کافه سینما- کیفیت نازل و آبروریزی جشنواره فیلم فجر، متاسفانه با صحبت‌ها و دلایل آشنایی از سوی سیدرضا میرکریمی، دبیر جشنواره فیلم فجر همراه شده است. این بخش از صحبت‌های او را بخوانید، که همان صحبت‌های آشنا را تکرار می‌کند: من وقتی این مسئولیت را قبول کردم، می‎‌دانستم که دارم دنیای خصوصی سینمایی خودم را که آدم‎‌ها به‌راحتی حق اظهارنظر راجع به مسائل شخصی من را ندارند و به این‎‌ترتیب، آسوده می‎‌توانم در مدار منافع شخصی خودم کار کنم را رها می‎‌کنم و وارد کاری می‎‌شوم که باید در ابتدا، خودم را نادیده بگیرم و به منافع جمعی فکر کنم.کسانی حاشیه‎‌های منفی را می‎‌سازند که هیچ ‌رزومه‎‌ای ندارند یعنی شما وقتی اسمشان را می‎‌خوانی، یا اسمشان را نمی‎‌دانی که چه کسی هستند یا هرجور در دستگاه‎‌های جست‌وجوگر سرچ می‎‌کنی، می‎‌بینی که هیچ‌ کلبه‎‌ای هم نساختند چه برسد به یک خانه و ساختمان.اینها اصولا آدم‎‌هایی نیستند که در عمرشان چیزی بنا کرده باشند که نفعش به کسی رسیده باشد.خب از منظر آنها، خیلی دردناک است که یک جمعی بتوانند کاری بکنند که منافعش به همه برسد به همین دلیل متاسفانه شروع می‌کنند به تخریب شخصیت و البته که من تلاش می‎‌کنم به این موضوعات توجه نداشته باشم و پیش‎‌بینی آن را از قبل می‎‌کردم. ولی خب؛ بعضی وقت‎‌ها هم آزرده می‎‌شوم ولی به خدا پناه می‎‌برم و آنها را به خدا واگذار می‎‌کنم.واقعیت این است که اینها حاشیه‎‌سازی‎‌های منفی است که می‎‌خواهد روی افکار عمومی تاثیر بگذارد که معمولا از مسائل بی‎‌خبرند ولی خداوند خوب جایی نشسته است و خوشبختانه ما اینقدر انرژی مثبت از طرف مردم دریافت کردیم که به این چیزها توجه نمی‎‌کنیم. برعکس آن چیزی که این دوستان فکر می‎‌کنند، من شخصیت هنری و آبروی کم‎‌و‎‌بیش بین‎‌المللی خودم که در جشنواره‎‌های دیگر داشتم را خرج این جشنواره کردم.این جشنواره چیزی برای من نداشته جز اینکه در معرض بعضی اتهامات قرار بگیرم و چوبش را هم دارم می‎‌خورم؛ هیچ‌اشکالی هم ندارد ولی خب، دستاوردهایش من را راضی می‎‌کند.من در جشنواره توکیو داور بودم نه به‎‌خاطر اینکه رئیس جشنواره توکیو، مهمان ما بوده بلکه به‎‌خاطر اینکه من دوبار جایزه بهترین کارگردانی و جایزه ویژه هیات داوران را گرفته بودم و آنجا همه من را می‌شناختند و در تمام مدتی که در آن جشنواره حضور داشتم، مشغول امضا کردن کاتولوگ‎‌هایی بودم برای کسانی که فیلم‎‌های من را دیده بودند و به من مراجعه می‎‌کردند.۵ فیلم من از شبکه «ان اچ کی» ژاپن، ده‎‌ها بار پخش شده.یکی از آنهایی که بیشترین پخش را داشته، «یه حبه قند» است که تقریبا اکثر فیلم‎‌بین‎‌های حرفه‎‌ای ژاپنی، آن را دیده‎‌اند. خیلی زشت است که من دارم این حرف‎‌ها را توضیح می‎‌دهم و ارزش قائل می‎‌شوم برای آن آدم‎‌های بی‌جنبه‎‌ای که چنین حاشیه‎‌هایی را مطرح می‎‌کنند ولی خواستم روشن کنم.هم‎‌چنان هم پشیمان نیستم از اینکه داشته‎‌ای را که به‌واسطه سینمای ایران به دست آورده‎‌ام دارم برای این جشنواره خرج کرده و آبرویی را دارم از جایی به جای دیگر منتقل کرده و صرف یک کار بزرگ و ملی می‎‌کنم و گوشم هم بدهکار این حرف‎‌ها نیست. برای مشاهده ادامه مطلب کلیک کنید.