست رفتن توانایی تشخیص واقعیت از خیال" بکار می‌رود) در افراد را افزایش می‌دهد و بررسی چندین مطالعه مرتبط با یکدیگر نشان داده است که استفاده زیاد از اینترنت نیز میزان اضطراب و افسردگی را در فرد افزایش می‌دهد. تحقیقات بسیاری در این زمینه انجام شده است که نتایج آن‌ها شکه کننده است و نشان داده است که استفاده زیاد از بازی‌های رایانه‌ای می‌تواند باعث ایجاد علائمی مشابه علائم روان‌پریشی در این افراد شود؛ زیرا گاهی اوقات بازی‌های رایانه‌ای، واقعیت را برای افراد مبهم می‌کند. این پدیده تحت عنوان "پدیده انتقال بازی" یا "Game Transfer Phenomenon" شناخته می‌شود که محققان بسیاری در این زمینه به تحقیق و بررسی پرداخته‌اند، در این پدیده بازیکنان مدت‌ها پس از توقف بازی، عناصر بازی را می‌بینند و می‌شنوند. برای مثال بازیکنان بازی Minecraft (این بازی به بازیگنان این امکان را می‌دهد تا به وسیله مکعب‌های با بافت‌های مختلف در دنیایی تخیلی، سازه‌های مختلف و متفاوتی را بسازند) در دنیای واقعی همه چیز را به شکل مکعب‌های داخل بازی می‌بینند. من چندین نوجوان را مورد آزمایش و بررسی قرار دادم که بر اثر زیاد بازی کردن علائمی داشتند که ظاهرا مشابه علائم روان‌پریشی بود و حتی با دو نوجوانی برخورد کردم که بر زیاد بازی کردن دچار شرایط حادی شده بودند و نیازمند بستری شدن در بیمارستان‌های روانی بودند! چنین مواردی واقعاً انسان را متأسف می‌کند. روانشناسان دریافته‌اند که کودکان در سنین بین ۳ تا ۱۰ سال از قدرت تشخیص واقعیت از خیال برخوردار می‌شوند که روانشناسان این پدیده را "آزمایش واقعیت" می‌دانند. در صورتی که کودکان این رده سنی در معرض تصاویر و وسایلی قرار گیرند که واقعیت را برای آن‌ها مبهم کند، ممکن است توانایی آن‌ها برای تشخیص واقعیت در معرض خطر قرار بگیرد. احتمال بروز چنین مشکلی در بزرگسالان کمتر است؛ اما به هر حال احتمال آن وجود دارد. خبرنگار VICE: اگرچه در ظاهر افراد در شبکه‌های اجتماعی همانند فیس‌بوک، اینستاگرام و توییتر، ارتباط بیشتری با یکدیگر دارند؛ اما در اصل به دلیل پیدایش این شبکه‌های اجتماعی و دنیای مجازی، ارتباط واقعی بین افراد به میزان چشمگیری کاهش پیدا کرده است. نقش وسایل دیجیتالی در کاهش ارتباطات بین افراد چیست؟ دکتر کارداراس: من ارتباط ایجاد شده توسط این شبکه‌های اجتماعی را درواقع یک ارتباط خیالی و واهی می‌دانم. یکی از صاحب نظران برتر در این زمینه، ارتباط ایجاد شده توسط این شبکه‌های اجتماعی را "تقلیدی مضحک" از ارتباط واقعی می‌داند. ما موجودات اجتماعی هستیم که به شدت به روابط اجتماعی نیازمندیم؛ اما ارتباطی که واقعی، عمیق، رودررو و صمیمی باشد؛ نه ارتباط‌های کاذب ایجاد شده در شبکه‌های اجتماعی. تحقیقات نشان داده است که هر چقدر فردی در یک شبکه اجتماعی همانند فیس‌بوک دوستان بیشتری داشته باشد، افسرده‌تر است. اجازه دهید دلیل این موضوع را بیان کنم. افراد معمولا تصویری از دعوا و مشاجره خود در فیس‌بوک ارسال نمی‌کنند و فقط تصویر لحظات شاد زندگی خود مانند تعطیلات را در آن ثبت می‌کنند. زمانی که افراد دیگر تصاویر ارسال شده توسط دوستان خود را مشاهده می‌کنند و زندگی خود را با آن‌ها مقایسه می‌کنند، دچار حالت افسردگی می‌شوند. امیدواریم گفتگوی بیان شده در این مطلب برای شما سودمند بوده باشد. نتیجه‌ای که از این گفتگو می‌توان گرفت این است که باید در مورد استفاده کودکان از وسایل دیجیتالی و بازی‌های رایانه‌ای دقت بیشتری کرد؛ زیرا در صورت وابستگی بیش از حد کودکان به این وسایل و بازی‌ها، رشد و تکامل بخش‌های اصلی مغز آن‌ها با مشکل جدی مواجه خواهد شد و دچار اختلالات روانی خطرناکی همچون اضطراب و افسردگی می‌شوند.    گردآوری شده ی مجله ی اینترنتی دلگرم مرجان امینی + 3 - 0