سهیل محمودی / شرق دخترک با پیراهن گلدار/  رها در باد/  پروانه‌ها به دنبالش.  تبدیل فکر و اندیشه به کلمه و تصویر، دو جهان و دو دنیای متفاوت را می‌طلبد. فکر وقتی به کلمه تبدیل می‌شود، با تخیل می‌آمیزد و البته هنوز می‌تواند خیال‌انگیز هم باشد.  اما وقتی این فکر و کشف و دریافت به کلمه تبدیل شد و دست‌مایه تصویر و رنگ و حجم و هندسه واقع شد، به نوعی کمال‌یافتگی رسیده و مراتب و مدارجی والا و اوج‌گونه را در تخیل به دست آورده است.  اگرچه مقام تخیل را نهایت و انتهایی نیست، اما نقاش و تصویرگر می‌تواند دست تو را گرفته و تا دنیایی دوردست و دست‌نیافتنی ببرد.  نگارگران گذشته ما در تصویر آنچه در شعر ما می‌گذشته این‌گونه رفتار کرده‌اند.   در روزگار معاصر و یک قرن اخیر که نگارگری ما جامه عوض کرده و لباس نقاشی به بر کرده، حس و وسوسه ادبیات از دل و جان نقاش دست برنداشته است.  مثلا نقاش نامدار روزگار ما، زنده‌یاد الخاص که سابقه دوستی‌اش با نیما و جلال آل‌احمد او را با ادبیات بیش از دیگر همگنانش پیوند داده بود، به ادبیات داستانی معاصر توجه جدی داشت.  یا یگانه‌ترین نام در گرافیک صد سال اخیر ایران؛ زنده‌یاد مرتضی ممیز. او در سال‌های نخستین دهه ٤٠ در کتاب هفته با طراحی‌هایش، داستان‌های ایرانی و ترجمه‌های داستانی را خواندنی‌تر، دیدنی و خیال‌آمیز‌تر کرده بود. دوست جوان من، نقاش سخت‌کوش، خانم مهری سیاوشی، دلداده شعر و ادبیات است. شاهنامه حکیم توس و خمسه حکیم گنجه و مثنوی عارف رومی بسیار از او دل برده است.  صدها و صدها بیت از این آثار را سیاوشی در حافظه شگفت خود دارد.  باری یکی از دغدغه‌ها و رویکردهای این نقاش تلاشگر امروز آن بوده که در بیش از یک سال با سه مجموعه از هایکوواره‌های من در کنجی نشست و با قلم خود طرح و تصویر زد. مجموعه هایکوواره‌های من با عنوان:  رؤیای درخت ریشه‌دار است. بهار ادامه پیراهن توست. حالا هر دو تنهاییم.  و مجلد چهارم که در دست اقدام برای چاپ است، دست‌مایه مهری سیاوشی بود برای تصویرگری و نقاشی. سیاوشی ٢٠ قطعه از این آثار خود را با عنوان (پیراهن گلدار) در روز جمعه، دهم شهریور در گالری فردا به نمایش می‌گذارد و این اتفاق تا یک هفته تداوم دارد. اصحاب فرهنگ و ادبیات و هنر و نقاشی روز جمعه در گالری فردا به دیدار آثار مهری سیاوشی خواهند آمد که هایکوواره‌های ایرانی را از زاویه دید خود نقش و طرح زده است؛ نقشی دیدنی و قابل‌تحسین.