مدتی است در شبکه های اجتماعی کلیپ هایی از تعزیه خوانی دست به دست می شود که موجب خنده عده ای و تأسف دیگران است. مدتی است در شبکه های اجتماعی کلیپ هایی از تعزیه خوانی دست به دست می شود که موجب خنده عده ای و تأسف دیگران است. سهل انگاری و بی توجهی دست اندرکاران باعث شده است تا یکی از سنتی ترین مظاهر عزاداری امام حسین علیه السلام به حاشیه رانده شود.با تأمل در این مسئله چند نکته حائز اهمیت است:اول: نبود یک ناظر کیفی در سطح ملی بر این هنر فاخر آئینی که سالهای زیادی شمع محفل عزاداران حسینی بوده است.دوم: بد سلیقگی و سهل انگاری کارگردانان و تعزیه خوانانی که به عواقب کار خود نمی اندیشند. مثلا برای اینکه شمر و لشگر دشمن را افرادی عیاش و خوش گذران معرفی کنند دست به نمایش عیاشی آنها در تعزیه می زنند که این هیچ ضرورتی نداشته و حتی ریشه در کتب تاریخی هم ندارد. و حتی اگر مستند هم باشد هر چیزی را نباید به نمایش گذاشت چرا که معارف بلندتری از مکتب اباعبدالله هست که می شود آن را به تصویر کشید.سوم: به شوخی گرفتن این مراسم، که ممکن است چیز جدیدی نباشد؛ اما بخاطر وجود شبکه های اجتماعی و چشم های تیز بین مردم، به سرعت مخابره می شود و امروز برای ما تازگی دارد.و چهارم: ممکن است عده ای با قصد و غرض، سعی در تخریب و تضعیف عزاداری امام حسین علیه السلام و اعتقادات مردم داشته باشند که البته بسیار کم هستند و ان شا الله به مقاصدشان نخواهند رسید.در هر صورت ابتدا باید عزاداران حسینی و تعزیه خوانان و کارگردانان آنها هوشمند باشند و تلاش کنند مراسمشان در شأن عزاداری آن حضرت باشد تا اجر آنها ضایع نگردد و از طرفی مردم هم نباید به اینگونه مسائل دامن بزنند و سعی کنند خود آمر به معروف و ناهی از منکر باشند و در حد امکان علاوه بر تذکر، از بازنشر این فیلم ها و عکس ها خودداری کنند.محمد علی ملکیان