خبرگزاری شبستان، گروه بین الملل: یک سال پس از تلاش بی نتیجه برای استقلال ،کردهای عراق در انتخابات پارلمانی اقلیم کردستان شرکت کردند. در انتخابات روز گذشته صدها کاندیدا برای کسب 111 کرسی در پارلمان منطقه ای با هم رقابت کردند. بیش از سه میلیون و 100 هزار نفر واجد شرایط رای دادن در این انتخابات بودند اما شبکه خبری الجزیره در گزارشی با مطرح کردن این پرسش که آیا کردستان عراق در آستانه جنگ داخلی دیگری قرار دارد،نوشت:کردستان می تواند شاهد هجوم بی ثباتی پس از انتخابات 30 سپتامبر باشد.   معاهده صلحی که برای دو دهه به اقلیم نمیه مستقل کرستان عراق اجازه داد تا در خاورمیانه پرتلاطم، جزیره ثبات باشد امروز در حال از هم پاشیدن است.   در سال 1998 میلادی،«حزب دموکراتیک کردستان» (KDP) و «اتحادیه میهنی کردستان» (PUK) پس از چهار سال جنگ داخلی به توافق تقسیم قدرت رسیدند.حالا پس از 20 سال،حزب دموکراتیک کردستان قدم در راه نقض تعهداتش و خارج کردن حزب اتحاد میهنی کردستان از دولت منطقه ای آتی کردستان گذاشته است.   نتیجه تنش های احیا شده میان این دو حزب به واسطه انتخابات پارلمانی در اقلیم کردستان مشخص می شود. اگر حزب دموکراتیک کردستان اکثریت آراء را از آن خود کند و تصمیم بگیرد که حزب اتحادیه میهنی را در حاشیه قرار دهد، این منطقه می تواند شاهد موج دیگری از بی ثباتی یا حتی درگیری های خشونت آمیز باشد.   17 سپتامبر سال 1998 میلادی، «جلال طالبانی»، رئیس حزب اتحادیه میهنی و «مسعود بارزانی»، رئیس حزب دموکراتیک کردستان در واشنگتن جلسه ای تشکیل دادند تا توافقی را برای پایان دادن به خشونت هایشان امضا کنند. بر اساس مفاد این توافقنامه، قرار شد دو طرف در آمد و قدرت سیاسی را در اقلیم کردستان تقسیم کنند. همچنین قرار شد آمریکا حمایت نظامی از کل منطقه کردستان عراق داشته باشد.   «مادلین آلبرایت»، وزیر امور خارجه وقت آمریکا این توافقنامه را یک «فصال جدید و امیدوار کننده» توصیف کرد.   اگرچه این توافق واقعا امید و ثبات را برای میلیون ها کرد که در شمال عراق زندگی می کردند به وجود آورد اما نتوانست اتحاد به وجود بیاورد. بارزانی و طالبانی با توافق تقسیم قدرت فقط برای همین کار استفاده کردند و هیچ تلاشی برای اتحاد و انسجام انجام نشد.   با کمک در آمدی که به واسطه برنامه حمایتی سازمان ملل تحت عنوان «نفت برای غذا» وارد اقلیم کردستان شد، هر دو طرف شبکه های مشتری محور خود را ساختند و نهادهای اقلیم کردستان به طور کامل میان دو حزب تقسیم شد.   در حقیقت توافق این دو حزب کمک شایانی در به وجود آوردن سیستم فسادی شد که در آن دو طرف همه منابع این منطقه نفت خیز را میان خود تقسیم کردند در حالی که دختران، پسران و خانواده های خود را در موقعیت های بالای دولتی قرار می دادند.   پس از حمله آمریکا به عراق در سال 2003 میلادی، این توافق به موسسه های مرکزی عراق که کردها اکنون در آنها شرکت می کنندهم کشانده شد بنابراین طالبانی موقعیت نمادین رئیس جمهوری عراق را به دست آورد در حالی که بارزانی، رئیس جمهوری اقلیم کردستان شد. مهم تر از آن اینکه، رهبران کرد، شبه نظامیان مسلح خود یعنی پیشمرگه ها را از هم جدا کرده و هیچ تلاشی برای ایجاد یک نیروی مسلح واحد انجام ندادند.   جنگ علیه گروه تروریستی داعش،پیشمرگه ها را به یمن حمایت نظامی بی قید و شرط ائتلاف آمریکایی قوی تر کرد و هدف فوری و لازم شکست داعش به معنای نادیده گرفتن خطری شد که می توانست از مسلح کردن گروه های نامتعارف به وجود بیاید به همین دلیل است که حزب دموکراتیک کردستان و حزب اتحاد میهنی کردستان در دهه 1990 با AK47s می جنگیدند و حالا دارای سلاح های سنگین از جمله تانک ها و موشک های ضد تانک آلمانی هستند.   اگرچه کردها قدردان سلاح هایی هستند که آنها را از دست داعش نجات داد اما خیلی بهتر می شد اگر از این تهدید به عنوان فرصتی برای فشار آوردن بر کردها برای متحد کردن شبه نظامیان کرد استفاده می شد.   مشکل قدرت شخصی نظامی و سیاسی در اقلیم کردستان هم این است که ثبات آن به یک شخص بستگی دارد؛ وقتی آن شخص برود،خلاء قدرت و بی ثباتی در پی آن می آید و این همان چیزی است که در حال حاضر در اقلیم کردستان در حال اتفاق افتادن است. طالبانی اکتبر سال گذشته در گذشت و حالا حزب اتحادیه میهنی عملا از سوی بیوه طالبانی و فرزندانش به ویژه «بافل طالبانی» که رئیس گروه آموزش دیده و مسلح متبوع این حزب است، اداره می شود.   بازرانی هم که ریاست قوی ترین نیروهای مسلح در کردستان را بر عهده دارد چشم به مناطق تحت کنترل حزب اتحاد میهنی دوخته است.   روز 23 سپتامبر درست یک هفته پیش از رای گیری او بازدید بی سابقه ای از سلیمانیه، پایتخت حزب اتحادیه میهنی داشت و به جمعیتی که در آنجا جمع شده بودند، گفت که هر کس با ما موافق باشد ما هم با او موافقیم و خانه مان را با او تقسیم می کنیم اما امکان اتحاد میان ما و آنهایی که مخالف این هدف هستند وجود ندارد./       پایان پیام/7