اما به‌رغم این سرمایه‌گذاری‌ها که میزان قابل‌توجهی از آن صرف ارتقای زیرساخت‌های شهر هم شده، جنبه‏های متعددی از کیفیت زندگی در تهران پیوسته کاهش یافته است؛ از آنجا که بخش بزرگی از سرمایه‏گذاری‌ها یا ناکارآمد و غیرهدفمند بوده یا سوگیری به نفع بازیگران و گروه‌های خاص داشته است. مردم این شهر با نابسامانی فضایی، نابسامانی ترافیکی و عدم امنیت و کارآیی آمد وشد، نابرابری شدید اقتصادی و فضایی، زشتی فزاینده محیط مصنوع، فقدان امکانات کافی اجتماعی و فرهنگی، افزایش تنش‌ها و افول اخلاق شهروندی، افزایش ریسک سوانح طبیعی و دست‌ساخته و نیز مسائل گسترده زیست محیطی دست به گریبان هستند. شاید بتوان ادعا کرد که این مجموعه مشکلات وضع تهران را بحرانی کرده است. اما منشأ بسیاری از این مصائب را باید در ابعاد مختلف ناکارآمدی مدیریت و برنامه‏های شهری جست. در میان ابعاد گوناگون ناکارآمدی مدیریت و برنامه‏های شهری می‏توان به گستردگی زمین‏‏بازی، زمین‏خواری، تراکم‏فروشی، شهرفروشی و ضعف شدید در ساماندهی آمد و شد در تهران اشاره کرد. البته اینها اغلب دارای جنبه‏های اقتصاد سیاسی نیز هستند؛ به این معنی که صاحبان ثروت و قدرت از این وضع آشفته منافع اقتصادی بسیار بزرگی حاصل می‏کنند. شوراهای شهر و دیگر نهادهایی که در زمینه جلب مشارکت مردم در تهران و دیگر شهرهای ایران به وجود آمده بستری حداقلی را برای تاثیرگذاری شهروندان بر مدیریت و برنامه‌های شهری و تلاش در کاهش مشکلات شهر تهران فراهم آورده است. اما طبیعتا صاحبان ثروت و قدرت از مشارکت واقعی شهروندان، افزایش تقاضا برای پاسخگو کردن مدیریت شهری و شفاف‏سازی فعالیت‌ها و کاهش نابسامانی‌ها و نابرابری‌های شهری خشنود نخواهند بود و تلاش خواهند کرد اصلاحات موثری برای رفع مشکلات گسترده تهران صورت نگیرد. تجربه ادوار قبلی شورای شهر حاکی از توفیق نسبی علایق خاص در ممانعت از شکل‏گیری حرکتی واقعی برای صورت‌بندی رویکردهای جامع و موثر برای حل مشکلات تهران است. البته شورای شهر تهران نه تنها از این علایق خاص، بلکه از رقابت‌های سیاسی در سطح ملی نیز تاثیر می‏برد. در عین حال، قوانین و مسائل حاکم بر شوراهای شهر دارای محدودیت‌هایی است که امکان نقش‏آفرینی نمایندگان واقعی مردم شهر را به درستی فراهم نمی‏آورد. با توجه به این مشکلات و محدودیت‌ها، لازم است شهروندان تهران در انتخابات پیش رو اعضایی را برای شورای شهر تهران انتخاب کنند که یا از تخصص کافی در امور شهری برخوردار باشند (البته منظور دکترمدیران سیاست‏پیشه نیست) یا دغدغه حل مشکلات را داشته باشند و بتوانند از منافع شهروندی به درستی دفاع کنند. نمایندگان انتخاب شده باید از همان آغاز طیف گسترده‏ای از متخصصان راستین و دیگر شهروندان فعال را علاقه‏مند و درگیر صورت‌بندی مسیر جدیدی برای خروج تهران از بحران کنونی کنند. پس لازم است کسانی انتخاب شوند که متعهد به چنین تمهیداتی باشند.