«رگ خواب» را در جشنواره فیلم فجر و بعد از آن در سینما و جمع مردم دیدم. در اینکه رگ خواب محتوا و پایان‌بندی ملموسی برای مردم و به ویژه برای زنان دارد، شکی نیست و این را در چهره مردمی که از سالن سینما بیرون می‌آیند، به وضوح می‌بینید. نعمت‌الله محتوایی ملموس و شگفت‌آور برای جامعه ایرانی را دستمایه قرار داده تا مخاطب در پیام فیلمش غرق شود. البته شیوه روایی فیلم آنقدر شفاف است و پایان مشخصی دارد که مخاطب نیاز به حدس زدن ندارد و یقیناً بعد از فیلم به فکر فرو می‌رود.     حمید نعمت الله را نویسنده و کارگردان ساختارشکن سینما و تلویزیون می‌دانم؛ از همان زمانی که «بوتیک» و «بی پولی» را در دهه 80 دیدم، به این نتیجه رسیدم و منتظر فیلم‌های بعدی او بودم تا اینکه سریال «وضعیت سفید» را ساخت و ساختار سریال‌سازی را هم بر هم زد. «آرایش غلیظ» فیلم بعدی او بود که توجه منتقدان و کارشناسان سینمایی را نیز جلب کرد.   ساختارشکنی نعمت الله در فیلم هایش پُرآوازه است و در هر کدام از آثارش دست روی یکی از نکات مغوفل مانده اجتماعی می گذارد. او در رگ خواب به ازدواج سفید و اراده انسانی در مواجه با ناملایمات اجتماعی می پردازد و زنی را به تصویر می‌کشد که اراده‌ای از خود ندارد و تنها نکته مثبت زندگی او این است که می‌خواهد خانواده داشته باشد. از پدرش دوری می‌کند و به دنبال مرد رویاهایش است؛ ظاهربین است و سریع عاشق می‌شود؛ بی‌مسئولیت است و اعتماد به نفس ندارد؛ خواهان تجمل است و ولخرج ... و خلاصه اینکه نعمت الله زنی سطحی و بی‌اراده را در فیلمش تصویر می‌کند که پس از رسیدن به مرحله اضمحلال شخصی و گذر از این مرحله، به اصطلاح آدم می‌شود.     شخصیت‌پردازی نعمت الله، اما ایراد کوچکی دارد و آن، اینکه کارگردان تنها شخصیت مینا با بازی لیلا حاتمی را برای مخاطب بال و پر می دهد اما کمتر به شخصیت کامران با بازی کوروش تهامی می‌پردازد و نکاتی در این شخصیت وجود دارد که در پایان داستان ابهام برانگیز است برای مثال مگر مینا چه ویژگی بارزی (مادی و معنوی) دارد که کامران او را فریب می دهد و پس از اینکه با او رابطه برقرار کرد او را به امان خدا رها می‌کند؟ البته در فرصت طلب بودن شخصیت کامران شکی وجود ندارد چون او، مینا را به آپارتمانی که متعلق به صاحب کارش است می‌برد و به او می‌گوید آپارتمان شخصی‌اش است. این نپرداختن به شخصیت کامران در حالی است که یکی از شخصیت‌های محوری داستان به حساب می‌آید و در واقع رفتار او با مینا است که سبب خودساختگی شخصیت اصلی داستان می‌شود و رگ خواب خود را پیدا می‌کند.   فیلمساز در روایت فیلمش از نمادها و نشانه‌های زیادی برای تشریح شخصیت‌ اصلی فیلمش بهره می‌گیرد که از جمله آن نریشن صدای مینا با بازی لیلا حاتمی است که خاطرات خود را خطاب به پدرش می‌نویسد. کارگردان جزئیات زیادی در فضاسازی اثر به کار گرفته اما همچنان که گفته شد، ابهاماتی در شخصیت کامران وجود دارد.     شاید بتوان موسیقی متن و تیتراژ «رگ خواب» را یکی از مهمترین عوامل موفقیت این فیلم دانست. موسیقی فیلم و به ویژه قطعه «آهای خبردار» که به خوانندگی همایون شجریان و آهنگسازی سهراب پورناظری است، تاثیر بسیاری در گیرایی اثر روی مخاطب به همراه داشته است و در اسفند سال 95 نیز آلبوم موسیقی با همین نام (رگ خواب) به بازار موسیقی عرضه شد.   نگارنده معتقد است، حمید نعمت الله، جزء معدود کارگردانان سینما و تلویزیون ایران است که کارهایش به دور از سیاه نمایی و قابل تأمل است. او کارگردانی دغدغه مند است و این ویژگی در تمامی آثار او مشهود است و رگ خواب نیز از این قاعده مستثنی نیست.   یادداشت: آزاده فضلی   پایان پیام/294