به گزارش روز پنجشنبه گروه اخبار علمی ایرنا از نیچر، معمولا پس از حمله قلبی با توجه به شدت حمله، بخشی از عضلات قلب آسیب می‌بیند و کارایی خود را از دست می‌دهد. تقریبا هدف تمام درمان‌های کنونی موجود، کاهش آسیب‌های ناشی از سکته است ولی هیچ روشی نمی‌تواند عضلات از دست رفته را جایگزین کند. در حال حاضر آزمایش‌های بالینی روی انسان به‌گونه‌ای است که سلول‌های بنیادی به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌شود. در این روش کمتر از یک درصد از سلول‌های تزریق‌شده در قلب زنده می‌مانند و از این میان نیز تعداد اندکی به سلول‌های عضلانی قلبی تبدیل می‌شوند.محققان دانشگاه دوک به راهکار دیگری اندیشیده‌اند. در این روش یک وصله زیستی در محیط آزمایشگاهی رشد داده می‌شود. این وصله دارای دو ویژگی است؛ ویژگی اول اندازه وصله است، به گونه‌ای که تمام محل آسیب‌دیده را پوشش می‌دهد و مورد دوم قابلیت تحریک‌پذیری الکتریکی آن است. این وصله پس از قرار گرفتن روی بافت آسیب‌دیده قلب، مانند بافت زنده فعالیت می کند. نتایج اولیه این آزمایش روی جوندگان موفقیت‌آمیز گزارش شده است؛ ولی ممکن است در انسان نتایج مشابهی گزارش نشود و باید مورد بررسی و مطالعه بیشتر قرار گیرد. محققان معتقدند وصله قابل استفاده در انسان باید ضخیم‌تر از چیزی باشد که در نمونه‌های حیوانی استفاده شده است.نتایج این مطالعه در نشریه Nature Communications منتشر شده است.علمی (6) ** 9259مترجم: سپیده کاشانی*انتشار: محتشمی پور انتهای پیام /*