اینجا پارک آب و آتش است. ساعت 9 شب! بیشتر از پنج‌هزار نفر روبه‌روی محمد معتمدی و ارکستر سازهای ملی ایران منتظر آغاز یک اتفاق بزرگ هستند. تعداد بسیاری روی صندلی نشسته‌اند و تعداد بیشتری ایستاده تماشا می‌کنند. آنها آمده‌اند تا برای اولین بار در تهران کنسرت رایگان یک گروه و چهره مطرح موسیقی را از نزدیک ببینند. گروه رو به مردم تعظیم می‌کند و پس از تشویقی طولانی، سازها به صدا درمی‌آید. شاید این نخستین بار در تاریخ موسیقی ایران باشد که بیش از اتفاق‌های روی صحنه، اتفاق‌های روبه‌روی صحنه اهمیت دارد. آ‌نجا که مردم برای نخستین بار پای یک کنسرت رسمی می‌نشینند که رایگان است و در فضای عمومی برگزار می‌شود. حتی عکاس‌هایی که خودشان را به پارک ‌آب و آتش‌ رسانده‌اند تا از این رویداد عکاسی کنند،‌ حواسشان خیلی به صحنه نیست، آنها روی سکوهای پشت صحنه ایستاده‌اند و لنزهایشان را به سوی مردم تنظیم می‌کنند. اگرچه قرار است کنسرت خیابانی برگزار شود و مردم معمولی در کانون برگزاری این کنسرت باشند اما طبعِ کلیشه‌خواه مسوولان برگزاری هنوز صندلی‌های چند ردیف اول را از بخش مردمی جدا کرده‌اند تا کسانی دیگر که احیانا «خاص» هستند آنجا بنشینند!